watthakhanun
ผศ., ดร. หลวงพ่อแดงนั้น เป็นพระเถระที่กระผม/อาตมภาพชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง เนื่องเพราะว่าท่านอายุ ๗๐ กว่าปีแล้ว กระผม/อาตมภาพจบปริญญาเอกการจัดการเชิงพุทธรุ่น ๒ ที่แซงรุ่นพี่รุ่น ๑ เนื่องเพราะว่ารุ่น ๑ ไม่มีใครจบ ต้องมาอาศัย
วิทยานิพนธ์รุ่นของกระผม/อาตมภาพเป็นเครื่องอ้างอิงถึงจะจบได้ ส่วนหลวงพ่อแดงท่านจบรุ่น ๗ เพียงแต่ว่าท่านจบแล้วก็ทุ่มเทกำลังกายกำลังใจของพระผู้เฒ่า ทำงานเกี่ยวกับด้านการศึกษามาแบบไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย มีเป้าหมายในการที่ดึงเอาคนจังหวัดสมุทรสงคราม มาเรียนให้จบปริญญาตรีกันให้หมดกระมัง ? เดือน ๆ หนึ่งก็มีค่าใช้จ่ายเป็นแสน ๆ บาท..!
กระผม/อาตมภาพยังปรารภว่า "หลวงพ่ออายุมากขนาดนี้แล้ว ยังไฟแรงไม่มีแผ่ว กระผมเองก็พยายามที่จะเลียนแบบและทำตาม พวกเราส่วนใหญ่แล้วทำงานเป็นงาน ก็คือไม่ได้ทำหวังยศหวังตำแหน่ง ผู้บังคับบัญชาท่านมองเห็นความจริงจังเข้มแข็งในการงาน ท่านถึงได้มอบยศมอบตำแหน่งมาให้"
กระผม/อาตมภาพเองก็ถือคติที่ว่า ถ้าให้มาก็รับไว้ แต่ถ้าให้ตะเกียกตะกายดิ้นรนไปขอเอง จะไม่ทำอย่างเด็ดขาด ซึ่งได้ยินมาแว่ว ๆ ว่ากระผม/อาตมภาพนั้น ตอนนี้กำลังจะมีตำแหน่งทางวิชาการด้วย เนื่องเพราะว่าผลงานล้นฟ้าล้นแผ่นดิน แต่ไม่ยอมขอเสียที ทางด้านมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ก็เลยจะจัดการขอแทนให้
ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ขอเจริญพรขอบคุณเป็นการล่วงหน้า แล้วขณะเดียวกัน เมื่อได้มาก็คงต้องทำงานเพิ่มขึ้นอีก เพราะว่าตำแหน่งทางวิชาการนั้นไม่ควรที่จะให้สูญเปล่า อย่างน้อย ๆ ถ้าหากว่าไปบรรยายที่ไหน ถึงเวลาการตรวจประเมินภายในหรือว่าภายนอก ก็ยังทำให้คะแนนตรวจประเมินของเขาสูงขึ้น เพราะว่าอาจารย์ผู้บรรยายมีตำแหน่งทางวิชาการ ซึ่งจะว่าไปแล้ว ตำแหน่งทางวิชาการระดับต้นก็คืออาจารย์
ทั่วไป (อ.) ระดับสูงขึ้นไปก็คือผู้ช่วยศาสตราจารย์ (ผศ.) รองศาสตราจารย์ (รศ.) และศาสตราจารย์ (ศ.)
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยนั้น เพิ่งจะมีศาสตราจารย์อยู่แค่ ๔ รูปเท่านั้น ก็คือ
พระพรหมบัณฑิต, ศ., ดร. (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ. ๙)
พระพรหมวัชรธีราจารย์, ศ., ดร. (สมจินต์ สมฺมาปญฺโญ ป.ธ. ๙)
พระเมธีวัชรบัณฑิต, ศ., ดร. (หรรษา ธมฺมหาโส ป.ธ. ๖)
พระมหาบุญเลิศ อินฺทปญฺโญ, ศ., ดร.
ส่วนที่เหลือนั้นเป็นศาสตราจารย์จากที่อื่น มาเป็นอาจารย์ประจำบ้าง มาเป็นอาจารย์พิเศษบ้าง ซึ่งจะว่าไปแล้วก็ไม่ได้กำเนิดเกิดจากมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย อย่างแท้จริง
โดยเฉพาะในส่วนของพระภิกษุสงฆ์ ส่วนใหญ่ตำแหน่งทางวิชาการก็มักจะไปตันกันอยู่ที่ รองศาสตราจารย์ ด็อกเตอร์ (รศ., ดร.) เนื่องเพราะว่าต้องมีวิทยานิพนธ์และบทความที่ได้รับคะแนนระดับยอดเยี่ยมเท่านั้น ถึงจะสามารถพิจารณาขอให้เป็นศาสตราจารย์ (ศ.) ขึ้นไปได้
ในเรื่องผลงานหนังสือนั้น เรายังไม่ได้พูดถึงเลย ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพที่มีหนังสือถึง ๒๐ กว่าเล่ม มีงานวิจัยที่ได้ลงสโกปัส (Scopus) ไป ๒ เรื่อง และลงในที่อื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นงานวิจัยเดี่ยว หรืองานวิจัยกลุ่มอีกมากมาย
สามารถที่จะขอทะลุไปได้ยันรองศาสตราจารย์ ด็อกเตอร์ (รศ., ดร.) ในทีเดียว
เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเป็นเรื่องที่ทางมหาวิทยาลัยเห็นว่า น่าจะมีคุณสมบัติพร้อมที่จะมีตำแหน่งทางวิชาการได้ ก็ต้องดูว่าบุคคลผู้ทำประวัติขอให้นั้น ระดับฝีมืออยู่ในขั้นไหน ? ถ้าหากว่าไม่มีที่ติเลย อีกไม่นานกระผม/อาตมภาพก็คงจะมีตำแหน่งทางวิชาการนำหน้าคำว่าด็อกเตอร์เช่นกัน
เมื่อคุยกันเรื่องงานจนหายคิดถึงและส่งหลวงพ่อแดงกลับแล้ว กระผม/อาตมภาพและพระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ., ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยาน ก็ไปเดินดูบริษัทมุลเลอร์กรุ๊ป ซึ่งนำโดยคุณต๋อง (ณัฐพล สุขวัฒนศิริ) ที่นำเอาบรรดาลูกน้องในบริษัท มาช่วยจัดสถานที่ เตรียมงานภาวนาพระคาถาเงินล้านในวันอาทิตย์นี้ เห็นว่าทุกอย่างทำเสร็จเรียบร้อยดี น่าชื่นชมมาก
กระผม/อาตมภาพเองได้ตั้งให้บริษัทมุลเลอร์กรุ๊ปนั้น เป็น ๑ ในเครือข่ายของชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุน ก็คือเป็นหน่วยงานคุณธรรมบริษัทมุลเลอร์กรุ๊ป จำกัด มีเจ้าหน้าที่ได้รับรางวัล "คนคู่คุณธรรม" ของสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิอยู่ทุกปี ก็ต้องขอแสดงความชื่นชมที่ท่านทั้งหลายมีใจให้กับวัดวาอาราม ถึงเวลาก็ไปช่วยงานวัดต่าง ๆ ไม่ว่าจะใกล้จะไกลจนกลายเป็นปกติ ผู้บริหารที่มีศีลมีธรรม ลูกน้องอยู่
ด้วยก็มีความสุข ถ้าหากว่าเราท่านทั้งหลายอยู่กันด้วยศีลด้วยธรรม ประเทศชาติของเราก็คงจะร่มเย็นเป็นสุขโดยทั่วหน้ากัน
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๘
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
