เรื่องผีสั้นๆ “หลังผ้าม่าน”
เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยก่อนที่ทุกคนจะมีโทรศัพท์มือถือ..
ในช่วงเวลานั้น การติดต่อสื่อสารที่รรวดเร็วมากที่สุดคือการใช้โทรศัพท์บ้านเท่านั้น นั่นหมายความว่าถ้าหากอีกฝ่ายหนึ่งไม่อยู่บ้าน ก็จะไม่สามารถติดต่อกันได้อย่างสิ้นเชิง
คืนหนึ่ง เพื่อนของฉัน 3-4 คน โทรศัพท์มาบอกว่าคืนนี้จะขับรถมารับไปดูหนังรอบดึกด้วยกันแล้ววางสายไป แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง พ่อกับแม่มีธุระด่วนที่จำเป็นจะต้องพาฉันไปด้วย ฉันเลยโทรศัพท์ไปที่บ้านของเพื่อนแต่พวกเขาขับรถออกมากันแล้วจึงไม่มีใครรับสาย ฉันเลยตัดสินใจขึ้นรถไปกับพ่อและแม่
หลังจากที่เราออกไปจากบ้านประมาณครึ่งชั่วโมง เพื่อนก็พากันขับรถมาถึงหน้าบ้านฉัน พวกเขากดออด ตะโกนเรียกและเดินไปโทรศัพท์หาฉันจากตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญปรากฏว่าไม่มีใครรับสาย เพราะไม่มีใครอยู่บ้าน แต่พวกเขาไม่รู้เรื่องนั้น
หลังจากยืนเซ็งอยู่หน้าบ้านพักใหญ่ พวกเขาก็เห็นใครบางคนกำลังแอบมองพวกเขาจากหลังผ้าม่านในห้องนอนชั้นสองของฉัน พวกเขาเลยคิดว่าฉันน่าจะเล่นตลกอยู่ หลังจากนั้นพวกเขาก็เห็นใครบางคนทำแบบนั้นอีก 4-5 ครั้ง คราวนี้มองเห็นดวงตาอย่างชัดเจน
ประมาณอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา พ่อ แม่และฉันขับรถกลับมาถึงบ้าน เห็นเพื่อนๆของฉันยืนกันอยู่หน้าบ้าน ฉันเลยอธิบายให้ฟังว่าเมื่อครู่มีธุระด่วนต้องรีบออกไปอย่างกะทันหัน พวกเขาเข้าใจ แต่.. ไม่วายเล่าให้ฟังด้วยความสงสัยว่า แล้วใครอยู่ในบ้านของฉัน!?
พวกเราโทรแจ้งตำรวจเพราะคิดว่าคนที่เพื่อนๆเห็นอาจเป็นขโมย เมื่อตำรวจมาที่บ้าน ปรากฏว่าประตูหน้าต่างทุกบ้านปิดสนิทดี ไม่มีร่องรอยการงัดเข้ามา ทรัพย์สินทุกอย่างยังคงอยู่อย่างครบถ้วน
แล้ว.. สิ่งที่เพื่อนๆของฉันทุกคนเห็นเหมือนกันในบ้าน มันคืออะไรกัน!?
ช่วยอุดหนุน E-book เพื่อเป็นการสนับสนุนค่ากาแฟของนักเขียนได้ที่ :
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
