7 มี.ค. เวลา 05:11 • ปรัชญา
เป็นความจริงที่สุดครับ
การเกิดเป็นทุกข์เดี๋ยวหิวเดี๋ยวอิ่ม
เดี๋ยวดีใจเดี๋ยวเสียใจเดี๋ยวผิดหวังเดี๋ยวสมหวัง
เดี๋ยวหิวเดี๋ยวอิ่มเดี๋ยวปวดท้องต้องเข้าห้องน้ำ
เหล่านี้ล้วนเป็นความทุกข์ที่เกิดขึ้น
แต่หลายคนกลับไม่รู้สึกว่าเป็นทุกข์
กลับรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติก็วันนี้คุณมีทรัพยากร
มากพอที่จะตอบสนองได้ลองหิวแล้วไม่มีเงินซื้อ
อาหารทานดูจะเข้าถึงความทุกข์ได้ในทันที
1
เราล้วนถูกโลกหลอกถูกระบบทุนหลอกให้
ซื้อวัตถุสิ่งของหลอกให้ออกไปเที่ยวเพื่อจะได้
มีความสุขเรามาหาความสุขในโลกที่ไม่เที่ยง
มาหาความสุขในกองทุกข์แห่งนี้เราหาผิด
ตั้งแต่คิดแล้วเราออกไปตอบสนองเวทนา
ที่เกิดขึ้นแป๊ปเดียวและความสุขก็ดับลงตรงหน้า
1
ซื้อโทรศัพท์มาไม่นานรุ่นใหม่ก็ออกมาอีกแล้ว
ต้องออกวิ่งตามความสุขความสุขเกิดดับอยู่แบบนี้ตลอดการเป็นชีวิตโลกนี้มีสภาพเป็นธรรมคู่มีสุข
มีทุกข์เมื่อไหร่ที่คุณหยิบเหรียญขึ้นมาคุณไม่อาจ
ปฏิเสธได้ว่าคุณจะเอาแต่โป้งไม่เอาก้อย
ความสุขก็คือความทุกข์ที่รอเวลา
เรามาหาสุขลวงสุขชั่วคราวในโลก
ที่ไม่เที่ยงในมิติที่ปรุงแต่งทุกข์สุขขึ้นมา
1
มีมิติคู่ขนานที่ไม่ปรุงแต่งมิตินี้จะพาเราทุกคน
ออกจากการถูกคุมขังในวัฏฏะแห่งนี้
อย่าไหลไปตามการปรุงแต่งทวนกลับ
มาเห็นความจริงที่ไม่ปรุงแต่งมีแต่
ความเป็นเช่นนั้นเองเพื่อเป็นอิสระจากทุกข์
3
โฆษณา