เวลาที่เราสูญเสียใครสักคนที่สำคัญกับเรามากๆ
ความเจ็บปวดจากการสูญเสียนั้นสามารถทำให้ชีวิตของเรา “ไม่เหมือนเดิม” อีกต่อไป
มันเหมือนกับการที่เราเกิดมาครบ 32 แต่วันหนึ่ง เราเจออุบัติเหตุที่ทำให้เราต้องสูญเสียขาทั้งสองข้างของเราไป แผลที่เกิดจากการสูญเสียขาในอุบัติเหตุอาจจะสมานตัวได้ แต่ชีวิตของเราหลังจากนั้นก็จะ “ไม่เหมือนเดิม” อีกแล้ว
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้หลายคนที่ผ่านการสูญเสียคนสำคัญ (เช่น นักเขียน Nora McInerny) พูดว่า “We don’t move on from grief. We move forward with it.”
แต่เราจะ move forward ได้อย่างไร? เราจะเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดจากความสูญเสีย (โดยไม่ให้ความเจ็บปวดนั้นทำลายชีวิตเรา) ได้อย่างไร?
สิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะช่วยให้การ move forward เกิดได้ง่ายขึ้นสำหรับหลายคนคือการอนุญาตให้คนที่เราสูญเสียไปได้ “มีชีวิต” ผ่านตัวเราครับ
ยกตัวอย่างเช่น หากเราสูญเสียแม่ของเรา และแม่เป็นคนที่ใจดีกับทุกๆคน เราสามารถอนุญาตให้ความใจดีของแม่ “มีชีวิต” ผ่านตัวเราเวลาที่เรามีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนที่เราพบเจอในชีวิตประจำวันได้ เป็นต้น
การทำเช่นนี้สามารถช่วยให้เรารู้สึกอุ่นใจขึ้นมาได้บ้างว่า แม้คนที่เราสูญเสียไปจะไม่ได้อยู่กับเราแล้ว แต่ “ความเป็นตัวเขา” ยังคงอยู่กับเรา
อย่างกรณีของตัวอย่างข้างต้นนั้น แม้ว่าแม่จะไม่ได้อยู่กับเราแล้ว แต่ “ความเป็นแม่” ยังคงอยู่กับเรา เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เราพูดหรือทำอะไรบางอย่างที่เป็นการแสดงออกถึงความใจดีกับคนอื่น มันก็จะให้ความรู้สึกเหมือนว่าแม่กำลังอยู่ข้างๆเราทุกครั้งนั่นเองครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
