เวลาที่เราท้อหมดหวัง หากเราพบว่า อุปสรรคที่เราพบเจอะเจอ รู้ว่าสิ่งนั่นเป็นกรรม เกิดขึ้นที่กาย ..กายนี้มีกรรม เราก็นำกายนี้ไปสร้างบุญกุศล .เมื่อทำบุญเสร็จ เราก็อุทิศบุญกุศลที่เกิดขึ้น ให้เจ้ากรรมนายเวร (อย่าเรียกร้องให้ร่ำรวย อย่าอยากให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เพราะจะไปไม่ถึงเจ้ากรรมนายเวร เหมือนเอาอาการไปล่อ แล้วกลับมาใส่ปากตัวเอง) แล่วบางที่ก็ปลีกตัว ไปประพฤติปฏิบัติธรรม ให้กายนี้ ได้พัก ..ยุติเรื่องราวของอารมณ์ไปชั่วขณะหนึ่ง ..นำกายมาเดืนจงกรม ไม่นึกคิดอะไร ..เป็นกิริยาของผู้ที่เดืนหนีกรรม
..แต่นั่นแหละ หากไม่เคยฝึกมา ไม่มีนิสัยที่เคยทำมา มันก็ลำบากหน่อย ที่จะนำกายมาเดินจงกรม ปฏิบัติธรรมขึ้น . เป็นการพักกายพักจิต . จิตเราจะได้มีกำลัง แข็งแรงขึ้น.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
