กรณีศึกษาที่น่าคิดยิ่งกว่ากระทู้ ก็คือกรณีแม่ปุ๊กใจมาร ที่กรอกน้ำยาล้างห้องน้ำให้ลูกกิน เพื่อให้ลูกอาเจียนออกมาเป็นเลือด แล้วโพสต์ภาพดังกล่าวลงเพจ FB เพื่อหวังเงินบริจาคที่หลั่งไหลไม่ขาดสาย ซึ่งท้ายที่สุด "แม่ปุ๊กก็ต้องโทษประหารชีวิตสถานเดียว โดยไม่มีเหตุลดโทษ"
ส่วนตัวเราจึงตั้งคำถามว่า แท้จริงแล้ว กรณีข้างต้นผู้บริจาคได้กระทำความดี หรือมีส่วนร่วมกระทำความชั่วกันแน่ บริจาคเงินเพื่อให้แม่ปุ๊ก นำเงินไปซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำ กรอกปากลูกให้อาเจียนเป็นเลือดทุกวัน"
อีกกรณีศึกษาที่ตลกร้ายมากๆ ก็คือ การจับกุมขอทานข้ามชาติ ซึ่งจนท.ตำรวจ พบว่ากลุ่มคนเหล่านี้ มีเงินฝากบัญชีในธนาคารเป็นหลักล้าน ในขณะที่คนไทยหลายคน ขวนขวายทำมาหากิน เงินฝากในธนาคาติดลบเพราะปัญหาหนี้ครัวเรือน นศ.จบปริญญาตรี ชีวิตเพิ่งเริ่มต้นทำงาน พยายามศึกษาหาความรู้ตั้งคำถามว่า "ทำอย่างไรจึงจะมีเงินล้านแรก!"
แต่เรื่องตลกร้ายสำหรับศาสนาพุทธบ้านเรา ที่ไม่ว่าพระไตรปิฏกจะมีกำกับในพระวินัยไว้อย่างใดก็ตาม แต่กฎหมายกลับระบุว่า.....
ทรัพย์สินที่พระภิกษุได้มาในระหว่างเวลาที่อยู่ในสมณเพศ
ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของพระภิกษุ ซึ่งพระภิกษุ
สามารถที่จะจำหน่ายไปในระหว่างมีชีวิต
หรือทำพินัยกรรมกับทรัพย์สินเหล่านั้นได้
รวมถึงสามารถนำกลับไปเป็นทรัพย์สินส่วนตัว
ภายหลังจากลาสิกขาได้อีกด้วย
วัดในชนบทห่างไกล จึงต็มไปด้วยพระนอกรีต
สังคมจึงไม่ได้อุดมปัญญาอีกต่อไป เพราะสังคมตอนนี้กำลังอุดมดราม่า!!!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
