เมื่อวาน เวลา 16:31 • ความคิดเห็น
เรื่องราวของภาษา มันก็คล้ายเรื่องสมมุติ ที่สื่อให้จิตนั้นรับรู้ อย่างเรื่องภาษา มันก็มีหลากหลายภาษา แตกต่างกันไปตามถิ่น ที่อยู่อาศัย แตกต่างกันไปตามภพภูมิ บางเรื่องราว ก็น่าพิศวง ..ครั้งหนึ่ง เคยไปกับหลวงตา ไปวัดแห่งหนึ่ง ริมเขา
..พอเข้าไป ..ก็มีแม่ชี มานั่งคุยด้วย พอคุยไปคุยมา ก็พูดเป็นเสียงแขก จากนั้นก็มีโยมผู้หญิง เดินเข้ามา พูดเป็นเสียงภาษาจีนแม่ชีพูดเป็นภาษาแขก โยมผู้หญิงพูดเป็นภาษาจีน ฟังเค้าคุยกัย หัวเราะเหมือนสนุกสนานในการคุยกัน พอกลับจากที่นั้น เราก็ถามหลวงตาเรื่องนี้ ท่านบอกว่าเค้าคุยกันด้วยจิต ทั้งแม่ชี และโยมผู้หญิง เหมือนกับมีองค์ลง ผิเข้าทำนิงนั้นแหละ
เรื่องหนึ่งที่ยากจะเข้าใจ ก็เรื่องศูนย์ของจิต ศูนย์ของธรรม ที่เป็นเรื่องของจิต ที่เป็นนามธรรม เค้ามาฟังธรรม ที่พระสอนโยม .มีคนลับแล คนธรรพ์ เทพ มาฟังธรรม เค้าฟังภาษาไทนรู้เรื่องอย่างไร
ท่านก็อธิบายว่า มันเป็นเรื่องราว ของการพูดขึ้นไปที่ศูนย์ ศูนย์ของธรรม ก็มีการกระจายเสียง เหมือนถอดระหัส เป็นภาษาของผู้ที่มาฟัง แล้วผู้ที่มาหัง นามธรรม เค้่าฟังเก็บบันทึกลงไปที่ธาตุุทั้งสี่ของเค้า เรื่องราวเหล่านี้ ที่บันทึกในคำสวด ธัมจักกัปปะ เรื่องเทพที่เค้ามาอนุโมทนา คราวนี้ เราจะรู้จักได้ ..เราก็ต้องปฏิบัติธรรมขึ้นมา จึงค่อยๆรู้จัก
นั่นจึงเป็นเรื่องราว ของจิตที่เกิดมามีกายมนุษย์ เค้าเคยฟังธรรมมา รู้จักคำว่าบุญกุศล พอมีกายเป็นมนุษย์ มีผู้ที่สะกิดให้เค้าหมั่นสร้างบุญกุศล เค้าก็ทำต่อของเค้าไปได้
ส่วนเราก็ชอบฟังธรรม เป็นภาษาไทย เจอะพระที่ท่านปฏิบัติได้ ทำได้ ..ท่านก็พูดเป็นภาษาไทย ฟังดูง่าย แต่ยากที่จะประพฤติปฏิบัติธรรม เป็นคำที่ง่ายๆ แตกลับยากที่จะปฏิบัติธรรมทำได้ จึงต้องฝึกหัดขึ้นม า ก็จะค่ิยยๆ รู้จักธรรม คำง่าย รู้จักกรรม รู้จักธรรม ก็สร้างบุญกุศลบารมี
แล้วมีผู้ใหญ่ ท่านหนึ่ง ..ท่านพูดได้หลายภาษา ท่านบอกว่า ฉันก็เกิดมาหลายชาติ เคยเกิดที่นั้นที่นี่ ..พอจิต หรือ นามธรรม เค้ามาจากดินแดนไหน ฉันก็นึกถึง ว่าเคยไปเกิดที่นั้น เคยพูดภาษานั้น ก็พูดคุยกับเค้าได้ ..
พระที่สอนเรา ท่านพูดให้ฟังว่า ..พูดซิ เราไม่ใช่คนโง่ ฟังแล้วเชื่อเลย .ก็โง่ ..ก็ไปไตร่ตรอง พิจารณา แล้วก็ปฏิบัติธรรมขึ้นมา อย่าเชื่อสิ่งทร่ท่านเล่า ..มีคนไปถามพระที่เรานับถืออีกเองว่า ทำไม่เค้าเข้าไปหาหลวงตาที่กุฏิ ..ท่านบอกว่า ใครรู้ตัวว่่า ..โง่ก็เข้าไป..ก็เลยไม่มีคนเข้าไป..
โฆษณา