27 มี.ค. เวลา 07:51 • ความคิดเห็น
คุณเถียงกับคนอื่นบ่อยไหม ?
คำถามนี้ถูกลบ
เรื่องหนึ่ง ในการเรียนรู้ มันก็ต้องมีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น แม้ในการปฏิบัติธรรม ต่างคนก็ต่างปฏิบัติธรรม ต่างคน ต่างมีนิสัยเวรกรรม มีความยึดถือ .ที่ทำมาไม่เหมือนกัน สะสมมาไม่เหมือนกัน เมื่อเรามาเรียนรู้จักเรื่องอารมณ์กรรม เรื่องราวของคำว่า กายวาจาใจที่เราใช้ เราเรียนรู้เรื่องราวของอารมณ์ ที่เกิดขึ้นที่กาย ไม่ได้เอาคำภีร์ตำราอะไรพกพาเจ้าไปในกายได้ .. พระที่สอนเรา ท่านก็บอก ว่า ..ให้สนทนาธรรม ..กัน
..ท่านบอกว่า ให้ใช้คำว่า สนทนาธรรกันน่ะ เพื่อป้องกัน เรื่องราวที่ บางที่เรา เอาเรื่องคนนั้นคนนี้ ที่เค้ามีอารมณ์มีทิฐิ มีกรรม ..เอามาสนทนา ..ทร่เราต้องพึ่งระมัดระวัง อารมณ์ที่จะไปเห็นคนนั้นคนนี้ไม่ดี ไม่ชอบใจไม่พอใจเค้า เราเรียนรู้เรื่อง เหมือนว่า มองผู้อื่นน้อย มามองตัวเองให้มากๆ เห็นคนนั้นคนนี้ ไม่ดี ..เราไปตำหนิติเตียน ..เราก็จะไปเป็นเหมือนเค้า เราเรียนรู้ว่า .ทำอย่างนี้ไม่ดี เราก็อย่าไปทำ เหมือนเค้า ที่เราเห็นว่าไม่ดี
เรื่องราวของการสนทนา มันก็ต้องระมัดระวัง เรื่ิงความคิดเห็นที่ไม่เหมือนกัน เรื่องเดียวกัน ..แต่ก็มองคิดไม่เหมือนกัน มันจึงมีเรื่องราวของคว่าม ภูมิจิตภูมิปัญญา ที่อตกต่างกัน ในการเรียนรู้เรื่องราวของอารมณ์ ..ที่ไหลออกมาระหว่าง สนทนา . หากเป็นคนที่ท่านทำจิตได้ ท่านก็จะนิ่ง . เฉยๆ ..ยิ่งสนทนากันในระหว่าง ..ต่อหน้าท่าน
เราก็มักได้ฟังคำชี้ ของครูบาอาจารย์ ที่ท่าช่วนชี้ให้เห็น เรื่องราวของอารมณ์ที่เกิดขึ้น แล้วการแก้ไข ..เรื่องราวของอารมณ์ ควรจะทำอย่างไร ท่านก็ชี้ให้ดู ..ไปพิจารณา ไปฝึกหัด กันเอง เรื่องอารมณ์ เสียงที่สอดขึ้นมาในกาย ..ให้เกิดคำว่า ทิฐิ เห็นไม่ตรงกัน อารมณ์ที่ไม่ยอมกัน แล้วมันมีอารมณ์อะไรเกิดขึ้นมา ในกายในจิต
เรื่องราวเหล่านี้ มันเกิดขึ้น ก็เห็นอีกฝ่ายไม่ใข่มิตรไปเสียแล้ว เหมือนคนตีกัน เอาชนะกันด้วยอารมณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อเรามีสติเท่าทัน อารมณ์ เรากหยุดนิ่ง อยู่เฉยๆ ปลดเปลื้องอารมณ์ที่เกิดขึ้นใตันตนของตนเอง จิคที่เราไม่รู้จักอารมณ์ เราก็หยุดยั้งอารมณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ ด้วยปัญญาของตนเอง
แล้วเรื่องการสนทนา คนที่ประพฤติปฏิบัติธรรม สร้างบุญกุศล เพื่อหนีกรรม ไปสนทนา กับผู้ที่ไม่ปฏิบัติธรรม ไม่ได้สร้างบุญกุศล ความคิดเห็นมันก็เหมือนสวนทางกัน คนเค้าโลกดี แต่เราก็ว่า โลกไม่มีแก่นสาร .มันสวนทางกัน ถกเถียงไปไม่ก่อประโยชน์ สร้างสรรค์อะไรให่มัดีขึ้น นั่นคนที่เค้ารู้จักอารมณ์ เค้าก็ถอยห่างออกมา ถอยเพราะกลัวจะเสียที่อารมณ์ที่จะไหลลงสู่กายทีาจิตอาศัย . มันเป็นสีดำสีม่วง ..เค้ากลัว เรื่อบราวของกรรม..ที่เข้ามา แล้วต้องไปนั่งแก้ไขกายของตนจิตของตนเอง ที่จะเพลี่ยงพล้ำ ต่ออารมณ์ในกายตนจิตของตนเอง
โฆษณา