#กลิ่นอายในหนังสือตามแบบฉบับนักอยากเขียน
"เชื่อไหมว่าหนังสือมักมีกลิ่นเสมอ" อาจเป็นกลิ่นอายความงามของตัวละคร กลิ่นอายความคะนึงของนักเขียนที่ขยันหมั่นเพียรเขียนมันออกมา
ซึ่งทุกๆกลิ่น สามารถทำให้มีอารมณ์กับตัวละครได้อย่างน่าอัศจรรย์
แต่สำหรับนักอยากเขียนอย่างเรา สำนวนของผู้เขียน อาจกลายเป็นวิชาที่เราเล่าเรียนได้ด้วยไม่ต้องขอครูวิชาภาษาไทยสอนเลยทีเดียว
อย่างคราหนึ่ง เป็นคาบที่แสนจะว่าง ซึ่งถ้าหากจะนั่งอยู่ในห้อง เหมือนพวกเพื่อนพ้องจะมีท่าทีว่า "เสียงดังไม่มีวันหยุด" ผมจึงตัดสินใจหลีกเมืองเข้าไปในห้องสมุด
พอถึงที่หมาย ตัวข้านั่งลงบนพระแท่นที่บรรณารักษ์จัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ แล้วจากนั้นก็เริ่มปฎิบัติการควานหาหนังสือที่น่าสนใจและน่าลิ้มลอง ซึ่งโซนที่นั่งอยู่นั้น เป็นหนังสือกวีซีไรต์เกือบทั้งหมด
อีกสักครู่ สายตาก็ต้องลุกเป็นไฟ เมื่อพบเจอหนังสือของอาจารย์ "ศักด์สิริ มีสมสืบ" ที่มีชื่อว่า "มือนั้นสีขาว" ตอนนั้นที่ฉันได้ลิ้มลองหนังสือเล่มนี้ รู้สึกว่าความคิดกำลังสูดกลิ่นมือน้อยๆของผู้ที่มีความไร้เดียงสาและความใสซื่อบริสุทธิ์
แล้วอีกสิ่งหนึ่งที่สามารถสอดส่องสังเกตได้ คือ วิธีการเขียนบทกวีแบบอาจารย์ศักด์สิริ กวีซีไรต์อีกท่าน ที่ตัวฉันนั้นสนใจ แล้วอยากจะไปลองไปรับใช้กับงานตัวเองที่พึงเริ่มเขียนได้ไม่นาน
ดังนั้น ไม่ว่าหนังสือเล่มใดและอ่านในมุมมองของใคร ยังไงๆมันก็ยังมีกลิ่นอยู่เสมอ
.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
