26 มี.ค. เวลา 02:17 • ปรัชญา
เทศบาลนครขอนแก่น
มนุษย์ทุกคน กายมนุษย์ สุดประเสริฐ ..เค้าก็มีอารมณ์ปกคลุม ไปทั่วสารพางค์กาย ทุกกายที่จิตนั้นไปอาศัย มีความยึดถือ ในอารมณ์ โลภโกรธหลง ตามยุคสมัยนิยมวัตถุ มีเงินมีทอง ก็ยิ่งโลภ ไม่รู้จักพอ มีเงินมีทอง ก็ทะนงตัวทะนงตน จนลืมตัว ว่าวันหนึ่ง ต้องตาย ก็โลภหาอำนาจวาสนา หาให้คนนิยมชมชอบ ให้ห้อมล้อมไปด้วย บริวาร ดีครับท่านดีครับนาย มันทะเยอทะยานด้วยความโลภ โลกทั้งใบก็ไม่พอ ในความโลภทะเยอทะยาน . อุตส่าห์โลภหามา บำเรอกาย สุดท้าย .แม้แต่กายก็เอาไปไม่ได้เลย
บ้างก็หาเงินทอง หาแล้ว แต่ไม่ได้ดังปรารถนา กายมันเหน็ดเหนื่อยได้ เจ็บป่วย กายมันดับไปเสียก่อน อุตส่าห์ไปขูดต้นไม้ ไปพึ่งเจ้าพ่อเจ้าแม่ ก็ไม่ได้เงินทอง เจ้าพ่อเจ้าแม่ ก็ไม่มีรูปกาย จะไปหา ไปหยิบจับวัตถุไม่ได้เสียด้วย มีแต่กายมนุษย์นั้นแหละ ที่ไปหยิบจีบได้
..ยามเจ็บป่วย ..เจ้าพ่อเจ้าแม่ ก็มาบีบมานวดให้ไม่ได้ ..จะช่วยรักษาก็ไม่ได้ เพราะว่า กรรมนั่นมันเกิดขึ้นที่กายที่เก็ดวัตถุ ..กายนี้ ต้องอาศัยอาหารไปหล่อเลี้ยง ต้องไปหามา หยิบจับใสปากกลืนกินเอง ต่างคนก็ต่างหา มาหล่อเลี้ยงเรือนกาย ..หากปล่อยปะละเลย .กายนี้ ก็จะแสดงทุกข์ให้ปรากฏ ลองดูได้เลย ออกจากบ้าน ตั้งแต่เข้า ไม่พกเงินทอง ลองดูซิ จะเป็นยังไง ..กายมันจะเป็นยังไงบ้าง อารมณ์มันเป็นอย่างไงบ้าง แล้วสังเกตดูว่า อะไรสำคัญ ..ไม่ต้องไปดูใครที่ไหน ดูกายที่จิตของตัวเอง ..มันจะประจักษ์ขึ้นที่กาย..
โฆษณา