8 มี.ค. เวลา 04:07 • ปรัชญา
การที่เราผ่านถนนเส้นใดเส้นหนึ่งบ่อยๆแล้วมันมีความรู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นแค่ถนนสายหนึ่งเพราะมันมีความจำครั้งอดีตผุดขึ้นมาในความทรงจำระหว่างทางที่เราผ่านว่าเราเคยพบเจออะไรมาบ้าง ในวัน่ก่อนๆหน้านั้นเราจะจดจำอารมณ์และความรู้สึกที่เราเคยมีต่อเส้นทางเส้นนั้น ความสุข ความทุกข์ที่เกิดขึ้นในเส้นทางนั้นยังคงตราตรึงอยู่ในสมองของเรา เราผ่านที่ตรงนั้นเราก็จะนึกถึงอดีตที่ผ่านมาว่าเรามีความรู้สึกอย่างไรบ้าง ในพุทธศาสนาเรียกอาการแบบนี้ว่า"สัญญาในอดีต" สัญญาหรือความทรงจำนี้จะไม่เลือนหายไปแต่จะถูกเก็บใว้
ในใจของเราและมันพร้อมจะผุดขึ้นมาในความคิดของเราเสมอเพราะมันคือความประทับใจ(จดจำใว้ในใจ) มันพร้อมจะผุดขึ้นมาเสมอเมื่อเราผ่านไปตรงเส้นทางนั้นอีกครั้ง มันเป็นความรู้สึกที่มีทั้งดีและไม่ดี สุขและทุกข์ เศร้าและดีใจ อารมณ์เหล่านี้จะผุดขึนมาถึงแม้เราจะไม่อยากให้มันผุดขึ้นมาก็ตาม
โฆษณา