ชีวิตที่ก็ไม่รู้ว่า ใครกำหนด ..ทำไม่ต้องไปอยู่ตรงนั้นตรงนี้ ทำไมต้องไปทำเรื่องนั้นเรื่องนี้ เวลานั้นเวลานี้ มันไม่มีใครกำหนดได้ .ไม่รู้เลย เหมือนที่มาเขียนอะไรใน BD นี้แหละ พอนั่งทบทวน ชีวิตที่ผ่านมา ตั้งแต่เกิด .มันก็ลื่นไหลไปเรื่อย พอมาถึงวันหนึ่ง .เดินเข้า 711 น้องเค้า เปลี่ยนคำพูด จากพี่เป็นน้า เป็นลุง เป็นตา..ใหม่ๆ ก็เคืองน่ะ
พอเดี๋ยวนี้ ..มันเคยชินเสียแล้ว .ชักยอมรับว่าแก่เฒ่า .เวลาที่จะอยู่กับโลกเหลือน้อยลงไปๆ . ชักประหวั่นพรั่นพรึง ..นึกถึงว่า เวลาจะหมดลมจริงๆ ก็ขอให้มีสติสัมปชัญญะ ปลดเปลื้องทุกอย่างในโลกนี้ ขอให้จิตเราอยู่กับพระให้ได้ ..ก็พยายามกำหนดไว้แค่นี้ พอหมดลม .ก็บอกคนข้างเคียง ช่วยเอาไปเผาซะ หากทำอะไรต่อไป เราก็คงรับรู้ได้ยาก คงเป็นเรื่องราวของคำว่าบุญกุศลจะนำทางต่อไป ..ไม่รู้ว่าขาติไหนจะเจอะเจอกันอีก..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
