บอกแล้วว่า…ฉันรักเกาะลันตา
เกาะลันตา ต้นเดือนมีนาคม 2567
เกาะลันตานี่เป็นสถานที่ที่ไปเมื่อไหร่ก็มีความสุข คงเป็นเพราะความรู้สึกผูกพันจากการที่เคยได้ไปใช้ชีวิตเกือบปีอยู่ที่นั่น (เมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้ว)
วันนี้เกาะลันตาเปลี่ยนไปอยู่บ้าง ตรงที่เดินทางสะดวกขึ้นและมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากขึ้น จากที่เคยต้องเอารถขึ้นเรือ 2 ต่อ จากคลองท่อม-เกาะลันตาน้อย-เกาะลันตาใหญ่ เดี๋ยวนี้มีสะพานข้ามจากเกาะลันตาน้อยไปลันตาใหญ่แล้ว เราจึงเอารถขึ้นเรือแค่ต่อเดียว และทำให้มีโอกาสได้ไปขับรถเที่ยวเล่นที่เกาะลันตาน้อยด้วย
ที่เกาะลันตาน้อย พื้นที่ส่วนใหญ่ยังเป็นของชาวบ้านดั้งเดิม ครั้งนี้มีคนแนะนำให้ไปลองกินอาหารที่ร้าน Seaview Restuarant บนเกาะลันตาน้อย
ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆ บนทำเลที่ตั้งริมทะเล มองเห็นเกาะผีหรือเกาะกะโหลกอยู่ตรงหน้า เห็นร้านแล้วชวนให้นึกถึงหนังเรื่อง Il Mare เพราะทางเดินทอดยาวลงไปในทะเลก่อนจะถึงที่ตั้งของร้าน ในร้านรับลูกค้าได้แค่ประมาณ 6 โต๊ะ อาหารเป็นอารมณ์แบบชาวบ้าน อย่างเราสั่งแกงส้มกับมัสมั่น ก็ได้ยินเสียงโขลกพริกแกงโป๊กป๊ากจากในครัวเลยทีเดียว แต่ลูกค้าส่วนใหญ่ดันเป็นต่างชาติซะมาก คงขี่มอเตอร์ไซค์เล่นแล้วผ่านมาเจอ ส่วนคนไทยที่เห็นก็เป็นคนพื้นที่หรือไม่ก็เจ้าหน้าที่ป่าไม้กับนายทหารเรือ เรียกว่าเป็น Hidden Gem ก็คงไม่ผิด
เมื่อเขียนถึงเรื่องอาหารการกินแล้ว ก็ขอต่อที่เกาะลันตาใหญ่ซะเลย ร้านหนึ่งในใจที่เราบังเอิญเจอเมื่อ 9 ปีที่แล้ว วันนี้ยังอร่อยเหมือนเดิม แต่ไม่ค่อยเห็นในรีวิวสักเท่าไหร่ ร้านอาหารในรีสอร์ตแถวศาลาด่านที่ชื่อ Cicada คือร้านที่เราอยากให้แมส เพราะจะได้คงอยู่ตลอดไป เสียดายที่คราวนี้เราได้กินแค่พิซซ่ากับปอเปี๊ยะกล้วยซอสคาราเมล ไว้คราวหน้าจะกลับไปกินสปาเก็ตตี้ที่จำได้ว่าเคยกินแล้วอร่อยมากกกก
อีกร้านที่ขอเขียนถึงนิดนึง เพราะมีไอติมช็อคมินต์โฮมเมดที่ถูกต้อง คือถูกใจเรานั่นเอง Escape Cafe เป็นคาเฟ่บนหาด Long Beach ที่คนเยอะมาก คือเป็นสปอตของการพักผ่อนริมหาดที่ดี ดังนั้นชาวต่างชาติจึงมาอยู่รวมกันตรงนี้ราวกับนัดหมาย และเรายังเห็นคนไทยหลายคนรีวิวตามแอพต่างๆ ด้วย คงเป็นเพราะร้านสวยตามสมัยนิยมและตั้งอยู่บนโลเคชั่นที่ดีงาม แต่ส่วนตัวแล้วเรารู้สึกว่าพลุกพล่านไปหน่อย
ทริปนี้ครอบครัวเราตกลงกันแล้วว่าจะไม่เน้นของกิน เพราะปกติแล้วจะต้องกินจนต้องพึ่งยาช่วยย่อย แต่คราวนี้ขอกินแบบมีสติ กินแบบง่ายๆ หลายมื้อจึงกินที่ร้านอาหารที่อยู่ติดกับที่พัก ซึ่งรสชาติพอใช้ได้ ไปจนถึงอร่อยสำหรับบางจาน
ทีนี้มาถึงความประทับใจของที่พักบ้าง รู้สึกว่าการเลือกที่พักของเราครั้งนี้เหมือนถูกล็อตเตอรี่ (จองผ่าน airbnb)
เพราะจ่ายในราคาคืนละสามพันกว่าบาท สำหรับ 3-4 คน แต่ได้อยู่บนโลเคชั่นและวิวระดับหมื่นระดับแสนเลยทีเดียว บ้านพักหลังนี้ตั้งอยู่ด้านริมสุดของอ่าวบากันเตียง ซึ่งเป็นอ่าวเดียวกับที่มีรีสอร์ตหรูอย่างพิมาลัย ข้างบ้านมีบาร์ชื่อ Aqua Bar ที่เปิดเพลงเบาๆ มีเครื่องดื่มหลากหลาย กับมีลูกค้าต่างชาติแวะเวียนมาตลอดทั้งวัน และด้วยความบังเอิญ น้องเจ้าของบาร์ก็ดันสนิทกับรุ่นน้องมหาลัยของเราอีกด้วย เลยได้ดื่ม ได้เมาท์ กันสนุกสนานยิ่งไปอีก
การไปลันตาครั้งนี้นอกจากได้ทำธุระ ได้พักผ่อนแบบอยู่นิ่งๆ นั่งมองน้ำมองฟ้า เอาตัวจุ่มทะเลแล้ว เราดีใจที่มีโอกาสได้ไปล่องเรือแจวทุ่งหยีเพ็งด้วย
เรือแจวโบราณที่สมัยก่อนชาวบ้านใช้ขนไม้ถูกปรับมาใช้ในเชิงท่องเที่ยว จากการรวมตัวกันของชาวบ้านทำให้ทุกวันนี้บริเวณทุ่งหยีเพ็งนั้นอุดมสมบูรณ์มาก เรานั่งเรือรอบเย็นช่วงพระอาทิตย์ตก แดดตอนสี่โมงเย็นยังร้อนอยู่มาก แต่ก็มีลมโชยบ้างประปราย แต่เมื่อแดดเริ่มลับขอบเขาแล้ว บรรยากาศขากลับจึงชิลล์สุดๆ นี่ตั้งใจว่าไปลันตาคราวหน้าจะไปนั่งเรือแจวที่นี่อีก แต่เปลี่ยนเป็นรอบเช้าดูพระอาทิตย์ขึ้น เพราะรอบเช้าเขาว่ากันว่ามีข้าวเหนียวปลาทอดเสิร์ฟบนเรือด้วย คือเห็นแก่ของกินนั่นแหละ
สุดท้ายของบันทึกอันยาวเหยียดนี้ ขอจบด้วยความรู้สึกที่ว่า “ฉันอยากกลับไปอยู่ลันตา” ก็แล้วกัน
#เที่ยวเกาะลันตา #เที่ยวเมืองไทย #เกาะน่าเที่ยว #เกาะลันตา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
