"ราเมงกระป๋อง"
เมื่อช่วงปลายเดือนธันวาคมปีที่แล้ว (2024) หลายสื่อที่ทำข้อมูลเกี่ยวกับญี่ปุ่นได้ลงข่าวครับว่า บริษัท Maruyama Seimen ได้ทำการผลิต "ราเมงกระป๋องที่ใช้เส้นที่ทำจากแป้งสาลี" ออกวางขายในตลาดเป็นเจ้าแรกครับ และวันนี้ผมก็จะขอพาทุกท่านมาลงรายละเอียดเจาะลึก ทำความเข้าใจ และลองชิมด้วยครับว่า รสชาติและสัมผัสเป็นอย่างไรบ้าง
ในวงการอุตสาหกรรมอาหารของญี่ปุ่น มีความพยายามในการทำอาหารหลายๆอย่างให้อยู่ในรูปของกระป๋องมานานแล้วครับ และราเมงก็เช่นกัน เพียงแต่สิ่งที่เป็นอุปสรรคของผู้ผลิตก็คือ "เส้น" ที่เดิมทีจะใช้บุก (konjac) ในการทำเส้น เพื่อแก้ไขปัญหาที่ไม่สามารถนำเส้นแบบปกติที่ทำจากแป้งสาลี (wheat flour) เข้าไปอยู่ในกระป๋องแบบที่แช่น้ำซุปนานๆแล้วไม่เสียสภาพได้ (ลองนึกสภาพเส้นที่ถูกแช่น้ำไว้จนอืดดูครับ เปิดกระป๋องมาก็คงไม่มีใครอยากทานเท่าไหร่)
รูปเส้นราเมงกระป๋องที่ทำจากบุก Credit Soranew24 ครับ
แต่การนำบุกมาใช้ทำเส้น แม้จะรักษาสภาพเส้นไว้ได้ไม่ให้อืดได้ แต่ก็จะถูกมองว่ามัน"ไม่ใช่ราเมง"ครับ ถ้าจะทำราเมงจริงๆ ก็ควรจะต้องหาวิธีใช้เส้นที่มีส่วนผสมของแป้งสาลีเข้าไปอยู่ในกระป๋องให้ได้สิ!! (ขออนุญาตดึงอินเนอร์ Ramen geek มาใส่ให้เพื่อเพิ่มอรรถรสครับ ฮา)
ซึ่งทาง Maruyama Seimen เคลมว่าทำได้แล้ว และเริ่มวางจำหน่ายในตู้อัตโนมัติที่จังหวัดมิยางิและอิบารากิเมื่อสิ้นปีที่่ผ่านมาแล้วครับ ต้องขอบคุณทางพี่ดิว แห่ง ตามหารสในฝัน ที่ทำให้ได้เอามาลองทานครับ
เริ่มจากการทำมาอุ่นร้อนกันก่อน
เปิดเตา ตั้งน้ำเดือด แล้วหย่อนลงไปครับ
เมื่อลองเทียบกับสถานการณ์จริงที่ญี่ปุ่น สิ่งนี้จะถูกกดออกมาจากตู้กดแบบร้อนและพร้อมเปิดกระป๋องทานครับ ดังนั้น เพื่อให้สภาพและรสชาติเหมือนกับการทานจริงที่สุด ก็ควรจะอุ่นทั้งกระป๋องก่อนที่จะเปิดออกมาทานมากกว่าจะเทใส่ชามหรือใส่หม้อแล้วอุ่น
หลังจากที่ตั้งหม้อและต้มน้ำ ผมก็แกะฉลากออกแล้วใส่ลงไปอุ่นทั้งกระป๋องเป็นเวลาราวๆ 10 นาทีครับ จากนั้นค่อยเอาขึ้นมา เปิดกระป๋องแล้วเทใส่ชามตามภาพ
รสชาติซุปเป็นโชยุทรงเก่าแบบมาตรฐานครับ มีใส่ต้นหอมมาด้วย กลิ่นหน่อไม้ดองที่ลงไปอยู่ในซุปมีมากพอสมควร ยิ่งทำให้รู้สึก old-school ขึ้นไปอีก แต่ถือว่ารสชาติซุปไม่แย่เลย
ส่วนไฮไลท์สำคัญอย่าง"เส้น" ที่บางท่านเห็นแล้วอาจจะบอกว่า หน้าตาเหมือนอุด้งที่สั่งตามร้านบุฟเฟ่ต์ เนื้อสัมผัสไม่ได้มีความรู้สึกว่าเป็น"เส้นราเมง"เท่าไหร่ครับ ผู้ผลิตอาจจะอยากให้ยังมีรสและกลิ่นของความเป็น"แป้งสาลี"อยู่ แต่เนื้อสัมผัสตอนทานไม่ได้จริงๆครับ กัดเข้าไปแล้วไม่ได้รู้สึกถึงบอดี้ของเส้นแต่อย่างใด ไม่เหลือสภาพเส้นหรือความหนึบอะไรให้สู้ฟัน ใช้ลิ้นดุนนิดเดียวก็ขาดแล้ว
ส่วนตัวเคารพในความพยายามที่จะพัฒนาเพื่อให้เข้าใกล้กับการทานราเมงที่ทำแบบสดใหม่ครับ แต่น่าจะต้องพัฒนากันอีกยาวเลยกว่าจะไปถึงจุดที่พอยอมรับได้กับการเป็น"ทางเลือก"ของผู้บริโภค เพราะถ้าเอาที่สถานะปัจจุบัน สมมติผมเลิกงานดึกอยากจะหาราเมงทานในแบบที่เป็นมื้อดึก ก็คงเลือกเดินเข้าร้านที่เปิด 24 ชั่วโมงมากกว่าจะมากดที่ตู้แล้วเจอทรงนี้ครับ ยกเว้นโลกเข้าสู่ยุคยูโทเปียแล้วไม่สามารถหาราเมงปกติทานได้ ต้องทานแบบนี้เพื่อแก้ขัดไปก่อนครับ
ใครไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นแล้วพบเจอตู้ที่มีขาย หรือว่าไปลองที่ญี่ปุ่นมาแล้ว เอามาแชร์กันได้ครับว่ามีความคิดเห็นอย่างไรกันบ้าง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
