สติเป็นใหญ่
การปฏิบัติธรรมก็คือการอบรมจิตใจของเรานั่นเอง ใจที่ไม่ได้รับการอบรมก็ไม่แตกต่างไปจากสัตว์ป่า สัตว์ป่ามันคุ้นเคยคุ้นชินมันอย่างไร มันเคยดิ้นรนพลุ่งพล่านมันอย่างไร มันก็เป็นไปตามเรื่องตามราวของมันอยู่อย่างนั้น พอเราบอกให้มันหยุดให้มันซ้ายหันขวาหันมันก็หยุดไม่เป็น มันเคยวิ่งวุ่นกันอย่างไรมันก็วิ่งวุ่นกันอยู่อย่างนั้น แต่ลองมาดูสัตว์ป่าที่เขาเอามาฝึกมาสอนกันดีแล้วดูสิ เช่นช้างป่าที่ผ่านการฝึกสอนมาอย่างดีแล้ว มันกลับกลายเป็นช้างที่ดูสง่างามมาก
จิตใจของพวกเราก็เช่นเดียวกัน จิตใจของพวกเราที่ไม่ได้รับการฝึกอบรม ก็เป็นเช่นเดียวกันกับสัตว์ป่าที่ยังไม่ถูกฝึก มันเคยวิ่งวุ่นดิ้นรนไปตามความนึกคิดปรุงแต่ง ไปเกาะเกี่ยวกับอารมณ์เรื่องราวน่ายินดียินร้าย บางเรื่องคิดไปแล้วกลุ้มอกกลุ้มใจจนจะเป็นจะตาย ให้มันหยุดคิดมันก็หยุดคิดไม่เป็น ให้มันพลิกไปทางอื่นมันก็พลิกไม่เป็น
ผลที่สุดมันจะกลุ้มอกกลุ้มใจมากขนาดไหนมันก็ยังดันทุรังไป ฟุ้งซ่านหงุดหงิดรำคาญคับแค้นใจเศร้าหมองขุ่นมัว มันก็ยังดันทุรังไปข้างหน้าอยู่อย่างนั้น ดันไปในความคิด ดันไปในเรื่องราวอารมณ์ต่าง ๆ อยู่ตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่เราไม่ปรารถนาไม่ต้องการเลย แต่เราก็ไม่สามารถไปบังคับบัญชาใจให้มันหยุดคิดได้ ให้มันพลิกไปคิดในอีกทางอีกมุมหนึ่งมันก็คิดไม่ได้ นี่คือจิตที่ยังไม่ได้รับการฝึกอบรม
แต่จิตที่ได้รับการอบรมมาดีแล้ว จะมีความชำนิชำนาญยิ่งกว่าช้างที่เขาฝึกอบรมมาดีแล้ว จะกลายเป็นจิตที่ประเสริฐขึ้นมา ไม่มีอะไรในสามแดนโลกธาตุนี้ที่จะประเสริฐเท่ากับจิตที่ได้รับการอบรมดีแล้ว
พระพุทธเจ้าท่านจึงกล่าวไว้ว่า “จิตตัง ทันตัง สุขาวะหัง” จิตที่อบรมดีแล้วนำความสุขมาสู่ตน มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ”
🙏🏽หลวงพ่อสุธรรม สุธัมโม🙏🏽
วัดป่าบ้านตาดวัดเกษรศีลคุณ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
