"เสียงสะท้อนในหุบเขา" – สิ่งที่เราให้ไป จะย้อนกลับมาเสมอ
เด็กชายคนหนึ่งชื่อ "โซระ" อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่รายล้อมด้วยภูเขาสูง วันหนึ่ง ขณะที่เขาออกไปเล่นในป่า เขาสะดุดล้มและเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"โอ๊ยยย!"
ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงสะท้อนกลับมา "โอ๊ยยย!"
เด็กชายรู้สึกแปลกใจและเริ่มตะโกนอีก
"เธอเป็นใคร?"
เสียงนั้นตอบกลับมา "เธอเป็นใคร?"
เขารู้สึกหงุดหงิดจึงตะโกนด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง "ฉันไม่ชอบเธอ!"
เสียงสะท้อนกลับมาตอบว่า "ฉันไม่ชอบเธอ!"
โซระโมโหมากและรีบวิ่งกลับไปบอกพ่อว่า มีคนในภูเขาคอยล้อเลียนเขา
พ่อยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพาโซระกลับไปที่เดิม และบอกให้เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า
"ฉันชอบเธอ!"
เสียงสะท้อนกลับมา "ฉันชอบเธอ!"
"เธอเป็นเพื่อนที่ดี!"
เสียงนั้นตอบกลับมา "เธอเป็นเพื่อนที่ดี!"
โซระประหลาดใจ พ่อของเขาจึงพูดขึ้นว่า
"ลูกเอ๋ย… นี่คือกฎของชีวิต โลกใบนี้ก็เหมือนหุบเขา สิ่งที่เราส่งออกไป ไม่ว่าจะเป็นคำพูด การกระทำ หรือความคิด สุดท้ายมันจะย้อนกลับมาหาเราเสมอ"
แง่คิดจากเรื่องนี้
📌 สิ่งที่เราส่งออกไป จะย้อนกลับมาหาเราเสมอ – ถ้าเราให้ความเมตตา เราก็จะได้รับความเมตตา ถ้าเราให้ความเกลียดชัง เราก็จะได้รับความเกลียดชัง
📌 จงเลือกส่งสิ่งดีๆ ออกไปสู่โลก – หากต้องการได้รับความรักและความเคารพ จงเป็นคนที่ให้สิ่งนั้นออกไปก่อน
📌 ชีวิตคือเสียงสะท้อนของสิ่งที่เราทำ – สิ่งที่เราคิด พูด และกระทำ ล้วนเป็นตัวกำหนดสิ่งที่เราจะได้รับกลับมา
📖 ที่มา: นิทานปรัชญาตะวันออก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
