พอเกิดมา หลุดจากท้องแม่ปุ๊บ ไม่รู้เป็นไง ต้องร้อง กระแว้ ๆ ..เพียงแค่นี้ ความอยาก ก็มา ความโกรธ ความโมโห ความหลง ก็เข้ามาแล้ว ..
พอมีกาย .ก็มีภาระดูแลกาย อารมณ์ที่เกิดขึ้น ที่กาย ก็บีบบังคับ ให้ไปหามา หาน้ำเลือดน้ำหนอง กลืนกินลงลำคอไป ..ใคเค้าจะป้อน อาหาร เข้าที่ปากก็ต้องกลืนกินเอง มันหิวนมหิวน้ำ ก็กลืนกินเข้า ไปความหิวกระหายก็ดับลงไป กลืนกินมากกท้องอืดท้องเฟ้อ ไม่มีใครทำให้ เพราะกลืนกินไม่ บันยะบันยังเอง ..พอท้องอืดท้องเฟ้อจุกแน่น ..ใครละที่รับทุกข์จากกายนี้ จะหายามาแก้ไข ก็ต้องกลืนกินเอวอีก
แต่นั้นแหละ การมีกายเป็นมนุษย์ ก็ดีอย่าง พอกายเจ็บกายป่วย ก็ยังบอกคน..ที่เห็นอกเห็นใจ ..เค้าช่วยเหลือ หาดว่าเป็นศัตรูกัน ..ก็อาจจะช่วยสงเคราะห์ ..ให้หมดลมไป ไม่ต้องทนทุกข์ต่อไปอีก นี้เขียนมานี้ก็ไม่รู้เลยว่า ตั้งแต่ร้อง กระแว้ๆมานี่ ความอยากมันมายังไง ยิ่งมีราคะตัณหะ ..นี้ ไม่รู้ว่ามันมายัง แล้วจะดับมันยังไงดี ..มันหงุดหงิดงุ่นง่าน ..วิปริตผิดปกติ ..หาความสงบไม่ได้เลยเชียว .. อนิจจา..พลาดไปอีกแล้วเชียว. .
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
