The Why Cafe
คาเฟ่สำหรับคนหลงทาง
ผู้เขียน: จอห์น พี. สเตรเลกกี
สำนักพิมพ์: Be(ing) (บีอิ้ง)
หมวดหมู่: จิตวิทยา การพัฒนาตัวเอง , การพัฒนาตัวเอง how to
เพราะไม่รู้ว่าเหตุใดเราจึงมาที่นี่ เหตุใดจึงมีตัวตนอยู่ เราจึงใช้ชีวิตทำสิ่งต่างๆ ที่…ไม่ได้ช่วยให้เราพึงพอใจอใจได้เลย
1. เหตุใดคุณจึงมาที่นี่?
มองผิวเผินมันก็เป็นแค่คำถามธรรมดาที่ถามหาเหตุผมของใครสักคนที่อยู่ที่ไหนสักแห่ง…แต่ทันทีที่เราเปลี่ยนคำถาม มันจะอยุ่กับเราไปตลอด
เหตุใดคุณจึงมาที่นี่ —> เหตุใด “ฉัน” จึงมาที่นี่? ลึกๆ แล้วคำถามนี้ มันกำลังถามเราว่า “เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร” สุดท้ายแล้วเราทุกคนมีชีวิตอยุ่เพื่อตอบสนองของการมีชีวิตอยู่ของเรา…นั้นคืือสิ่งที่จะทำให้ชีวิตเราถูกเติมเต็ม
แต่เพราะเราไม่เคยถามตัวเอง…หรืออาจจะเคยแต่ไม่ได้ใส่ใจ ทำให้ส่วนหนึ่งลึกๆ ในใจมันยังคงว่างเปล่า และเราก็ใช้ชีววิตไปพร้อมกับความไม่พึงพอใจที่มันเป็นแบบนั้น
ข่าวดีและข่าร้ายในเวลาเดียกันคือ สิทธิ์์ในการหาและเลือกคำตอบนั้นเป็นของคุณโดยสมบูรณ์และเพราะแบบนั้นคุณจึงไม่สามารถถามใครได้วว่า “ขอโทษนะครับ..คุณรู้ไหมว่าผมมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร” ไม่มีใครจะให้คำตอบที่ถูกต้องสำหรับคุณได้
และไม่มีใครที่จะสามารถออกตามหาคำตอบแทนคุณได้เช่นกัน มันอาจเหมือนคำสาป ถามคุรไม่คิดที่จะออกตามหาคำตอบคุณก้ต้องใช้ชีวิตไปพร้อมกับความว่าเปล่าภายในใจ ทำในสิ่งที่คนอื่นทำ เป็นในสิ่งที่คนอื่นอยากให้เป็น
และการออกค้นหาคำตอบ ก็เป็นเรื่องที่ทั้งยากและก็ท้าทายมากในเวลาเดียว แต่เมื่อคุณได้พบมันส่ววนที่ว่างเปล่านั้นจะถุกเติมเต็ม ไม่ใช่เพราะแค่คุณรู้เหตุผลจของการมีอยู่ แต่คุรมีสิ่งที่ต้องทำในชีวิตแล้ว สิ่งที่คุณเป็นผู้เลือกมันด้วยตัวเอง ทำมันด้วยวิธีของตัวเอง นั้นจะเป็นสิ่งที่เติมเต็มชีววิตเรา
2.คุณกลัวตายไหม?
ทุกคนกลัวตาย…ทั้งคุณและผม นั้นเป็นเพราะเรารู้ดีว่าชีวิตนี้มีสิ่งต่างๆ ให้ทำอีกมากมาย โดยเฉพาะสิ่งที่เป็น “เป็นเป้าหมายชีวิตของเรา” เรากลัวที่จะจากโลกนี้ไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ทำในสิ่งที่เราต้องการ
คนมากมายทำงานที่ตัวเองไม่ชอบ ไม่อยากจะทำ และไม่ตรงกับเป้าหมายชีวิตของตัวเองเก็บหอมรอมริบเพื่อจะได้มีชีวิตอิสระในวัยเกษียณ แต่นั้นมันก็เ็นเรื่องของช่วงเวลาในอนาคตที่เราต้องรอ..รอแล้ว..รออีก
จนกระทั้งวันหนึ่งเมื่อถึงจุดนั้นเราอาจได้พพบวว่า….เราไม่เหลื่อแรงและเวลามากพอสำหรับการทำสิ่งที่เราต้องการแล้ว แน่นอนมันไม่มีคำว่า ”สายเกินไป” แต่ก็อย่าลืมล่ะว่าเราไม่ได้มีชีวิตเป็นอมตะ เวลาของเรากำลังหมดลงเรื่อยๆ
ในแต่ล่ะวันที่ผ่านไปในระดับจิตใต้สำนึกเรารู้ดีว่านั้นมันหมายถึงเราเหลือโอกาสสำหรับการทำสิ่งที่ต้องการน้อยลงทุกที…แล้วทำไมเราจึงต้องใช้เวลามากมายเพื่อวางแผนและเตรียมตัวเป็นสิบๆ ปี เพื่อที่จะได้ทำสิ่งที่เราต้องการในวัยเกษียณ คิดยังไงถ้าเราเริ่มลงมือทำมันตั้งแต่ตอนนี้
ใน Think & Grow Rich เราสามารถหลุดพ้นจากการกลัวความตายได้ด้วยการยอมรับมัน…แล้วยังไงต่อคุณจะยอมรับวว่าชีวิตนี้คุณต้องตายในสักวันแล้วก็ใช้ชีวิตเดิมๆ ทำสิ่งเดิมๆ โดยไม่สนใจอะไรและยังคงกังวลกับความตายอยู่ลึกๆ
หรือคุณจะยอมรับมันและเผชิยหน้ากับชีวิตของตัวเอง ทำสิ่งที่จะช่วยตอบสนองเป้าหมายชีวิตของคุณ ทำสิ่งที่จะพาคุณเข้าใกล้เป้าหมายทีละเล็กทีละน้อย
เรากลัวตายเพราะเรากลัวว่าเราจะไม่มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แต่แล้วถ้าเกิดเราได้ทำสิ่งที่ต้องการไปแล้วหรือกำลังทำมันอยู่ทุกวันล่ะ แน่นอนว่าเราคงไม่ได้หายกังวลกับคววามตายอย่าง 100% แต่เราจะสามารถมีคามสุขกับชีวิตมากขึ้นได้อย่างแน่นอน
3.คุณพึงพอใจกับชีวิตแล้วหรือยัง?
คุณจะพึงพอใจในชีวิตได้อย่างไร หากคุณไม่ได้ใช้ชีวิตในแบบที่ตนคาดหวังไว้ หรืออย่างน้อยๆ ก็พยายามที่จะสร้างมันขึ้นมา ผมองก็เช่นกัน ขณะที่เขียนบทความอยู่นี้…ทุกอย่างที่ผมทำก็เพื่อที่ผมจะได้มีชีวิตแบบที่ตนเองหวัง
อาจพูดไม่ได้เต็มปากว่าผมพึงพอใจกับชีวิตของตนเองในตอนนี้ แต่อย่างน้อยๆ ผมก็ดีใจที่ตัวเองกำลังพยายามไล่ตามเป้าหมายสร้างชีวิตที่ตัวเองอยากมี แม้ต้องเผชิญแรงกดดัน ความเครียด อุปสรรค ความกังวลว่าที่ตนพยายามอยู่นี้มันถูกต้องหรือเปล่า ความสงสัยว่าหรือเราจะเลือกผิดกันนะ..
แต่มันก็คงดีกว่าการที่ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเป้าหมายชีวิตของผมคืออะไร หรือที่แย่กว่านั้น..ผมรู้ทั้งรู้ว่าเป้าหมายชีวิตของผมคืออะไรแต่กลับไม่ลงมือทำอะไรเกี่ยวกับมันเลย…แล้วก็ได้แต่ใช้ชีวิตตามสิ่งที่คนส่วนใหญ่ทำ
แล้วคุณล่ะคุณกำลังทำในสิ่งที่ช่วยให้คุณบรรลุเป้าหมายชีวิตของตัวเองหรือเปล่า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
