เมื่อก่อน ที่เราไม่ได้ เรียนรู้จักเรืองราวของอารมณ์ ที่ว่า อารมณ์นั้นเป็นศัตรูของจิต อารมณ์นั่นก็อุปโลกน์ให้เราสำคัญผิด เห็นว่าตัวเองดีแล้ว ..เวลาไปสัมผัส ..สิ่งนั้นไม่ดี สิ่งนั้นไม่ชอบ ไม่พอใจ แม้แต่จะกินข้าว ก็บ่น..นี่ไม่อร่อย นี่ไม่ชอบ ไอ้ที่ของกินนั้น พอมองเห็นได้ .ว่าจะหยิบกินหรือไม่กิน ..แต่ไอ้หู ของเรานี่ มันปิดไม่ได้
บางที่ไปได้ยินเสียง เค้าติเตียน ทะเลาะด่าว่ากัน ก็ชอบไปฟัง ..แล้วก็มาวิพากษ์วิจารณ์ คนนั้นคนนี้ โอ้ว..เมื่อไหร่น่ะ เราจะหยุด ไม่ได้ยินเสียง พวกนั้นเสียที เสียงข้างนอก เราก็พอนำกาย หลบหลีกได้อต่ไอ้เสียงของอารมณ์ปรุงแต่ง สำคัญผิดตามอารมณ์ ว่าตนเองดี นี้ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ก็ค่อยๆ ฝึกหัด ให้เท่าเสียงของอารมณ์ ตัวดีตัวร้ายในตัวตน ..เพื่อจะจับมันโยนทิ้งออกไปในนิสัยกายวาจาใจของตนเอง ..พอฝึกหัดทำได้ ..นิสัยของคนดีมันโผล่ออกมา เออ..มันก็เริ่มสุขกายสุขใจ ..อารมณ์วุ่นวายมันก็จางหายไป
สิ่งทั้งหลาย มันเกิดขึ้นที่ตัวเราเอง ที่อารมณ์อุปโลกน์ให้ ..เค้าเรียกว่า ตัวอุปโลกน์..สมมุติเรื่องนั่นเรื่องนี้ ให้เกิดขึ้น ปรุงแต่ง ปกคลุม ไปทั้งเรือนกาย ทั้งกิริยาท่าทาง ที่ลื่นไหลไปตามอารมณ์กรรมตัวกระทำ ..ที่เกิดขึ้น ..ยากที่จะหยุดยั้ง หากว่า สติของจิตไม่เกิดขึ้น ..ให้เท่านทันในอารมณ์ เท่าทันอารมณ์แล้วก็ดับมัน ดับอารมณ์ทำอย่างไร ..ก็ทำกายนิ่ง จิตเฉย ..ปลดเปลื้องอารมณ์นั้นไป ..
การปลดเปลื้องอารมณ์กรรมตัวกระทำ พูดง่าย แต่ทำยาก .จะมีใครสักกี่คน ที่ทำได้ ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
