สตอรี่สาวบริสซี่ขี้บ่น part one 🫶🏻
ชีวิตว่างมากแม่เลยส่งมาเรียน
สวัสดีค่ะทุกคน เคยรู้สึกไหมคะว่าเราอยากไปเรียนต่างประเทศ? มันเป็นความฝันที่ยิ่งใหญ่ แต่ก็เต็มไปด้วยความท้าทาย ไม่ใช่แค่เรื่องค่าใช้จ่าย แต่ยังรวมถึงความกังวลต่างๆ ว่าเราจะใช้ชีวิตยังไงนะ ไปแล้วจะปรับตัวได้ไหม จะอยู่ไหวหรือเปล่า…
เราเป็นคนนึงที่มีความฝันแบบนั้นเยอะมาก อยากไปเรียนที่นู่นที่นี่ หลายประเทศเต็มไปหมด จนตอนเด็กๆ คุณแม่ยังแซวเลยว่าเราเป็นคนช่างฝัน ไม่เอาจริงเอาจังอะไรสักอย่าง แต่สำหรับเรา… ความฝันเหล่านั้นมันคือแรงผลักดันที่ทำให้เราอยากพัฒนาตัวเอง อยากลองก้าวออกไปสัมผัสโลกกว้าง แล้วคุณล่ะ เคยมีความฝันแบบนี้ไหม? 🫶🏻
เข้าเรื่องกันเลยนะคะ ขอเกริ่นก่อนว่าเราเป็นนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษา ซึ่งจบการศึกษาหลังช่วงโควิด ช่วงเวลานั้นต้องยอมรับเลยว่าค่อนข้างเคว้งพอสมควร
ที่สำคัญ ตอนนั้นเราเพิ่งกลับจากการไป Work and Travel ที่อเมริกามาหมาดๆ ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่เปิดโลกให้เรามาก เราค้นพบว่าตัวเอง ชอบภาษาอังกฤษ สนุกกับการเข้าสังคม และการได้รู้จักผู้คนจากหลากหลายเชื้อชาติ แต่ปัญหาคือ… ภาษาอังกฤษของเรายังไม่ดีเท่าที่ควร
เพราะการใช้ชีวิตในไทย เราสื่อสารด้วยภาษาไทยเป็นหลัก ทำให้เราแทบไม่มีโอกาสได้ฝึกภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันเลย พอรู้แบบนี้ เราก็เริ่มคิดจริงจังว่า ถ้าอยากพัฒนาภาษาอังกฤษให้ดีขึ้น เราต้องทำยังไงบ้าง?
และสิ่งที่เราสังเกตได้ก็คือ หลังจากกลับจากอเมริกา ภาษาอังกฤษของเราพัฒนาขึ้นมาก มันไม่ใช่ว่าดีขึ้นแบบก้าวกระโดด เพราะเราก็ยังอยู่ในคอมฟอร์ตโซน มีพี่ๆ คนไทยคอยช่วยบ้าง ใช้ภาษาอังกฤษบ้างเป็นบางครั้ง แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปชัดเจนคือ ความกล้า
เราเริ่มไม่กลัวที่จะพูด พูดไปเถอะ ยังไงเขาก็เข้าใจ ต่อให้ผิดพลาดบ้าง แต่เรากลับได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่ๆ จากบริบทใน่ชีวิตประจำวัน ซึ่งเรารู้สึกเลยว่า นี่แหละคือวิธีที่ทำให้เราพัฒนาภาษาอังกฤษได้จริง!
ช่วงใกล้เรียนจบเราก็หาข้อมูลอย่างจริงจังมากๆค่ะ เพราะคุณแม่ของเราเป็นคนที่จริงจังมากถ้าเราอยากทำอะไรแล้วเราไม่พยามหรือไม่รู้จริงๆเป็น แค่สาวช่างฝันลอยๆคุณแม่ไม่มีทาง approve อย่างแน่นอน ตอนแรก แผนที่ 1 คุณพ่อคุณแม่อยากให้ไป แคนาดาเพราะเพื่อนคุณพ่ออยู่ อย่างน้อยคุณพ่อสบายใจ แต่เราคิดว่าเราอยากออกจากคอมฟอตโซน เพราะคุณพ่ออนุญาติให้เราไปอเมริกาเพราะเพื่อนอยู่ จะให้ไปแคนาดาอีกเพราะเพื่อนอยู่ ก็เหมือนเราไม่ได้โตเองมันยังมีคนคอยช่วยเหลือเสมอ
อีกอย่าง เราค้นพบว่าการที่เวลามันต่างกันมากแบบ 10h + มีความลำบากและทำให้เกิด homesick ได้ง่ายมากบวกกับอากาศของที่แคนาดา เราก็รีเสิร์ชไปเยอะมาก เราอยากได้เมืองที่อากาศดี เมืองสบายๆ ค่าครองชีพไม่สูงมาก และใช่ค่ะ หวยออกที่ BNE : บริสซี่บริสใจนั่นเองค่ะ 🇦🇺🦘
เป็นการเขียน blog ครั้งแรกของเราถ้าอ่านแล้วติดขัดยังไงขออภัยด้วยนะค้าบ🫶🏻
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
