ช่วงนี้มีหลายเรื่องที่คิดขึ้นมาได้ระหว่างที่ใช้ชีวิตไป
ส่วนมากจะนึกขึ้นมาได้ระหว่างเดิน เดิน ช่วงนี้ชอบเดินมากเพราะได้คิดไปเรื่อยนี่แหละ คิดเรื่องการเดิน คนญี่ปุ่น เขาเดินเร็ว ไม่สนใจไม่ทักทาย เราคิดว่าเพราะอากาศ อากาศหนาวทำให้เราเป็นคนเก็บตัว เราห่อหุ้มร่างกาย เราเก็บมือใส่กระเป๋า เราเดินมุ่งหน้าไปหาเป้าหมาย เราไม่ได้เตร็ดแต่ปล่อยเนื้อปล่อยตัว นั่นเท่ากับไม่ปล่อยใจด้วย ตัวถูกปิดด้วยเสื้อผ้า ใจถูกปิดด้วยความรู้สึก (หนาว)
นั่นแหละ แล้วก็คิดอีกว่า เวลาอยู่ที่อุ่น เช่นในห้องออฟฟิส เขาก็พูดคุยหัวเราะเฮฮาดี แต่ข้างนอกทำไมดูนิ่งเงียบขรึม ก็อาจจะเพราะเหตุผลเดียวกันด้วย ชอบการสังเกตอะไรแบบนี้ นี่แหละแนน แบบนี้เลย ความเป็นเราคือการคิดไปเรื่อบแบบนี้
อีกอย่างที่คิดคือ การที่เราเพ้อเจ้อคิดไปเรื่อบแบบนี้ นี่อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เรายังมีตัวตนอยู่จนถึงทุกวันนี้ เราคิดว่าชีวิตเราก็ไม่ได้ง่าย ทุกอย่างทุกช่วงจังหวะในชีวิตต้องใช้ความพยายามสูงมาก บางช่วงต้องอดทนด้วย แต่ด้วยความมโน ผูกเรื่องราว เชื่อมโยงเชื่อมต่ออะไรๆเข้าด้วยกัน ทำให้คิดว่าชีวิตยังไปต่อได้ ยังใหลไปอีกได้ ยังไม่จบ จริงๆหลายๆครั้งก็คิดว่าจะพอแล้วชีวิต อยากไปอยู่ที่อื่นที่ไม่ใช่โลกแล้ว
ขอบคุณตัวเองที่เป็นนักเพ้อเจ้อชั้นยอด คิดไปเรื่อยเก่งที่หนึ่ง ขอบคุณหนังสือทุกเล่ม ที่ได้อ่านแล้วเอามาต่อผสมๆกันจนกลายเป็นแนนเล่มนี้ เพื่อนทุกคนก็ด้วย ทุกคนคือหนังสือของเรา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
