สำรวจอาวุธประจำตัว! ดา วินชีกับมิเคลันเจโลในการดวลชิงความเป็นหนึ่งแห่งยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา
คงไม่มีใครที่ไม่รู้จักปรมาจารย์ด้านศิลปะจากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา (Renaissance) ช่วงปีคริสต์ศตวรรษที่ 15 ถึง 16 ทั้งสองท่าน ผมคงไม่ต้องสาธยายประวัติศิลปินที่ท่านคงหาอ่านกันได้ทั่วไป และคงทราบกันมาบ้างแล้วว่ามีหลักฐานเชื่อมโยงความเป็นไปได้ที่ศิลปินเอกทั้งสองนั้นได้เคยมีโอกาสประชันฝีมือกันในการเขียนภาพฝาผนังเดียวกันแต่คนละด้านในโถงอาคารมหาสมาคมของปาลัซโซ เวคคิโอ ในเมืองฟลอเรนซ์ หากแต่ไม่มีหลักฐานเพียงพอว่าทั้งสองทำงานแล้วเสร็จหรือไม่ เรื่องนี้อาจถูกกาลเวลาลบเลือนไปก็จริง
แต่แน่นอนว่าทั้งเลโอนาร์โด ดา วินชีและมิเคลันเจโลมีเทคนิคและสไตล์การสร้างงานศิลปะที่โดดเด่นตลอดการทำงานซึ่งสะท้อนถึงปรัชญาและแนวทางในงานศิลปะของพวกเขาเอง นั่นคืออาวุธประจำตัว และในบทความนี้เราจะมาถอดประกอบอาวุธประจำตัวของทั้งคู่กันครับ
อาวุธของเลโอนาร์โด ดา วินชี
- ★Chiaroscuro – ไคอารอสคูโร หากแปลเป็นไทยหมายถึง สว่าง-มืด ขยายความได้ว่า การใช้ความต่างของแสงและเงาตัดกันเพื่อแสดงความรู้สึกถึงความลึก ปริมาตรและรูปทรงของวัตถุ ทำให้ภาพดูมีมิติที่น่าทึ่งในสมัยนั้นจวบจนยุคสมัยนี้ ผมสรุปให้ง่ายๆคือ เขาไล่ contrast แสงเงาเก่งนั่นแหละ
- ★Sfumato – สฟูมาโต อันนี้ถือได้ว่าเป็นอาวุธหลักของดา วินชีเลยก็ว่าได้ เขาเป็นเบอร์ต้นๆ แห่งยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในการใช้เทคนิคนี้และสร้างชื่อเสียงให้กับเขาเป็นอย่างยิ่งเนื่องด้วยการฝึกฝนจนเชี่ยวชาญ ความหมายของสฟูมาโตก็คือ จางหายไปในควัน เอาอีกแล้ว อธิบายให้ง่ายหน่อยสิ๊ ก็คือการเปลี่ยนผ่านอย่างนุ่มนวลระหว่างสีและโทนสีจนไม่มีเส้นหรือขอบปรากฎเลยเหมือนควัน
โอ๊ย เข้าใจยากโว๊ย ผมสรุปให้ง่ายๆว่า เขาเกลี่ยสีเนียนมากกกกก ก็แค่นั้นล่ะ ตัวอย่างที่เห็นชัดสังเกตได้จากภาพโมนาลิซ่า สีที่บริเวณใบหน้ามีความกลมกลืน เนียนเข้าหากันเป็นอย่างมาก
- ★หมกมุ่นวิทยาศาสตร์ - .ใครต่อใครทราบดีว่าดา วินชีชอบทำการศึกษาทั้งเรื่องวิทยาศาสตร์ วิศวกรรม กายวิภาค และการมองเห็นของมนุษย์ โดยเฉพาะเรื่องกายวิภาคและการมองเห็นนั้นเขาใส่ใจและพิถีพิถันเป็นพิเศษ ทำให้ภาพมีความสมจริงดังที่ตาคนเห็น ไม่ว่าจะระยะใกล้ไกล รายละเอียดพื้นหลังของภาพเป็นต้น
- ★เลเยอร์ – การลงสีเป็นชั้น ทำให้สร้างความกว้างและลึกของเฉดสีได้อย่างมาก และมีความยืดหยุ่นในการผสมสีเขียนภาพในแต่ชั้นได้มากขึ้น โดยไปตรงกับคุณสมบัติของสีน้ำมันที่เขามักชอบใช้
อาวุธของมิเคลันเจโล
- ★องค์ประกอบที่มีชีวิตชีวา – ภาพเขียนของมิเคลันเจโลนั้นเต็มไปด้วยองค์ประกอบของภาพที่ถูกจัดในท่าทางที่ดูดราม่า เน้นไปที่ลักษณะทางกายภาพและการเคลื่อนไหว ยังผลให้งานของเขาส่งอารมณ์โลดโผน พุ่งพล่านและทรงพลังมาถึงคนที่ดู
- ★หมกมุ่นกายวิภาคโดยเฉพาะ – จากการที่เขาเป็นนักประติมากร เชี่ยวชาญเรื่องงานปั้นมาก่อนนั้น ความรู้เรื่องกายวิภาคของเขาเลยไม่น้อยหน้าใคร หากแต่เขาแสดงความเด่นชัดมวลมัดกล้ามเนื้อของมนุษย์และทำให้มันใหญ่โตกว่าชีวิตจริง
- ★เส้นและสีที่หนาเข้ม – มิเคลันเจโลชอบความตรงไปตรงมาและมีความชัดเจนด้วยการใช้สีขอบที่เข้มชัดต่างจากดา วินชีที่ไร้ขอบเหมือนควัน สีสันที่จะมีความสดใสกว่า รูปร่าง ลักษณะท่าทางวัตถุบวกเข้ากันกับกายวิภาคที่ขับเน้น ทำให้ภาพเขียนของเขามักดูเป็นไปในทางเดียวกับประติมากรรมที่เขาทำ
- ★Fresco – อาวุธเด็ดของมิเคลันเจโลถ้าให้ผมเลือกคงเป็นอันนี้ครับ เป็นเทคนิคที่เขาถนัดและทางของเขาในการสร้างงานจิตรกรรมฝาผนัง โดยการลงสีฝุ่นไปบนผนังปูนพลาสเตอร์ใหม่ที่ยังเปียก ซึ่งต้องใช้ความแม่นยำและรวดเร็วก่อนที่สีจะแห้งเป็นส่วนหนึ่งของผนังไป เทคนิคนี้ทำให้ได้เส้นที่หนาเข้มชัดแลมั่นใจตามสไตล์ของเขาด้วย
เป็นอย่างไรกันบ้างครับอาวุธประจำตัวของศิลปินเอกของโลกทั้งสองท่าน เรียกได้ว่า เป็นตัวตึง ตัวอันตรายกันทั้งคู่ ถึงแม้ว่าทั้งสองจะมุ่งเน้นไปที่ความลุ่มลึกในอารมณ์และความสมจริงเหมือนกัน แต่ดา วินชีมักเน้นไปที่ความอ่อนโยน ละเอียดลออและการเกลี่ยผสมผสานนวลเนียน ในขณะที่มิเคลันเจโลชอบในแนวทางที่ดูแข็งแรง ทรงพลัง แสดงออกทางกายภาพที่มากกว่า เรียกได้ว่าคนละเวย์กันเลย
หากทั้งคู่ได้ประชันทำศึกสงครามศิลปะที่กล่าวมาข้างต้นจนผลงานออกมาแล้วเสร็จกันจริง คุณผู้อ่านคิดว่าอาวุธของใครจะสร้างบาดแผลให้อีกฝ่ายมากกว่ากันครับ
แต่ทว่านี่คือสองผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุค แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเปรียบเทียบกัน ด้วยพรสวรรค์อันน่าตกตะลึงที่ทั้งคู่รังสรรค์ให้กับโลกใบนี้ อิทธิพลทางศิลปะที่ได้รับจากพวกเขาหล่อหลอมและขับเคลื่อนโลกที่เราอยู่ให้ได้รู้จักศิลปะ ถ้าไม่มีศิลปะแล้วนั้น เราเกิดมาจะรู้จักความงาม ความสุข ความอิ่มเอมหรือไม่คงไม่มีใครทราบเป็นแน่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
