5 มี.ค. เวลา 00:57 • ปรัชญา

ฉันผู้จมการรอคอย

วันนี้ได้ตกตะกอนเรื่องหนึ่ง
ในเรื่องความรักของตัวเอง
ทุกครั้งที่ฉันมีความสัมพันธ์กับใครสักคน
สุดท้ายมันจะจบลงด้วยการรอคอยเสมอ…
ในเมื่อเราเรียนรู้มาว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นซ้ำๆมันมาจากความคิดของเราของเรา
ฉันเลยได้สรุปกับตัวเองว่า…
ที่ฉันไปรอคอยใครสักคนคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เพราะฉันมีความหวังลมๆแร้งๆ
ว่าเค้าจะกลับมาเลือกเอา
แล้วแต่ค่ะก็ใช้การรอคอยเป็นหลักปี
เสียเวลาฉิบหาย
วันนี้ฉันเรียนรู้แล้วว่า
ถ้าไม่อยากตกอยู่สภาพนี้
ฉันต้องเป็นคนเลือกกลับมาดูแลตัวเองให้ดี
ถ้าทำแบบนี้ฉันกำลังทำร้ายตัวเองอยู่
ทำให้ฉันสูญเสียศรัทธาในความรัก
ทำให้ฉันเศร้าหมอง
ทำให้ฉันอยู่กับความสงสัยว่าเมื่อไหร่เค้าจะกลับมา
ทำให้ฉันสูญเสียความมั่นใจในตัวเองว่าจะมีใครสักคนดีดีมารักฉัน
ทำไมฉันต้องอยากแย่งสิ่งของที่ไม่ใช่ของฉันด้วย
วิธีการง่ายง่าย เราก็แค่กลับเข้ามาที่ตัวเอง
มาดูแลกายสังขารนี้ให้ดี
มาพัฒนาจิตใจเราให้สวยงาม
มาพัฒนาเงินในกระเป๋าเราให้มั่งคั่ง
มาอยู่ทำเพื่อ…ตัวเราในอนาคตที่ดีขึ้น
ตอนนี้ต้องตัดสินใจปล่อยออกไปให้หมดแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ จริงจริง
ฉันจะไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาทำร้ายฉันอีกแล้วถ้าไม่ชัดเจน หรือมาแค่ให้ความหวังแล้วเราอยู่ตรงนั้น ตัวเราเองนั่นแหละที่ต้องเดินออกมาแบบสง่าผ่าเผยและไปข้างหน้า
.
เราควรทำชีวิตเราให้ดีขึ้นไม่ใช่เป็นตัวเลือกของใคร
เราควรเห็นคุณค่าตัวเอง
เห็นคุณค่าในเวลาของตัวเอง
.
พ่อแม่เลี้ยงเรามาเลี้ยงอย่างดี
ปกป้องรอยสักทุกปัญหาที่เกิดขึ้น
แต่ทำไมตัวเราถึงเลือกให้คนที่ไม่ดีมาทำร้ายเรา
หรือ ยอมอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นคุมเครือแบบนี้
.
ใครจะตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เข้ามาโพสต์
.
ขอให้คุณรู้ ว่า ตัวคุณคู่ควรกับสิ่งดีดี
คู่ ควรกับของดี
คู่ควรกับคนรักที่ดีที่เขาชัดเจนและไม่ทำให้คุณสงสัยในตัวเค้า
ไม่ทำให้คุณต้องตั้งคำถามใดทั้งสิ้นว่าเค้ารักคุณไง
โฆษณา