26 มี.ค. เวลา 13:45 • ปรัชญา

“ล้มได้… แต่อย่าหยุดลุก”

เคยรู้สึกไหมครับว่า…
เหมือนทุกอย่างรอบตัวกำลังพังลง
ความหวังริบหรี่ หัวใจเหนื่อยล้า
อยากหยุดทุกอย่าง ไม่อยากก้าวไปต่อแล้ว…
มันเป็นช่วงเวลาที่เปราะบาง
ความรู้สึกเหมือนเราเดินมาจนสุดทาง
ไม่มีคำตอบว่าควรไปทางไหนต่อ
หลายครั้งเรามองหาใครสักคนที่จะช่วยฉุดเราขึ้นมา
แต่สุดท้าย คนเดียวที่สามารถพยุงตัวเราให้ยืนต่อได้
ก็คือตัวเราเอง
ความอ่อนแอ ไม่ได้แปลว่าเราแพ้นะครับ
เราทุกคนมีช่วงเวลาที่รู้สึกอ่อนแอ
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราล้มเหลว
การรู้สึกหมดแรง ไม่ได้แปลว่าเราต้องยอมแพ้
ความอ่อนแอเป็นเพียง “ส่วนหนึ่ง”
ของเส้นทางชีวิต ไม่ใช่จุดจบ
ลองนึกถึง “คันธนู” ก่อนที่ลูกธนูจะพุ่งไปข้างหน้า
มันต้องถูกดึงถอยหลังให้ตึงที่สุดเสียก่อน
ชีวิตเราก็เช่นกัน ช่วงเวลาที่รู้สึกตกต่ำที่สุด
อาจเป็นจุดเริ่มต้นของการก้าวกระโดดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็ได้
พักได้… แต่อย่าหยุดเดิน
หากวันนี้เรารู้สึกท้อแท้ ขอให้รู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
เราไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลา
เรามีสิทธิ์เหนื่อย มีสิทธิ์ร้องไห้
แต่สิ่งเดียวเราไม่มีสิทธิ์ทำ… คือ “การยอมแพ้”
เราอาจหยุดพักเพื่อหายใจลึกๆ ทบทวนเส้นทางที่ผ่านมา
แต่เราต้องให้สัญญากับตัวเองว่าจะลุกขึ้นมาเดินต่อ
อย่าให้ความอ่อนแอชั่วคราว กลายเป็นกำแพง
ที่กั้นเราจากอนาคตที่ดีกว่า
ทุกครั้งที่ล้ม… เราเลือกได้นี่นาว่าจะ “จม” หรือ “ลุก”
ถ้าเราเคยล้มมาก่อน นั่นเป็นเรื่องดี
เพราะมันหมายถึงว่าเราเคยพยายาม
แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ เรสจะลุกขึ้นมาอีกครั้งมั๊ย
คนที่ประสบความสำเร็จไม่ใช่คนที่ไม่เคยล้ม
แต่เป็นคนที่ “ลุกขึ้นใหม่เสมอ”
ไม่ว่าเราจะล้มกี่ครั้งก็ตาม ทุกความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ล้วนเกิดจากความพยายามที่ไม่ยอมแพ้
หากวันนี้เราล้ม… มันก็แค่บททดสอบว่าเราอยากไปต่อมััย
“ล้มได้… แต่อย่าหยุดลุก”
ความอ่อนแอไม่ใช่จุดจบของเรา
มันเป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่งที่คุณต้องผ่านไปให้ได้
จำไว้ว่า… แค่ล้ม ไม่ได้แปลว่าเราแพ้
ตราบใดที่เรายังฝืนลุกขึ้นมาทุกครั้ง
อย่าปล่อยให้วันนี้เป็นวันที่เรายอมแพ้
ขอให้มันเป็นวันที่เราเริ่มต้นใหม่
ล้มได้… แต่ต้องลุกเป็น…แล้วเดินต่อ…
โฆษณา