19 ก.พ. เวลา 05:05 • ความคิดเห็น
การเริ่มบทสนทนานี่คือเรารู้สึกว่าใช่แล้ว ก็แล้วแต่วาระและโอกาสค่ะ
ถ้าอยู่ในภาวะที่เขาต้องการความช่วยเหลือเราก็หยิบยื่นไป ให้คำแนะนำทักทาย แนะนำตัวก่อน แนะนำวิธีการหรืออื่นๆตามมา นานมาแล้วมีหมออยากรู้จักเรา ก็ให้พยาบาลมาบอกว่าหมอเป็นเพื่อนสามีให้มาถามโน่นนี่นั่นส่วนตัว เราเป็นคนไม่คิดอะไรมาก ก็ร่ายไปแล้วหมอก็ตามมาขอไลน์เองค่ะ นี่คือการเริ่มเปิดประเด็น
บางคนก็พาลูกไปหาหมอ เขาบอกว่าพอเห็นเราเขาขนลุกไปทั้งตัวรวมถึงตรงนั้นด้วย เราขำน้ำตาเล็ด ลุกตรงไหนว๊า ก็ตรงนั้นแหละ เคยลุกแต่ตรงแขนก็เยอะแล้ว คบกันปี๕๙จนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้ค่ะ
ตอนอยู่ไอซียูแล้วไปอยู่ห้องพักฟื้น พอลืมตาตื่นขึ้นมา ก็ยิ้มร้องทักทายว่า ” ดีเหลือเกินที่วันนี้ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะทำหน้าที่ของความเป็นมนุษย์ให้ดีที่สุด“
บางคนก็ไปพบสมัยอบรมปี๕๕ คบกันยาวจนถึงปัจจุบันสิบกว่าปี บางคนก็หนีออกจากบ้านจะมาอยู่ด้วย ก็ไม่เข้าใจว่าจะอะไรกันนักหนาค่ะ บางคนก็ว่าสามีตุยจะมาเป็นแม่ครัวให้ บางคนก็ว่าเขาขอมาอยู่ด้วย แม้แต่นก เต่าก็ตามมา งูก็จะเข้ามาอยู่ในบ้านด้วย ตุ๊กแกก็กัดมุ้งลวดแล้วเข้ามาอยู่ในบ้าน งงงง สับสนกับชีวิตค่ะ นี่คือการเริ่มต้นบทสนทนาฝ่ายเดียวค่ะ
โฆษณา