เรื่องราว หนึ่ง เค้าเรียกว่า จิตฮินดู ..เค้า ก็ยึดเรื่องราว อิทธิฤทธิ์ ยึดเทพองนั่นองนี้ แต่ไม่ได้ เข้าไปเรียนรู้ในธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เหมือนว่า จิตนั่น ไม่รู้จะพึ่งอะไร อารมณ์นั้นแหบะ ที่จะอุปโลกน์ สร้างนั้นสร้างนี้ ขึ้นมา อุปโลกน์อย่างนั้นอย่างนี้ ที่เรียกว่า จิตฮินดู เราก็ดูได้ ในวัดวา บ้างวัด ..ผู้ที่เค้ามาครองผ้ากาสาวพัสตร์ ไปขอบวช ทำในโบสถ์
เมื่ออกมาแล้ว จากโบสถ์ ก็ลืมเลือน ลืมเลือนแม้กระทั้งผ้าที่ตนเองครองอยู่นั้น เป็นเครื่องหมายอะไร พระพุทธเจ้าท่านทำอะไร ..ถึงเป็นพระพุทธเจ้า แล้วท่านก็ประธานผ้ากาสาวพัสตร์ให้ .ใครไปครอง ก็ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารปัจจัย เพียรละอารมณ์ในตัวตน ออกไปให้กายบริสุทธิ์จิตบริสุทธิ์ ญาติโยมเค้าก็ศรัทธา ถวายภัตตาหารมิตตาหาร เพราเค้าก็ต้องการบุญกุศล ที่เกิดจากผู้ที่มีกายหุ้มห่อด้วยผ้ากาสาวพัสตร์ เดืนตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
บางองค์ ..มาดำรงตนในศาสนาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า มาดำรงว่า ครองศาสนา ..เอไปทำมาหากิน หูทิพย์ตาทิพย์ ท่านก็ว่า เอาศาสนาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า หาดินเยี่ยงอย่สงเดรัจฉาน ..ท่องคาอาคม เสกเป่า ร่ำรวย ชื่อเสียงโลกีย์ ให้คนเค้ายึดถือ ให้เค้ามีกรรมเพิ่มขึ้น ..อล้วจิตเวงนั้นออกจากร่างจะมีที่ไกนให้อาศัย ..มีแต่สถานที่ ..อาศัยตามรอยเทวทัตลงไป ..
คราวนี้ เมื่อจิต นั่นเป็นจิตฮินดู .หลงใหล ไม่ลดละอะไร ก็มุ่งหา ..รูปนั่นรูปนี้ มาให้ผู้อื่นเค้ายึด สร้างเวรสร้างกรรมกันต่อไป ไอ้นั่นไอ้นี่ศักดิ์สิทธิ์ ..ให้เค้าบผูขา จึงมีรูป สมมุติ..ตั้งขึ้นมาให้จิตนั่น ยึด ยึดว่า ศักดิ์สิทธิ์ ..ละเลย สกัดกั้นไม่ให้รู้จักเรื่องราวการสร้างบุญกุศลที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และในเรื่องราวของการประพฤติปฏิบัติธรรม ส่งเสริมให้จิตนั่น มีบุญที่จะทำ ให้เกิดมีการอโหสิกรรม
เมื่อจิตนั้น จมอยู่กับ จิตฮินดู เข้าก็อุปโลกน์เรื่ิงราวต่างๆ แม้องค์พระพิฆเนศ ท่านก็เป็นเทพ จะมีรูปร่างเหมือนที่เค้าอุปโลกน์กรือ ท่านบอกว่า รูปน่าเกลียด อย่างนั้น ใครไปยึดไปบูชา สติเค้าจะฟั่นเฟือน ในบั้นปลายชีวิตก็จะหมดเนื้อหมดตัว ท่านบอกว่า อยากรู้ว่า ฉันสินอะไร เพียงเขียนชื่อฉันบูชา เดี๋ยวฉันจะสอนให้ว่าดีขั่วเป็นอย่างไร หากจะทำบุกับฉัน ต้องไปหามาให้กาย ด้วยน้ำพักน้ำแรงกาย หยาดเหงื่อแรงกาย ฉันถึงจะรับ ..เงินหวยการพนัน ฉันไม่รับ เพราะไปเอารัดเอาเปรียบผู้อื่นมา ..
เรื่องพระพิฆเนศ นั้นเป็นตัวอย่างให้รองไปสังเกตุดู แม้เรื่องราวพระแม่อุมา ที่แสดงรูปน่าเกลียดน่ากลัว ก็เรื่องราวของธรรม ว่า โกรธโมโห หน้าตาจะเป็นอย่างนี้ ..มันดีมั้ย มันสวยงามมั้ย แล้วเราก็ไปดูคนเวลาโกรธโมโห น่าตามันน่าดูมั้ย..เรื่องของพระกฤษณะ ก็เป็นเรื่อวราวสินให้รู้จัก เห็นอกเห็นใจกัน ในยุคสมัยที่มีแต่ความหฤโหด แก่งแย่ง เข่นฆ่ากัน
เรื่องพระพิฆเนศ ..ก็ไม่อยากเขียนมาก มันสะเทือนจิตฮินดูเค้า ที่เค้ายึดถือรูปนั่น หากใช้เหตุผลเสียหน่อย พิจารณาเสียหน่อย เทพท่านจะมีรูปเป็นเดรัจฉานได้อย่างไร ที่เค้าว่า อย่าเพิ่งเขื่อในสิ่งที่ เค้าบอกมา .. สิ่งไหนไม่รู้ ยังไม่ประจักษ์ ก็อย่าเพิ่งเขื่อ พระอรหันต์หลายพระองค์ท่านก็ไม่ได้เชื่อพระพุทธเจ้า เสียทีเดียว ท่านรับฟัง แล้วก็นำไปปฏิบัติขึ้นมา สิ่งนั้นคือธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
หากศึกษาไป ก็จะรู้จักว่า เรื่องราวของธรรม นั่น เทพทุกพระองค์ ท่านก็ชี้ไปที่ธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านมีหูทิพย์ตามทิพย์ รู้จักองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ..แต่ท่านก็ยังเดินทางไปไม่ถึง จิตพระอรหันต์ ..เพื่อจะเข้าแดนพระนิพพาน .
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
