18 ก.พ. เวลา 02:30 • ความคิดเห็น
คำถามนี้ทำให้คิดถึงลุงตู่แต่ไม่คิดถึงประวิตร
คิดถึงหมอเขียว โจน จันได ฯลฯ
คิดถึงทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงจาก ร.9 ที่ไม่ได้มองเห็นแค่ตัวเลขจีดีพีอย่างเดียว
คิดถึงคำสอนของพระ พ่อแม่ครูบาอาจารย์
คิดถึงศักยภาพในการพึ่งตัวเองด้านสุขภาพที่ทำให้ไม่มุ่งพึ่งพาหมออย่างเดียว
คิดถึงจิตใจที่ก่อให้เกิดตู้ปันสุข
คิดไม่ออกแล้ว แต่คิดว่ามีอีกมาก
ต้องไม่หลงทางที่ไปยึดถือตัวเลขจีดีพีอย่างเดียว
มันเป็นตัวเลขที่แฝงความลวงไว้มาก
เมื่อพิจารณาเป้าหมายที่ควรเป็นแท้จริงต่อมนุษย์ทั้งหลายที่ต้องการชีวิตที่สามารถสุขสงบได้
1
แม้ได้เงินมากมายมหาศาลแค่ไหนก็ยังพยายามใช้มันเพื่อแลกแสวงหาความสุขสงบในใจอยู่ดี ไม่จบที่การได้เงินมหาศาล
พึงควรหาตัวชี้ที่แสดงถึงความสุขสงบของผู้คน แล้วส่งเสริมสร้างสรรค์วิธีการเหตุปัจจัยที่ก่อให้เกิดความสุขสงบของผู้คนอย่างยิ่ง
1
แล้วจะเห็นว่าตัวเลขจีดีพีเป็นแค่ตัวเลขประกอบตัวหนึ่งให้พิจารณาเท่านั้น
โฆษณา