“เสียงอะไร..” repost
ถนนสาธรนั้น มีขาออกเมือง.. และขาเข้าเมือง.. มีคลองเล็กๆกั้น ตลอดแนวยาวของถนน..
ถนนฝั่งขาเข้า เขาเรียก.. ถนนสาธรเหนือ.. ส่วนถนนฝั่งขาออก เขาเรียกว่า.. ถนนสาธรใต้..
เขาเล่ากันว่า.. สมัยก่อน เปลี่ยวน่ากลัวมาก.. บางคนบอก แถวนั้นก็สุสานจีน สุสานแขกเก่า เต็มไปหมด.. แต่ปัจจุบันเป็นแหล่งธุรกิจ.. ไม่แพ้ย่านสีลม หรือสุขุมวิท..
ใครเคยทำงานแถวนั้น คงเห็นภาพชัด.. ฝั่งถนนสาธรเหนือ จะมีซอยเดินทะลุไปถนนสีลมได้ เรียกว่า.. ซอยละลายทรัพย์.. 55 ใครหลงเดินเข้าไป.. เป็นอดใจไม่ซื้อของติดมือออกมาไม่ได้..
สมัยเมื่อ 30 ปีก่อน.. ผู้เขียนได้ทำงาน
law firm แห่งหนึ่ง.. อยู่ชั้นสูงสุดของอาคารสำนักงานให้เช่าแห่งหนึ่งบนถนนสาธร..
มี 3 เหตุการณ์ ที่ประทับใจ และสงสัยไม่รู้ลืม.. เลยจะมาเล่าให้ฟังเล่นๆ..
เหตุการณ์ 1 คือ.. ช่วงนั้น ผู้เขียนสนใจ ฝึกสมาธิ.. เริ่มตั้งแต่เรียนเนติฯ ก่อนมาทำงาน law firm แล้ว..
คุ้นเคยกับการนั่งสมาธิ จนจิตรวม.. ตกวูบ.. แล้วแน่น หนัก นิ่ง.. สมถะสมาธิมีความก้าวหน้าดี..
วันหนึ่ง เวลาพักกลางวัน จะออกไปทานข้าว.. ผู้เขียนอยากทดลองดูว่า ถ้าเราเคลื่อนไหว.. จะได้สมาธิรวมเหมือนตอนนั่งสมาธิมั้ย..
ว่าแล้ว ก็เดินออกจาก office เข้าลิฟท์ ทำสติไปพร้อมกับการเคลื่อนไหวกาย.. ยืนในลิฟท์ ก็ให้มีสติ.. รู้ว่ายืน แขนขา อยู่ตรงไหน กำหนดรู้..
เดินออกจากลิฟท์.. ทำสมาธิไปด้วย.. เดินเข้าซอยข้างตึกสำนักงาน.. ตั้งสติให้เข้ม..
กำหนดรู้เท้าก้าว.. ซ้าย และขวา.. ยาว หรือสั้น.. เร็วหรือช้า..
กำหนดรู้แขนที่แกว่ง.. ซ้าย หรือขวา.. ไปข้างหน้า หรือข้างหลัง..
ศีรษะ.. โคลงมั้ย.. ลำตัว.. สะโพก.. ข้อเข่า.. ข้อเท้าเป็นอย่างไง.. กำหนดให้รู้ทุกอย่าง.. ไปพร้อมๆกัน.. คือ รู้ตัวทั่วพร้อม..
ใจหนึ่งก็หลบคนเดินขวักไขว่ในซอย.. ใจหนึ่งก็ระวัง กลัวรถที่แล่นเบียดคนในซอยจะเฉี่ยวเอา..
สักพัก.. ได้ผลครับ.. เดินไปด้วย แต่จิตรวม นิ่ง.. หนัก.. แน่น ไม่ต่างจากตอนนั่งสมาธิ.. เป็นอันยืนยันได้ว่า สมถะสมาธินั้น.. จะนั่ง เดิน ยืน นอน.. น่าจะได้ผลเหมือนกัน..
แต่ขอเตือนท่านที่สนใจ.. อย่าทำตอนขับรถนะครับ.. อันตราย..
เหตุการณ์ 2 คือ.. ใน office จะแบ่งเป็นห้องส่วนตัวของทนายความ.. มีหลาย 10 ห้อง อยู่รอบๆ.. ตึกด้านที่ติดกระจกใสรอบตึก..
วันหนึ่ง เดินไปที่โต๊ะเลขาหน้าห้อง.. พอเดินกลับเข้ามาในห้อง.. ได้ยินเสียงเพลงเบาๆ.. แต่ชัดเจน..
ชัดเจนว่า เป็นเสียงเพลงบรรเลง เครื่องดนตรีไทยเดิม..
ท่านที่เคยทำงานในตึกแบบนี้ คงเข้าใจนะครับ.. ใน office จะเงียบ.. ไม่ได้ยินเสียงข้างนอก.. ยิ่งเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวที่มีประตูปิดต่างหาก ยิ่งเงียบมาก..
แล้วเสียงนั้น มาจากไหน.. เดินเข้าไปได้ยิน.. พอก้าวเท้าออกมา ไม่ได้ยิน. . พอเดินเข้าไป ก็ได้ยินอีก.. ถามรุ่นพี่ที่เป็นทนายร่วมห้อง บอก ไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย..55
เหตุการณ์ 3..
วันหยุดครับ.. ไม่มีใครไปทำงานหรอก.. แต่ผู้เขียนไป.. ใน office มืด และเงียบสนิท.. แม้เวลากลางวัน..
เพราะห้องทนายที่อยู่รอบๆ ส่วนใหญ่จะปิดม่านลง.. ทำให้ห้องมืดสนิท.. แต่ประตูห้อง จะเปิดแง้มเอาไว้..
ไม่จำเป็น คงไม่มีใคร อยากมองฝ่าความมืดเข้าไปในห้องนะ 55
วันนั้น ผู้เขียนเข้าไป ก็เปิดไฟกลาง ซึ่งเป็นโถงกว้างเต็มพื้นที่ของชั้นนั้น ซึ่งเป็นโซนเจ้าหน้าที่ธุรการ พิมพ์ดีด และโต๊ะเหล่าเลขาหน้าห้องทนาย..
.. ผู้เขียนไปนั่งที่โต๊ะเลขา..
เป็นเลขานุการ ตั้งอยู่ตรงห้องทนายหุ้นส่วน (partner) คนหนึ่ง..
โต๊ะเลขาที่ผู้เขียนนั่งทำงานอ่ะสว่างจากไฟฟ้า.. ตรงข้างหน้าห่างไปสัก 2 เมตร เป็นประตูที่เปิดแง้มของห้อง partner.. ภายในมืดสนิท..
ในห้องทำงานทนาย ตามปกติ จะมีโต๊ะ เก้าอี้สำนักงานอย่างดี.. มีชั้นวางหนังสือเกือบจะรอบห้อง.. ใส่แฟ้มงานคดี หนังสือกฎหมาย เต็มไปหมด.. แต่ละแฟ้ม ก็หนาๆ..
แต่ตอนนั้น ในห้องทนายปิดไฟ และปิดม่าน.. จึงไม่เห็นอะไรเลย ถ้ามองเข้าไป..
นั่งทำงานอยู่คนเดียวดีๆ ประมาณ 45 นาที.. ท่ามกลางความเงียบสนิท..
จู่ๆ.. มีเสียงครับ..
เสียงขยับเก้าอี้.. พนักพิง.. ในห้องทนาย partner ตรงข้างหน้าผู้เขียน..
ผู้เขียน หยุดทำงาน.. เพื่อจะฟังให้ชัดๆ.. ทั้งที่ เงียบขนาดนั้น.. เสียงมันชัดอยู่แล้ว 55
ใช่.. เสียง ขยับเก้าอี้.. ในห้องมืดนั้น..
เร็วเท่าความรู้สึก.. ผู้เขียนตั้งสติ รวมจิตเป็นหนึ่ง ทำสมาธิทันที..
แต่สมาธิผิดนัด.. ไม่มาครับท่าน.. 55
ใจเริ่มเต้น.. หลับตาทำสมาธิ.. แต่ใจมันแว่บออกไป อยากรู้ว่า ในห้องมืดตรงหน้ามีอะไร..
แล้วเขาจะเดินย่องออกมายืนตรงหน้าเรามั้ย.. ถ้าลืมตาดูตอนนี้.. จะเห็นอะไรมั้ย..
จิตยังไม่รวม เพราะเสียงเก้าอี้ขยับ.. ยัง.. ยังไม่พอ..
คราวนี้.. เสียง หยิบแฟ้มบนชั้นหนังสือครับพี่น้อง..
วางบนโต๊ะดัง.. “ตั๊บ”.. จากนั้น..
เขา หรือเธอ หรือหล่อนก็ไม่รู้.. อีเปิดแฟ้มครับพี่น้อง.. เปิด เสียงดังชัดเจน..
“พั๊บ ๆ ๆ ๆ..”
เสียงพลิกแฟ้มไป มา เหมือนทนายกำลังเปิดค้นหาข้อมูล อย่างรีบๆ..
ใจเต้นตูมตามเลยทีนี้.. ถ้าท่านเป็นผู้เขียน.. จะทำยังไงครับ.. จะนั่งหลับตา ทำสมาธิอยู่ตรงนั้นต่อมั้ย 55..
ผู้เขียน.. สูดลมเข้าปอดยาวๆ ช้าๆ ลึกๆ.. แล้วค่อยลืมตาครับ..
แล้วก็ค่อยๆยืนขึ้น.. ยกไหล่นิด ยึดอกตรงหน่อย.. สบัดหน้าขยึกหนึ่ง..
แล้วค่อยๆ.. ก้าวเดินออกจากตรงนั้น..
ช้าๆ.. อย่างสง่าผ่าเผย..
โดยไม่ยอมหันกลับไปมองให้เสียบุคคลิก..
.. เดินไปปิดไฟส่วนกลาง..
แล้วเดินไปประตูหน้า.. ล๊อกกุญแจประตูกระจก office..
แล้วตรงดิ่ง กลับบ้านครับพี่น้อง 55
แหม.. ที่ผ่านมาบอกตัวเองว่า ฝึกสมถะสมาธิมาก้าวหน้าดี.. แต่พอมาเจอเหตุการณ์ครั้งนี้.. สอนให้เรารู้ว่า..
“ไม่เห็นโลงศพ.. ไม่หลั่งน้ำตา..
ทหารเก่งกล้า.. จะรู้ตอนออกรบ..55”
ที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำสอนว่า.. ต้องฝึกสมาธิให้คล่อง.. ให้ชำนาญ.. ให้เป็นวสี.. สามารถเข้าฌานได้ภายในสูดลมหายใจเดียว..
ทำสมาธิได้ตลอดเวลา.. แม้เจ็บป่วย.. ปวดฉี่ .. ถ่ายหนัก ถ่ายเบา.. ต้องเข้าสมาธิให้ได้..
เป็นจริงดังหลวงพ่อท่านสอนนะครับ..
ใครฝึกสมาธิอยู่ ก็ขอให้ขยันๆ.. ตามที่หลวงพ่อท่านแนะนำ..
อย่าเป็นทหารกล้า เก่งตอนฝึกซ้อม.. แต่ไม่พร้อมจะออกสงคราม.. เหมือนกับผู้เขียนนะครับ พี่น้อง..
อาย.. เทวดามารที่มาแกล้งวันนั้นจริงๆ.. 55
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
