การที่ได้มีโอกาศได้ฝึกหัด ให้ย้อนไปรับรู้ความรู้สึก ของแม่ ที่อุ้มท้องเรามา ได้รับรู้ความรู้สึกทุกข์ยากของผู้เป็นแม่ว่าลำบากลำบน อุ้มเด็กที่โตในท้อง น้ำหนักก็เพิ่มขึ้น ยิ่งใกล้คลอด น้ำหนักในท้องร่วมสามกิโล เดินไปไหน ทำอะไร ก็หิ้วน้ำหนักของลูกในท้องตลอดเวลา พอจะคลอด ก็ต้องเจ็บปวด สมัยนี้ เค้าก็เอามีมากรีด เอาเด็กออกมา จากท้อง ร้องกระแว้ .ๆ ไม่รู้ว่าร้องเพราะหิว ร้องเพราะเจ็บปวดทุกข์ ที่จิตนั้นได้ จุติลงมาอารมณ์กายมีพ่อแม่เป็นมนุษย์ หาจึตผิดที่ ไม่ใช่กายมนุษย์ ..จะส่งเสียงอย่างไร เมื่อแรกเกิด
ทร่น่าเสียดายก็คือ พอเกิดมา ก็ไม่รู้ว่า เค้าให้กายมนุษย์ ให้มาอาศัยกายนี้ทำไม ก็กินนอนอยู่ในกายนี้ รับสุขตามอารมณ์ ใช้กายไปตามอารมณ์ ก็ใช้กายวาจาใจ ด้วยอารมณ์ดรรมต่างๆ ไม่หยุดยั้งได้เลย กว่าจะมาเจอะเจอ พระสะกิด บอกกล่าว ใหฝึกหัด ..เรียนรู้จัก กาย อารมณ์ จ้ต ก็ไปจมอยู่กับโคลนตม โดยไม่รู้ว่าโคลนตมเป็นอย่างไร กว่า จะค่อยรู้จักบ้าง ว่า ..โอ้ว น่าสงสารตัวเองจัง มันเหมือนควายเลยน่ะนี้ มันชอบลงปลักควายเสียจริงๆ
พออายุถึง ยามแก่เจ็บ พ่อแม่ก็จากกันหมดแล้ว โอ้ว ..เดี๋ยวเราก็จากกายนี้ไปตามพ่อแม่เหมือนกัน ..เราเกิดมามีกายเป็นมนุษย์ทั้งที เราจะสะสมอะไรไป ..ก็เลย หันมาเรียนรู้จักอารมณ์ของตัวเอง เรียนรู้จักว่า สร้างบุญกุศลบารมีนั้นเค้าอย่างไร เราก็ฝึกหัด ..เพราะเวลามันเหลือน้อย เดี๋ยว..ก็ถึงเวลา จากโลกนี้ไป ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
