เด็กหลายคนหลุดออกจากระบบการศึกษา ร้านเหล้าจึงเป็นคำตอบ
"หนูก็เคยผอมมาก่อนนะคะ" สาวน้อยรุ่นลูกอายุยังไม่ถึง 19 ปี มานั่งปรับทุกข์
ทุกข์ที่ว่าคือลูกค้าจะชอบเพื่อนๆที่หุ่นดี หน้าตาดีกว่า จนเธอด้อยค่าตัวเองและพาลรู้สึกว่าขี้เหร่ไปด้วย
"แล้วลูกค้าพูดกับหนูว่ายังไง" ผมลองถามเล่นๆดู
"เค้าบอกว่าหนูต้องลดความอ้วน" สาวน้อยเริ่มจริงจัง
"ก็บอกลูกค้าไปสิว่าแล้วหนูอ้วนบนหัวพ่อมึงเหรอ อ้วนไม่อ้วนเสือกอะไร" ผมแนะนำทีเล่นทีจริง
"ใช่พี่หนูก็คิดแบบนั้น พี่เป็นคนแรกเลยที่พูดกับหนูแบบนี้" เธอพูดแล้วหัวเราะชอบใจ
วัยหนุ่มสาว วัยรุ่น วัยว้าวุ่น พลังงานเหลือเฟือ ช่วงเวลานี้พวกเขามักเก็บเอาคำคนอื่นมาคิด ให้ความสำคัญกับคำพูดของคนแปลกหน้า ทั้งๆที่บางเรื่องก็รกสมองไม่มีประโยชน์
เด็กสาวร้านนี้ส่วนมากพวกเธอจะรู้สึกไปเองว่าสนิทกับผม ทั้งๆที่ผมไม่ค่อยแวะไป
บางคนผมหว่านล้อมให้มองหาอนาคต เมื่อการทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านเหล้าในลำปางกำลังร่วงโรยหนัก เพราะเศรษฐกิจไม่ดี
มีหนึ่งคนออกมาใช้ชีวิตกลางวันทำงานประจำจากงานที่ผมหาให้
ผมบอกเธอว่ามนุษย์คนหนึ่งไม่ควรชงเหล้าเบียร์บริการคนอื่นไปจนตาย เพราะวันหนึ่งเธอจะถูกเด็กรุ่นใหม่วัยใสกว่าไล่ให้ออกไปจากสังคมคนกลางคืน อายุยังน้อยมีงานเยอะแยะให้ทำมากมาย
อีกคนหนึ่งอยากเรียนภาษาจีน มีความฝันจะตามน้าสาวไปทำงานที่ฮ่องกง ผมหาคนจีนแท้ๆให้มาสอนได้แล้ว แต่ค่าเล่าเรียนคงหวังจากผมตอนนี้ไม่ได้แน่ๆ
ธุรกิจร้านค้าสถานบันเทิงใน จ.ลำปาง จะทรุดลงอีกมากจากกำลังซื้อที่น้อยอยู่แล้ว ทำให้ใครๆก็ต้องรัดเข็มขัด
สาวน้อยคนหนึ่งน่ารักที่สุดเท่าที่ชีวิตผมได้เจอมา เป็น PR ร้าน เธอเคยบ่นให้ฟังบ่อยๆว่าถูกตัดค่าแรงเพราะลูกค้าน้อยลงมากตั้งแต่ปีที่แล้ว
มันยากมากที่ใครสักคนจะเติบโตในร้านอาหารยามราตรีด้วยสถานะลูกจ้าง แม้กระทั่งเจ้าของกิจการลำพังไม่ให้ร้านขาดทุนก็ยากแล้ว
ผมเลยแนะเด็กๆเหล่านี้ให้เรียนหนังสือ หาวิชาชีพติดตัวไปต่อยอดในอนาคต หรือออกจากชีวิตกลางคืนหางานประจำในห้างหรือร้านค้าโมเดิร์นเทรด ออกไปรู้จักสังคม รู้จักคน รู้จักกติกา รู้จักความตอแหลบัดซบของคนส่วนใหญ่ก่อนที่เราจะกลายเป็นสิ่งแปลกปลอม
"พี่จะส่งหนูเรียนเพื่ออะไร พี่จะได้อะไร" สาวน้อยคนนั้นถามเพราะอยากรู้ให้ชัดเจน
"พี่ไม่อยากได้อะไรหรอกค่าาา"
ผมตอบตรงๆทั้งๆที่รู้ว่าพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ รูปร่างหน้าตาทรงนี้ดูยังไงก็ไม่ใช่พระเอก
ผมคิดของผมเอง ว่าความรู้หรือวุฒิการศึกษาจะพาชีวิตเราเดินไปได้ไม่ไกลนัก ระหว่างที่เราเดินไปนั้นมันจะพาเราไปพบโอกาส
บางคนเรียนจบก็ไม่ได้ทำงานตรงสาย บางคนเรียนต่อไปเรื่อยๆ บางคนได้เกียรตินิยมแต่จบมาเป็นแม่ค้า ทั้งหมดอยู่ที่เราจะเป็น
เมื่อการศึกษาและโอกาสมาเจอกันในเวลาที่เหมาะสม
เด็กๆพวกนี้จะเข้าใจ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
