การหยุดพักบ้าง มันไม่ผิดหรอกนะ
หลายเดือนที่ผ่านมา เราติดอยู่ในบ่วงของงาน งานที่เราสนุกกับมัน
งานที่เราเคยโดนบอกว่า over responsibility นะรู้ตัวไหม
งานที่เราทำมันทุกเวลา ด้วยความรู้สึกว่า
อยากตื่นมาทำมัน
หรือแม้แต่
งานที่เรายกมือทำทุกครั้ง ทั้งที่บางครั้ง มันไม่ต้องเป็นเราก็ได้
จนวันนึง วันที่คนที่เรารัก
จะต้องไปอยู่ต่างประเทศในอีกเดือนข้างหน้า
และการเดินทางมาพักครั้งนี้ของเราทั้งสอง
เป็นสเมือนการเก็บเวลา และ ความทรงจำ
ก่อนเขาจะไปทำงาน ที่แสนไกล
แต่วันนี้ สิ่งที่เป็นคำว่า “งาน”
กลับมาเป็นจุดที่ทำให้วันที่เรา “ลา”
เรากลับต้องมองหน้าจอ มากกว่ามองพระอาทิตย์ตก
เรากลับต้องเครียด แทนที่จะได้ผ่อนคลาย
เราเตรียมทุกอย่างและทำทุกอย่างไว้พร้อมสำหรับวันนี้
วันที่เราคิดว่า เราจะ พัก นะ
พักกับเขา และ พักความรู้สึก
แต่สุดท้าย บางสิ่ง บางอย่าง บางคน
กลับเอาเปรียบ และไม่ได้เคารพการพักของเรา
หรือที่จริงแล้ว เราเอง
ที่ปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้น
สามวันเต็มที่เราปล่อยให้เกิด loop นี้
จนวันนี้เราตัดสินใจว่า
“เราจะไม่แบก“
เราจะไม่ปล่อยตัวเองให้ใคร หรือสิ่งอื่นใดมาเอาเปรียบสิ่งมีค่าของเรา
นั่นคือ “เวลา”
เอาตรงๆเรา รู้สึกผิด
ยอมรับเลยมันคือความ รู้สึกผิด
เราเคยเป็นคนกระโดดเขัาไปทำงานตลอดเวลา
เสาร์ อาทิตย์ หรือแม้กระทั่งเดือนที่ผ่านมา
การอยู่ยันสี่ห้าทุ่มถือเป็นเรื่องปกติ
เรายังยืนยันว่าเราสนุกกับงานมากๆ
แต่สุดท้ายแล้ว
พอวันนี้มาถึง
วันที่เราขอเวลาของเรา กับคนสำคัญของเราจริงๆ
งาน หรือ สภาพแวดล้อมของงาน
ไม่ได้ใจดี หรือ เข้าใจเราขนาดนั้น
กลับมาที่การตัดสินใจของวันนี้
เราเลือกที่จะใช้เวลา
ไปดูพระอาทิตย์ตก
ไปนอนกลางป่าดูน้ำไหลไปเรื่อยๆ
ให้เวลากับเขา และตัวเอง
เราตั้งคำถามกับตัวเองถึงการตัดสินใจนึ้
แน่นอนอยู่แล้วล่ะ
เราผิดไหมที่วันนี้มีเคส แต่เราลา และวันหยุด
และเราแทบไม่มีสัญญาณ
แต่เราไม่ได้ take action
แต่สุดท้าย เราทำอะไรได้? และเราจำเป็นต้องทำ?
คำตอบหรอ
ถ้าไม่เข้าข้างตัวเอง คำตอบคือ ไม่จำเป็นต้องเป็นเรา
รอบนี้เราเลือก
ไม่กระโดดเอาตัวเข้าไปรับปัญหาของงาน
เราเลือก รักและเคารพเวลาของเราเอง
เรามองงานเสมอว่ามันจะไปได้ดีหรือแย่
เราแคร์บริษัทและคนทำงาน
แต่บางที การทำงานของเรา
มันแทบจะเป็นทั้งเวลาในชีวิต
จนคนสำคัญในชีวิตเรา
แทบจะไม่เคยได้เวลาของเรา
ถ้าใครจะมองว่าเราผิด
ก็ช่างเขา
ถ้าเราจะตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำถูกไหม
ก็ไม่เป็นไร
สุดท้าย เราแค่เชื่อว่า
อย่างน้อยเราเคารพเวลา และการพักของเรา
เราตั้งคำถามกับตัวเองก็จริง
แต่เราว่าเราหนักแน่นพอที่จะตอบกับตัวเองได้ว่า
เราไม่ผิดนะ ถ้าเราจะพักบ้าง
เตือนตัวเองเสมอ
อย่าให้งานมาพรากเวลาของคนสำคัญในชีวิตไป
เพราะถ้าวันนึงเราเงยหน้าขึันมาจากคอม
แล้วไม่เจอคนสำคัญเราอยู่ตรงหน้า
วันนี้จะเป็นวันที่เราเสียใจที่สุด
แด่ฉันในวันของการเปลี่ยนแปลง.
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
