“The Analog Kid” เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของการที่เขายังคงเป็นหนึ่งในมือกีตาร์ที่ยอดเยี่ยม ด้วยริฟฟ์ที่เฉียบคมและเต็มไปด้วยพลัง สร้างสมดุลระหว่างไลน์ซินธิไซเซอร์ที่เข้มข้นของ Geddy Lee และการตีกลองที่แม่นยำของ Neil Peart บรรยากาศของเพลงนี้เป็นตัวแทนของการเปลี่ยนผ่านจากยุคโปรเกรสซีฟร็อกไปสู่ซาวด์ที่คล้ายกับนิวเวฟมากขึ้น แต่ยังคงความซับซ้อนและพลวัตอันเป็นเอกลักษณ์ของ Rush
เช่นเดียวกันกับ “Digital Man” และ “New World Man” ที่สะท้อนให้เห็นถึงการเติบโตของวงในแง่ของแนวทางดนตรี โดยเฉพาะเบสของ Geddy Lee ที่โดดเด่นกว่าที่เคย เป็นการผสมผสานของโครงสร้างเพลงที่ลื่นไหลและแนวฟังก์ที่บางครั้งชวนให้นึกถึง The Police ขณะที่ “The Weapon” เป็นอีกแทร็กที่น่าสนใจ ด้วยบีตของ Peart ที่ให้อารมณ์คล้ายกับดนตรีโพสต์พังก์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ Rush ไม่เคยทดลองมาก่อน แต่พวกเขากลับทำให้มันฟังดูเป็นธรรมชาติและเข้ากับสไตล์ของวงได้อย่างลงตัว
ในอีกมุมหนึ่ง "Signals" ยังมีช่วงเวลาที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์และความงดงามทางดนตรี “Losing It” เป็นตัวอย่างของการที่วงสามารถผสมผสานเครื่องดนตรีใหม่ ๆ อย่างไวโอลินไฟฟ้าของ Ben Mink เข้าไปได้อย่างมีศิลปะ เสียงเครื่องสายที่แหลมคมและบีบคั้นอารมณ์ทำให้เพลงนี้แตกต่างจากทุกสิ่งที่ Rush เคยทำมา ในขณะที่ “Countdown” เป็นบทสรุปของอัลบั้มที่พาผู้ฟังเข้าสู่ความรู้สึกของการปล่อยกระสวยอวกาศอย่างสมจริง ทั้งเสียงบรรยายจริงจาก NASA และบรรยากาศดนตรีที่พุ่งทะยานให้ความรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ