8 มี.ค. เวลา 07:56 • ความคิดเห็น

“ห้องประชุมเงียบเชียบ"

(ภัยร้ายที่ทำลายองค์กรโดยไม่รู้ตัว)
“คุณเคยนั่งอยู่ในห้องประชุมที่เต็มไปด้วยผู้คน แต่กลับเงียบกริบเหมือนไม่มีชีวิตชีวาไหม?” หรือ “ผู้บริหารถามมีปัญหา หรืออยากให้สนับสนุนอะไรไหม ก็จะตอบว่าเรียบร้อย ไม่ต้องการการสนับสนุน (ทั้งที่มีปัญหาซ่อนอยู่)!”
นี่ไม่ใช่แค่ความรู้สึกอึดอัดส่วนตัว แต่เป็นสัญญาณของปัญหาสำคัญที่กัดกร่อนประสิทธิภาพและนวัตกรรมขององค์กร
ทำไมคนถึงไม่กล้าแสดงความเห็น?
1. วัฒนธรรมองค์กรแบบลำดับชั้น -เมื่อผู้บริหารระดับสูงนั่งอยู่หัวโต๊ะ พนักงานระดับล่างมักรู้สึกว่า “ความเห็นของฉันไม่สำคัญ”
2. ความกลัวถูกตัดสิน - การถูกวิจารณ์หรือล้อเลียนเมื่อเสนอไอเดียใหม่ทำให้คนเลือกเก็บเงียบไปตลอด
3. ขาดความปลอดภัยทางจิตใจ (Psychological Safety) - พนักงานไม่มั่นใจว่าจะพูดแล้วปลอดภัยจากผลลัพธ์เชิงลบ
ผลกระทบที่ตามมา?
* การตัดสินใจผิดพลาด - เมื่อข้อมูลสำคัญถูกเก็บ หรือซุกไว้ในใจคน
* ให้สังเกตุองค์กรนั้นมักไม่มีนวัตกรรมหรือไอเดียใหม่ๆ จากทีมงาน - ไอเดียดีๆ ถูกฝังไปกับความเงียบ
* การมีส่วนร่วมลดลง - พนักงานรู้สึกว่า “เสียงของฉันไม่มีค่า” และหมด passion ในการทำงาน
วิธีเปลี่ยน “ห้องประชุมน่ากลัว” เป็น “พื้นที่ปลอดภัย”?
1. ผู้นำต้องเริ่มก่อน - หัวหน้าควรเป็นแบบอย่างด้วยการถามความเห็นลูกทีมก่อน เช่น “คุณคิดว่ายังไงบ้าง?” แทนการเสนอความคิดเห็นเองทั้งหมด หรือพูดแทนเด็กหมด (เพราะกลัวเด็กพูดเรื่องไม่ดี)
2. ยกย่องความกล้าแสดงออก - แม้ไอเดียนั้นจะไม่สมบูรณ์ แต่การขอบคุณสำหรับการมีส่วนร่วมสร้างวัฒนธรรมแห่งการเปิดกว้าง
3. ใช้เทคนิคให้เขียน - เช่น ให้เขียนความคิดเห็นลงกระดาษหรือแชทส่วนตัวก่อนนำมาอภิปรายรวม
4. ฝึกการฟังเชิงลึก (Deep Listening) - สบตา พยักหน้า และไม่ตัดสินขณะคนอื่นพูด
กรณีศึกษา: เปลี่ยนความเงียบให้กลายเป็นพลัง?
องค์กรเทคโนโลยีแห่งหนึ่งเปลี่ยนห้องประชุมน่ากลัวให้กลายเป็นเวทีสร้างสรรค์ ด้วยการ
* จัด “ประชุมสแตนด์อัพ” ยืนสั้นๆ 15 นาที เพื่อลดความตึงเครียด
* กำหนดกติกา “ไม่มีใครถูกตำหนิเมื่อเสนอไอเดียใน 5 นาทีแรก”
* และเปิดเวทีให้พนักงานนำเสนอไอเดีย/โครงการเพื่อพัฒนางาน โดยผู้บริหารระดับสูงนั่งฟัง และให้กำลังใจ
ผลลัพธ์คือไอเดียใหม่เพิ่มขึ้น 40% ภายใน 6 เดือน
สรุป - เสียงที่หายไปคือโอกาสที่เสียไป
ห้องประชุมที่ดีไม่ใช่ที่ที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกัน แต่คือที่ที่ความเห็นต่างถูกนำมาปรับเป็นแนวทางใหม่ๆ ”ความเงียบไม่ใช่แค่การได้ยินเสียง“ แต่คือการได้ยิน “ศักยภาพที่ซ่อนอยู่” ของทีม
“ความเงียบที่น่ากลัวที่สุด ไม่ใช่การไม่มีเสียง แต่คือการมีเสียงที่ถูกกดไว้ใต้พรม”
#วันละเรื่องสองเรื่อง
โฆษณา