เราคนหนึ่งที่ไม่เคยเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้ หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่เชื่อ!!!! แต่เล้ว... มันก็มีเหตุการณ์หนึ่ง ที่ทำให้เราขนลุกและเอาแต่ถามตัวเองว่า ตกลงแล้วมันคืออะไรกันแน่???.....
>>>
>>>
>>>
เราต้องควบคุมการลงเสาเข็มสร้างอาคารหลังใหม่ของครอบครัว แม่เราย้ำว่า ต้องหาฤกษ์นะ และใบเงินใบทอง หรือแก้วแหวนเงินทองที่จะใส่ลงในเสาเข็ม ต้องนำไปให้พระเกจิรูปหนึ่งที่พ่อเรานับถือมาก ให้ท่านสวดพระคาถาให้ เพื่อความราบรื่นเจริญรุ่งเรือง เรานึกในใจ ความราบรื่นเจริญรุ่งเรือง อยู่ที่เราต่างหาก เรานี่แหละที่จะทำให้มันเกิดความราบรื่นเจริญรุ่งเรือง แต่สุดท้ายก็ยอมตามใจแม่เสียหน่อย ไปก็ไป! แต่ก็คงไม่ต้องเดา กว่าเราจะนัดหมายขอคิวเข้าพบพระเกจิระดับนี้ไม่ง่าย ต้องฝ่าด่านลูกศิษย์ลูกหา และเส้นสายสารพัด!!
จนกระทั่งถึงวันเวลาตามคิวของเรา ผู้คนนั่งเรียงคิวหนาแน่น เรากราบเท้าท่านและบอกวัตถุประสงค์ ผิวพรรณท่านผุดผาดจริงๆ ยอมรับเลยว่า ไม่เหมือนคนแก่อายุ 103 ปี ใบหน้าท่านมีรอยยิ้มน้อยๆตลอดเวลา พูดน้อยมาก ท่านเพียงสบตาและพยักหน้า พร้อมทั้งกวักมือ ให้นำสิ่งของในกล่องที่จะให้ท่านสวดพระคาถา เขยิบเข้าไปใกล้ๆ ท่านไม่มีกลิ่นตัวคนแก่ ไม่มีกลิ่นไม่พึงประสงค์ใดๆ ร่างกายสะอาดมากสุดจะบรรยาย ท่านไม่ฉันหมากหรือสูบบุหรี่ ท่านให้เราตั้งนะโม 3 จบ และรับศีล ให้ว่าดังๆตั้งสมาธิ จากนั้นท่านก็เริ่มหลับตา และกล่าวพระคาถา..
ขณะที่ท่านกำลังสวดพระคาถา สังกะสีในเรือนด้านหลังกุฎิท่านสะเทือนอย่างแรง ทั้งที่แดดออกจ้า ไม่มีลมพายุใด สังกะสีนั้นแน่นหนา ไม่มีความเก่าทรุดโทรมใดเลย มันสั่นพั่บๆ ตลอดเวลา เราตกใจกับเสียงดังกราวนั้นจึงสะดุ้งทันที! ท่านมองเราแล้วก็ยิ้มด้วยเมตตา ที่เราแปลกใจคือ มีชาวบ้านท่านหนึ่งกล่าวขึ้นว่า "ไม่ต้องตกใจคุณ!" จนเมื่อท่านสวดจบ เสียงสังกะสีดังกราวนั้นก็เงียบลง เรามองหน้าพี่สาวแล้วอมยิ้มว่า "มันคืออิหยังวะ...เจ้?"
เราทนความอยากรู้อยากเห็นไม่ไหว จึงไปถามชาวบ้านท่านนั้นว่า เสียงกราวบนสังกะสีคืออะไร เขาตอบว่า "เสือครับ ท่านเลี้ยงเสือ แต่ไม่ใช่เสือจริงๆนะ เสือสมิงน่ะ"
ทุกวันนี้ เราก็เลยนำกระดูกพ่อและแม่
ใส่รวมกันทำเป็นล็อกเก็ตทองคำ
ไว้สำหรับห้อยคอ หรือติดเข็มกลัดค่ะ
..............
พ่อแม่เราคือสุดยอดต้นทางที่รวมสุดยอด
เครื่องรางของขลังที่สุดของที่สุดแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
