เงาแห่งจอมขุน...
ถามเถิดเจ้าว่าเงานั้นคือสิ่งใด
บังบดใจหรือบดบังสิ่งแจ้งชัด
หากเงาใหญ่เกินตนจนวิปลาส
ผู้คนอาจหลงเห็นเป็นเรื่องจริง
จอมขุนยืนผึ่งผายกลางท้องพระ
เสียงกล่าวคำนั้นกล้าแลทรงศักดิ์
ทุกถ้อยถ้อยดั่งบัวที่ผลิบานนัก
หากลึกนักใครรู้ว่ากลวงกลวง
คนรอบข้างค้อมศีรษะเฝ้าฟังถ้อย
เกรงอำนาจถ้อยคำจึงยอกราบ
แต่คำเอ่ยนั้นมิเคยส่องพิราบ
กลับเป็นคมดาบเฉือนหัวใจ
วันคืนผ่านเงาขุนยังทอดยาว
บดบังดาวบดบังจันทร์แลอาทิตย์
อำนาจมากคำมากเงาแผ่ไกล
แต่ฤาแท้เป็นเพียงมายาเลือน
จนปราชญ์ชราก้าวมาทัก
"ท่านเห็นเงาตนหรือไม่?"
จอมขุนหัวเราะยิ้มใจ
"นั่นคืออำนาจของข้าไงเจ้าปราชญ์เอย"
ปราชญ์พยักหน้ามิกล่าวถ้อย
เพียงปล่อยวันเคลื่อนคล้อยไป
ครั้นอาทิตย์ตกลงพ้นฟ้าไกล
เงานั้นหายลับเลือนจากแผ่นดิน
จอมขุนยืนลำพังกลางราชฐาน
ผู้คนคลายสะท้านเงามืดมน
เมื่อเงาหายความกลัวพลันร่วงหล่น
ทิ้งเพียงคนผู้ไร้เงาเพียงลำพัง
โอ้เงานั้นหาใช่สิ่งยั่งยืน
เมื่อแดดดับสิ้นคืนใยเหลือเล่า
ผู้มีปัญญาหาใช้เงาเป็นดั่งเงา
หากคือแสงแห่งตนมิผันแปร
.
.
ถามเถิดเจ้า... วันนี้เจ้าคือแสง หรือเพียงเงาแห่งวันวาน?
ปลายดาวอินฟินิตี้
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
