ในการปฏิบัติธรรม “จิตที่สะอาด” และ “จิตที่บริสุทธิ์” อาจดูคล้ายกัน แต่มีความแตกต่างในเชิงลึกของการพัฒนาครับ
1. จิตที่สะอาด
หมายถึง จิตที่ปราศจากกิเลสหยาบ ๆ เช่น ความโลภ ความโกรธ ความหลงในระดับที่ชัดเจน อาจเกิดจากการรักษาศีล การทำสมาธิ หรือการเจริญสติที่ทำให้จิตสงบและผ่องใส แต่ก็ยังอาจมีอาสวะกิเลส (กิเลสที่ละเอียด) แฝงอยู่ลึก ๆ
2. จิตที่บริสุทธิ์
เป็นจิตที่หมดจดจากกิเลสโดยสิ้นเชิง ไม่มีเครื่องเศร้าหมองใด ๆ หลงเหลืออยู่ เป็นจิตของพระอรหันต์ที่ดับกิเลสทั้งปวง ไม่มีความยึดมั่นในตัวตนอีกต่อไป ไม่กลับมาเศร้าหมองอีก เพราะไม่มีเหตุให้กิเลสเกิดขึ้น
@ ในการปฏิบัติธรรมจะเริ่มต้นจากการทำให้จิตสะอาดก่อน แล้วค่อย ๆ เจริญปัญญาจนถึงขั้นที่จิตบริสุทธิ์อย่างแท้จริง….ก็จะประมาณนี้ครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
