น่าจะสื่อถึงสิ่งที่พุทธเรียกว่า "ไตรลักษณ์ " - อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ค่ะ
.
" วันวานไม่อาจหยุดรั้งได้ " แสดงความเป็น "อนิจจัง " หรือความไม่เที่ยง เมื่อมีเกิดก็มีดับ วันนี้ที่ผ่านไป กลายเป็นสิ่งที่เรียกว่า "วันวาน" แม้อยากรั้งให้วันนี้คงอยู่อย่างไม่เปลี่ยนแปลง แต่ก็ไม่มีใครมีความสามารถรั้ง "วันนี้" ให้คงอยู่ได้ สุดท้ายแล้ว"วันนี้" จะกลายเป็น "วันวาน" และ "วันวาน" ก็จะกลายเป็น "อดีต" หรือ "ความทรงจำ" ไปในที่สุด
.
"สิ่งที่สวยงามอยู่แค่ชั่วคราว จับต้องไม่ได้ " แสดงให้เห็นความเป็น "ทุกขัง " และ " อนัตตา"
"ทุกขัง " คือความไม่คงทน ไม่อยู่กับที่ มีความแปรเปลี่ยน ทำให้สรรพสิ่งไม่สามารถดำรงอยู่ได้ตลอดไป ความสวยความงามทั้งหลายล้วนแปรเปลี่ยนไปตามกาล ไม่มีดอกไม้ดอกใดเบ่งบานโดยไม่โรยราเหี่ยวเฉา
"อนัตตา" คือความไม่มีตัวมีตนที่แท้จริง สิ่งที่เกิดขึ้นเกิดจากเหตุปัจจัยที่มารวมกันในเวลานั้นๆ เมื่อหมดเหตุหมดปัจจัยทุกอย่างก็แยกย้ายสลายไป สิ่งที่เคยเห็นก็จะไม่เห็น สิ่งที่เคยมีก็จะไม่มี เมื่อถึงเวลา ดอกไม้ก็โรยราไป สิ่งที่เรียกว่า "สวยงาม" จากการบานของดอกไม้ ก็พลันหายไปเช่นกัน
.
ไม่ใช่แค่ดอกไม้หรือความสวยงาม แต่พุทธมองว่าทุกสิ่งหรือสรรพสิ่งอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
