รักย้อนอดีตภาค 6 ปีศาจอวกาศถล่มไทยแลนด์แดนสไมล์
.
ตอน 30 ทดสอบฝีมือ
.
แสนสุริยาและราชาผณินทรยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าท่ามกลางแสงสว่างของกลางวัน ต่างฝ่ายต่างทักทายกันด้วยความดีใจ
ราชาดิษยมานพบอกว่าสามารถช่วยศาตราจารย์พาราด็อกซ์ได้แล้ว ทั้งศาตราจารย์และภานิชากำลังตามมา ทำให้แสนสุริยาอารมณ์ดีจนร้องเพลงชาวเขาไปเต้นแร็ฟไป
.
นรสิงห์แอบกระซิบถามราชาดิษยมานพถึงมิตรภาพต่างสายพันธุ์ ทันทีที่ได้รู้เรื่องราวนรสิงห์ก็ขอจับมือเป็นเพื่อนกับทุกคน "เสียดายที่พวกเรารู้จักกันช้าไป แต่ก็ดี
กว่าไม่เคยรู้จัก" นรสิงห์พูดอย่างอารมณ์ดี
.
ราชาผณินทร "พวกเราเหล่านักสู้ มิตรภาพระหว่างเราจะยั่งยืนสืบไป ไชโยๆๆๆ"
.
เสียงไชโยดังกระหึ่มสะท้อนไปมาภายในถ้ำ ยังไม่ทันที่เสียงไชโยจะสงบก็มีเสียงครืดคราดดังๆเหมือนหินแตก ทุกคนต่างหยุดชะงักเหลียวไปมามองหาที่มาของเสียง
.
GPSฝอยในรูปดาบไททาเนียม "ผมตรวจพบว่ามีวัตถุแปลกปลอมที่ไม่ทราบว่าเป็นสิ่งใดแน่อยู่ล้อมรอบ มีลักษณะเป็นหินจำนวนมากเคลื่อนไหวได้ ทางที่ดีผมว่าเผ่น เอ้อ ไปตั้งหลักที่กว้างกว่านี้ดีกว่าครับ"
.
นรสิงห์หันมามองฝอยอย่างสนใจ "ดาบเล่มนี้คืออะไรทำไมจึงพูดได้"
.
ราชาดิษยมานพ "ดาบเล่มนี้แท้จริงคือGPSชื่อฝอย เป็นระบบการหาตำแหน่งทั่วโลก โดยใช้การนำทางด้วยดาวเทียมซึ่งประกอบด้วยดาวเทียมอย่างน้อย 24 ดวง"
.
นรสิงห์ "ถือเสียว่าข้าไม่ได้ถามก็แล้วกัน ข้าเป็นงงมากๆว่าดวงดาวบนฟ้าที่มีอยู่นับยังไงก็นับไม่หมด ทำไมต้องมีดาวเทียมให้เกะกะรกท้องฟ้าอีก"
.
ทันใดนั้นฝอยก็ร้องขึ้นมาดังๆว่า "มันมาแล้ว"
.
มีเสียงครืดคราดดังๆเหมือนหินแตกดังขึ้นอีกหลายครั้ง พลันก็ปรากฎมนุษย์หินกว่า10ตนขยับตัวออกมาจากผนังถ้ำ หรือจะบอกว่าผนังถ้ำบางส่วนได้กลายเป็นมนุษย์หินน่าจะถูกกว่า พวกมันต่างยืนนิ่งเหมือนรอคำสั่ง
.
ฝอย "วิกิพีเดียบอกว่า ถ้ำคือโพรงที่ลึกเข้าไปในภูเขา หรือเป็นช่องที่เป็นโพรงลึกเข้าไปในพื้นดินหรือภูเขา มีขนาดใหญ่พอที่มนุษย์สามารถเข้าไปได้
.
เกิดขึ้นตามธรรมชาติ โดยทั่วไปถ้ำเกิดในหินปูนที่มีน้ำใต้ดินไหลผ่านกัดเซาะ ซึ่งมักพบตามภูเขาหินปูนหรือ ภูเขาชายฝั่งทะเล นอกจากนี้ยังมีถ้ำที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์ในยุคสังคมบุพกาล"
.
ราชาผณินทร "มาวิชาการอะไรเอาตอนนี้นายฝอย บอกวิธีจัดการกับมันมา"
.
ฝอย "ต้านมันไปพลางถอยพลางครับ ไม่ไกลจากนี้จะมีหน้าผาหินแกรนิตซึ่งมีความแข็งตามสเกลถึง8 ในขณะที่หินปูนมีความแข็งตามสเกลเพียง2-3เท่านั้น ครับ"
.
แสนสุริยา "จะจัดการกับมันอย่างไรก็รีบบอกมา ไม่งั้นคนที่จะโดนจัดการก่อนคือแก ไอ้ฝอย"
.
ฝอย "คร้าบ คุณแสน หาวิธีที่ทำให้มันชนหน้าผาอย่างแรง มันจะแตกกระจายเองครับ เพราะความแข็งน้อยกว่า"
.
แล้วมหกรรมการต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้นเมื่อเหล่ามนุษย์หินขยับตัว ราชาดิษยมานพใช้ปืนบลาสเตอร์ยิงทำให้อมนุษย์แตกกระจาย
แสนสุริยาและราชาผณินทรใช้ดาบเลเซอร์ต่อสู้ ทันทีที่ดาบฟันลงไปอมนุษย์ก็ขาดเป็นเศษเล็กเศษน้อยเหมือนกองเต้าหู้
.
แล้วนรสิงห์ล่ะ แน่นอนว่าเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าเฮอร์คิวลิสจึงใช้การต่อสู้แบบตัวต่อตัว เขายื่นมือไปรับหมัดที่ชกมาของมัน แล้วจับแขนทั้ง 2 ข้างของมันกระชากออกจากกันเหมือนฉีกกระดาษ
.
เพียงครู่เดียวเหล่ามนุษย์หินก็ถูกกำจัดไปจนหมด นรสิงห์ถึงกับคำรามด้วยความขัดใจ "มีแค่นี้เองหรือ ข้ายังไม่ได้ลงมืออะไรสักนิด หรือ พวกเจ้ายกย่องความเก่งกาจของเจ้าปีศาจเกินความจริง..."
.
นรสิงห์พูดยังไม่ทันขาดคำก็มีเสียงของหนักๆกระแทกพื้นโดยแรง พลันก็ปรากฎกองหินขนาดใหญ่ที่เกิดจากหินก้อนเล็กก้อนน้อยจนถึงขนาดใหญ่ มีเศษพืชและดินรวมอยู่ด้วย กองคับทางเดินที่ระนาบสูงกว่า
.
ฝอยจัดการเอ็กเรย์แล้วรายงาน "เกิดจากการรวมตัวของหินสารพัดชนิดที่มีความแข็งน้อยกว่าหินแกรนิต รวมทั้งใบไม้ใบหญ้าเศษดิน และบางสิ่งต้องสงสัย"
.
ราชาดิษยมานพ "เราจะจัดการกับมันอย่างไร"
.
ฝอย "ผมยังคงเสนอให้ใช้แผนเดิมครับ พวกคุณต้องรีบออกวิ่งไปที่หน้าผาหินแกรนิตเดี๋ยวนี้ครับ หินยักษ์เริ่มขยับตัวแล้ว
คุณสมบัติพิเศษของมันที่ผมอ่านได้คือ มันมีความเร็วสูงด้วยพลังบางอย่างในตัว และเนื่องจากน้ำหนักของตัวมันมากจึงทำให้มีแรงส่งเพิ่มขึ้น"
.
ทันทีที่หินก้อนนั้นเริ่มขยับตัวนรสิงห์ก็คว้าร่างของราชาดิษยมานพออกวิ่ง ขณะที่ราชาผณินทรก็คว้าร่างของแสนสุริยาออกวิ่งเช่นเดียวกัน เจ้าหนูนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเพราะกลายร่างเป็นนกบินปร๋อไปก่อนฝอยพูดจบเสียอีก
.
ก่อนที่จะถึงหน้าผาหินแกรนิตเป็นระยะทางราว 500 เมตร เป็นที่โล่งมองเห็นท้องฟ้า ทางที่พวกเขาวิ่งไปมีลักษณะเป็นสันเขาลาดลง จึงทำให้หินยักษ์ที่กลิ้งลงเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
.
ทั้งนรสิงห์และราชาผณินทรที่ต่างก็คว้าร่างของสหาย พากันวิ่งแยกไปคนละทางคือซ้ายและขวา
ในขณะที่หินยักษ์นั้นยังคงกลิ้งด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นๆ แล้วกระแทกหน้าผาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
.
หากแต่เรื่องราวมิได้จบเพียงแค่นั้น พลันที่หินยักษ์แตกกระจายก็ปรากฎเป็นเปลวเพลิงร้อนระอุลุกท่วม ทั้งล้อมรอบทุกๆคนจนหาทางออกไม่เจอ
.
อาวุธที่มีอยู่ในมือของแต่ละคนก็ไม่สามารถจัดการกับไฟได้ เปลวเพลิงใกล้เข้ามาทุกที ความร้อนก็เพิ่มขึ้นจนเหมือนอยู่ในเตาอบอีกด้วย นรสิงห์คำรามอย่างขัดใจ
.
ราชาดิษยมานพ "เราจะทำอย่างไรต่อไปฝอย"
.
ฝอย "ผมจะกลายเป็นถังดับเพลิงดับไฟให้ก็ไม่ได้ เพราะผมไม่สามารถจับสัญญาณความร้อนได้ครับ"
.
ราชาดิษยมานพ "หมายความว่ายังไง"
.
ฝอย "ผมตอบไม่ได้ครับ เพราะไม่มีข้อมูลในโปรแกรม"
.
ทันใดนั้นก็ปรากฎเงาร่างในชุดดำคุ้นตาพุ่งทะยานมายังเปลวไฟที่ล้อมรอบชนิดไม่เกรงกลัวหน้าอินทร์หน้าพรหม ร่างนั้นพุ่งมาหยุดที่กลางกองเพลิง แล้วพุ่งตัวขึ้นไปในอากาศใช้ดาบเลเซอร์ในมือแทงเข้าใส่....
.
จบตอน 30 ภาพปกจาก BObby Sasha >>> So cute
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
