เด็กอายุ 10 ปี เนื้อตัวมอมแมมคนนั้น
เมื่อวานช่วงเย็น ผมออกไปซื้อกับข้าวที่ตลาดแถวบ้าน ภายในตลาดมีผู้คนมากมาย พ่อค้าแม่ค้า พ่อแม่พาลูกมาซื้อของ คนหนุ่มสาว และอื่นๆ ตลาดมีลักษณะยาวตามถนน ขณะผมเดินเลือกซื้ออาหาร ผมสังเกตเห็นเด็ก อายุประมาณ 9-10 ขวบ เนื้อตัวมอมเดินตามหลังผม อยู่ประมาณ 10 นาที ผมก็คิดในใจ ว่าน้องคงมีเงินมาซื้อกับข้าว หรือว่าที่บ้านน้องคงใช้ให้มาซื้อกับข้าว ผมภาวนาเช่นนั้น ผมสังเกตเห็นน้องเดินหยุดดู อาหารร้านต่างๆ แต่ก็ไม่ซื้อ ซักร้าน จนผมซื้อของเสร็จเตรียมจะกลับบ้าน ผมก็ยังเห็นน้องเดินไปมาในตลาด
เมื่อน้องเดินผ่านมาใกล้ผม ผมจึงได้ถามน้องว่า น้องได้ของกินหรือยัง คำตอบที่ผมได้รับคือ น้องเขาบอกว่า น้องเขาหิว แต่ไม่มีเงิน และผมก็ถามต่อว่า พ่อแม่ ไปไหน ได้ทราบข้อมูลคือ ตัวน้อง เป็นเด็กเร่ร่อน ถูกพ่อแม่ทิ้ง อาศัยตามสวนสาธารณะ หรือ สะพานลอย ผมเลยตัดสินใจให้ เงินน้องไป 100 บาท เพื่อซื้อข้าวกัน น้องก็ขอบคุณผม และก็รีบกลับไปซื้อข้าวที่น้องอยากกิน
เมื่อผมกลับมาถึงรถ ผมได้นั่งคิดว่า เหตุใดชีวิตถึงได้โหดร้ายกับน้องเขาขนาดนี้ และผมก็มองไปที่เด็กหลายๆคนที่มากับพ่อแม่ ถือของกินเต็มไม้เต็มมือ มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ทั้งๆที่อยู่ในสถานที่เดียวกัน ผมรู้สึก ตลอดทางกลับบ้านผมก็ยังคิดตลอดว่า น้องเขาคงได้กินข้าวอย่างมีความสุข แม้จะไม่ได้กินทุกอย่างที่อยากกิน แต่เงิน 100 บาท ก็ทำให้น้องนอนหลับฝันดีในคืนนี้ ..
ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของผมจนจบครับ อยากแชร์ประสบการณ์ เรื่องราวที่พบเจอมา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
