Blockdit Logo (Mobile)
จิด.ตระ.ธานี #ให้ภาพเล่าเรื่อง
•
25 ก.พ. เวลา 14:25 • ความคิดเห็น

เมื่อแท็กซี่หน้าเงิน ถูกผู้เฒ่าลองใจ

ภาวะสังคมปัจจุบันที่บีบคั้น ทำให้ผู้คนจำนวนมาก เลือก #เห็นแก่ตัว มากกว่าเห็นแก่คนอื่น แต่...ด้วยบทสนทนาเพียงไม่กี่ประโยค สิ่งนี้กลับกร่อนทำลายลงได้
ผมมีเรื่องราวจากผู้ใหญ่ที่ผมเคารพนับถือท่านหนึ่งมา #แชร์ให้ฟัง พร้อมวิเคราะห์ตบท้ายด้วยว่าเพราะเหตุใด
พ่อจากไปด้วยมะเร็งปอดตั้งแต่ 6 ขวบ ทิ้งแม่ให้ต้องเผชิญกับชีวิตที่แสนลำเค็ญกับลูกน้อยทั้ง 8 คน ต้องรับขนมมาเดินขายลำพังตามท้องถนนวันละ 2 รอบ ตั้งแต่ 6 ขวบ นี่คือประสบการณ์บางส่วนจากผู้ใหญ่ท่านนี้ ว่าท่านเคยยากจนมากขนาดไหน แต่...ด้วยความขยันอดทน ประกอบกับหมั่นศึกษาเรียนรู้จากนายจ้าง ลองผิดลองถูก จนสามารถเปิดกิจการของตนเองได้สำเร็จ อีกทั้งท่านเคยผ่านวิกฤตเศรษฐกิจใหญ่หลายครั้ง จึงเห็นคุณค่าของทุกๆ หยาดเหงื่อและแรงงานกว่าจะหาทรัพย์มาได้ จนมีชีวิตที่มั่นคงในวัยเกษียณอย่างทุกวันนี้
วันหนึ่งท่านเลิกงานดึก ปิดร้านสี่ทุ่มกว่า จึงเรียกแท็กซี่กลับบ้าน โบกไม่นานแท็กซี่คันใหม่ก็จอดเทียบ ท่านเข้าไปนั่งในรถได้นาทีเดียว คนขับบอกว่า ระยะทางไปส่งไกลมาก ขอบวกเพิ่ม (จากมิเตอร์) อีก 50 บาทแล้วกัน
“อ้าว..เล่นกันแบบนี้เลย” ท่านจึงคิดจะ #ลองใจ แท็กซี่คันนี้ดู
ผู้เฒ่า : “ลุงทำงานได้เดือนละหมื่นสองเอง แค่ค่าเช่าบ้านก็จะแย่แล้ว ให้ลุงเรียกคันใหม่มั้ย?”
แท็กซี่หันมาบอก “ไม่เป็นไรครับ” ... หมดปัญหาไปหนึ่งเปลาะ ต่อมาท่านเห็นว่า แท็กซี่คันนี้ขับซิ่งมาก จนต้องบอกว่า “ใจเย็นๆ ขับช้าๆ ก็ได้น้อง” เขาตอบว่า “ผมต้องทำเวลาหาตังค์” ท่านตอบไปว่า “ลุงไม่ห่วงตัวเองหรอก แต่ห่วงคุณนี่แหละ ขับแบบนี้ ซักวันจะอันตราย” ท่านสังเกตเห็นว่า...เขาดูใจเย็นลงมาก และขับรถดีขึ้นมากด้วย ท่านคิดในใจ คงเห็นเราเป็นคนแก่ เลยสงสารกระมัง?
ระหว่างทางแท็กซี่เริ่มซักถาม “ลุงทำงานแถวนี้เหรอ” (หมายถึงหน้าร้านกับบ้านพักซึ่งห่างกัน)
ผู้เฒ่า : “ใช่ครับ แก่แล้วยังต้องทำงาน ชีวิตคนเราไม่แน่นอน สมัยหนุ่มๆ ไม่ขยันแก่ตัวเลยลำบาก เลยต้องเช่าบ้านไกล ดีที่เจ้าของคิดค่าเช่าไม่แพง ลุงเงินเดือนน้อย อาศัยลูกสาวช่วยออกให้บางส่วน เลยยังพอไหว” แล้วท่านก็บอกว่า...ตอนนี้หิวมากด้วย
หนุ่มแท็กซี่พูดว่า “แวะทานข้าวก่อนมั้ย ผมรอได้” ท่านคิดในใจ อ๊ะ! ไอ้หมอนี่ จู่ๆ มีน้ำใจเฉย ท่านตอบกลับไปว่า “ไม่เป็นไร”
แท็กซี่ : “ทำไมลุงไม่อยู่กับลูกๆ ล่ะครับ?”
ผู้เฒ่า : “ถ้าจะให้เล่าเรื่องมันยาว พูดถึงเช้ายังไม่จบ” จากนั้นท่านรีบพูดตัดบทว่า “ลุงเพิ่งซื้อมาม่า มาห่อหนึ่ง เดี๋ยวกลับถึงบ้านจะไปต้มกิน”
แท็กซี่ : “กินมาม่าขาดสารอาหารนะลุง” ท่านคิดในใจ แหม่...ไอ้หมอนี่มันร้าย
ผู้เฒ่า : “ทำไงได้...ลุงเงินเดือนน้อย”
พอใกล้จะถึงบ้าน ท่านให้จอดแค่ปากซอยทางเข้า มิเตอร์ขึ้นที่ 107 บาท ท่านส่งเงินให้เขา 120 บาท แต่เขากลับยื่นแบงค์ 20 คืนกลับมาแล้วพูดว่า “100 พอครับลุง” จากคนที่ดูเขี้ยวๆ ในตอนแรก คิดเอาเปรียบผู้โดยสาร ขอบวกเพิ่มอีก 50 บาท แต่กลับกลายเป็นคนมีน้ำใจเฉย
ท่านส่งแบงค์ 20 คืนไป แล้วพูดว่า “ขอบคุณครับ ลุงยังไหว ขับรถดีๆ นะ ลูกเมียจะได้ไม่ห่วง” เขาหันมาขอบคุณและขับรถจากไป
ท่านเล่าว่าท่านชอบบทสนทนาคืนนั้นมาก คนเราหากใจเย็นๆ ค่อยๆ แก้ปัญหาด้วยการสื่อสารอย่างมีสติ จากตอนแรกที่เขาคิดเอาเปรียบผู้โดยสาร แต่ตอนจบกลับพีคสุดๆ ทุกวันนี้ท่านเป็นเจ้าของกิจการ มีฐานะ ลูกๆ เรียนจบแล้ว สามปีก่อนท่านเข้ารับการผ่าตัดมะเร็งลำไส้ ถึงแม้ร่างกายจะไม่แข็งแรงเหมือนก่อน แต่ท่านก็พยายามรักษาคุณค่าของชีวิตที่เหลืออยู่
ฟังดูเหมือนเรื่องเล็กๆ ระหว่างแท็กซี่ ผู้โดยสาร ที่ใช้เวลาสนทนากันไม่นาน แต่กลับสะท้อนข้อเท็จจริงหลายประการ
1. ผู้เฒ่าตลบหลังแท็กซี่หน้าเงิน ด้วยไหวพริบ “ลุงขอเรียกคันใหม่”
2. แท็กซี่ไม่อยากเสียลูกค้า เพราะเท่ากับสูญรายได้ จึงตัดสินใจรับ
3. เรื่องราวที่คุยกันกระทบใจแท็กซี่หนุ่มทันที เพราะคงเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า การดิ้นรนทำมาหากิน ยากลำบากแค่ไหน ทุกๆ นาทีจึงสำคัญมากสำหรับเขา นั่นคือเหตุที่ทำให้เขาต้องขับรถเร็ว
4. เมื่อผู้เฒ่าแสดงความห่วงใย เตือนว่าอย่าขับรถเร็ว โดยไม่ได้ห่วงตัวเอง ทำให้เขารู้สึกดีว่า “คนแปลกหน้าแท้ๆ กลับเป็นห่วงเขา” ซึ่งเป็นไปได้ว่า เขาอาจถูกละเลยการแสดงความห่วงใยแบบนี้ จากคนใกล้ตัว
5. เรื่องที่สนทนาด้วยคงจะคล้ายชีวิตเขา จึงรู้สึกสะเทือนใจ จนอาจนึกไปถึงพ่อแม่แก่ชรา ที่เขาจำเป็นต้องจากมาไกล เพื่อมาหางานทำในเมืองกรุงก็ได้ เขาจึงหลุดคำว่า “ทำไมลุงไม่อยู่กับลูก” (อาจสะท้อนว่าตัวเขาเองก็ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เช่นกัน)
6. เมื่อผู้เฒ่าแปลกหน้า (ที่อาจโยงไปถึงพ่อแม่ของเขา) พูดแสดงความห่วงใย และแชร์ความยากลำบากในวัยชรากับรายได้จำกัดจำเขี่ย มันเลยท่วมท้นในความรู้สึก จึงกัดกร่อนทำลายความหน้าเงินของเขาลงได้
7. story เช่นนี้ อาจใช้ไม่ได้กับแท็กซี่ทุกคน
ผมเข้าใจว่า...ก่อนจะเริ่มต้นที่ความเห็นแก่ตัว แท็กซี่หนุ่มคนนี้ อาจไม่มีนิสัยแบบนี้มาก่อนโดยพื้นฐาน แต่เพราะความบีบคั้นของสังคมเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพฯ ที่การแข่งขันสูงมาก จึงเปลี่ยนคนคนหนึ่งให้กลายเป็น #มนุษย์ผู้เห็นแก่เงิน ได้ในพริบตา
ยิ่งสังคมทุกวันนี้ พอกวาดสายตาออกไป กลับสะดุดแต่ความเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ ต่างคนต่างจ้องประหัดประหารกัน โดยไม่สนใจใคร ขอแค่ให้กูรวย ให้กูรอดก็แล้วกัน
แต่...กับหน่วยย่อย ในสังคมชั้นแรงงาน บางคราว...เราอาจเจอดอกไม้งาม ผลิบานท่ามกลางพงหนามก็เป็นได้ แต่...อนิจจา ดอกไม้นั้นจะผลิบานได้เพียงไม่นาน ก็จะถูกน้ำร้อนแห่งความบีบคั้น ราดรดให้เฉาตาย จนต้องหลีกเข้าไปหลบซ่อนภายใต้พงหนามอีกครั้ง
จิด.ตระ.ธานี: #เล่าสู่กันฟังนะครับ
#Jitdrathanee
#คิดเห็นต่างแชร์กันได้ครับ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา