เรื่องเล่า EP2 [ใครใต้โต๊ะ]
"เฮ้ย ไม่น่าลืมเลย" เท้าก้าวเร็ว สายตากวาดมองหากระเป๋าที่ถูกลืมเอาไว้ที่ไหนก็ไม่รู้ จะเรียกว่าลืมก็คงไม่ถูกเท่าไร เพราะตอนแรกก็ฝากเพื่อนเอาไว้ แล้วมันก็เอาไปวางไว้ไหนก็ไม่รู้ แถมไม่ช่วยหาอีก ฉันเลยต้องรีบวิ่งมาหา ตอนนี้ก็เกือบจะห้าโมงเข้าให้แล้ว
สองเท้ารีบร้อน ในใจร้อนร้น เมื่อวานพึ่งจะฟังตำนานตึกนี้มาจากรุ่นพี่เองว่า เมื่อก่อนตึกนี้เคยมีเด็กนักเรียนคิดสั้นกระโดดลงมา อีกอย่างเขาว่ากันว่าหลังตึกก็เคยมีคนมาคิดสั้นเหมือนกัน
ฉันรีบพุ่งตัวเข้าไปที่ห้องเรียนประจำ แต่หาเท่าไรก็หาไม่เจอ กระเป๋าเป้สีดำสนิทที่ดูแล้วน่าจะไม่สามารถแอบได้มิดชิดขนาดนี้ หรือว่า...
"โดนแกล้งแล้วแน่เลย" ฉันคิดได้แบบนั้นก็รีบโทรไปหาเจ้าตัวปัญหา แต่โทรยังไงก็โทรไม่ติดสักที ในเสี้ยวนาที ห้องที่เงียบสนิท ไร้วี่แววของคน กลับมีร่างหนึ่งนั่งอยู่ใต้โต๊ะ ฉันเอ่ยถามด้วยความไม่คิดอะไร
"แกยังไม่กลับเหรอ เห็นกระเป๋าเราไหม"
สิ้นประโยคก็คิดขึ้นมาได้ว่า ใครมันจะไปบ้านั่งอยู่ใต้โต๊ะ อีกอย่างนั่งกอดเข่าแบบนั้น
ความเย็นเยือกไล่ตั้งแต่หัวไปถึงเท้า
จะกรี๊ดก็ไม่มีเสียง จะขยับเท้าก็ช้าไปหมด ระหว่างที่ในหัวว่างเปล่า มีเสียงหนึ่งเกิดขึ้นที่ข้างหู เสียงที่แสนจะเย็นเฉียบ
"กระ...เป๋า..หาย..เหรอ.."
กระเป๋าเหรอ ช่างมันแล้ว ฉันฮึบสุดชีวิตก่อนที่จะวิ่งไม่คิดชีวิต
สุดท้ายแล้วฉันวิ่งไม่ลืมหูลืมตามาหน้าโรงเรียนได้ พักหายใจอยู่ครู่ใหญ่และตรงกลับบ้าน โดยที่เช้าวันต่อมาฉันไปทำบุญให้เด็กคนนั้นและมาต่อว่าเพื่อนยกใหญ่
เรื่องราวทั้งหมดเป็นเพียงการปรุงแต่งขึ้น สถานที่และตัวละครไม่มีอยู่จริง
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านครับ หากผิดพลาดประการใด ขออภัยมาที่นี้ด้วยนะครับ
นักเขียน : Taiyang Lee
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
