คำสอนแห่งคุรุ
"ปากเป็นประตูแห่งบาป
จิตเป็นรากเหง้าของสังสารวัฏ
หากปรารถนาหลุดพ้น ต้องรู้จักเฝ้าระวัง"
🔸ปลีกวิเวก เพื่อค้นพบตัวตนที่แท้
เมื่อชีวิตเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เจ้าจะไม่มีวันพบความสงบที่แท้จริง การปลีกวิเวกจากโลกภายนอกคือหนทางหนึ่งในการขัดเกลาจิตใจ สถานที่เงียบสงบ เช่น ถ้ำในหุบเขา หรือป่าอันไร้ผู้คน คือแหล่งพำนักที่ดีที่สุด ที่นั่นเจ้าไม่มีสิ่งเร้าทางโลก ไม่มีเสียงแห่งการชิงดีชิงเด่น มีเพียงเสียงแห่งธรรมชาติ เสียงลมพัดไหว เสียงนกร้อง ขณะที่ความโลภและโทสะจางหายไป ความเมตตาและปัญญาจะเบ่งบานโดยไม่ถูกขัดขวาง
🔸ปาก—ประตูของกรรม คำพูด—ดาบสองคม
คำพูดดูเหมือนจะไร้น้ำหนัก หลุดออกจากปากได้ง่ายดาย แต่กลับส่งผลลึกซึ้งยิ่งนัก ถ้อยคำส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นไปเพื่อสัจจะ หากแต่เป็นเพียงการระบายความโลภ โทสะ และอวิชชา จงระวังสิ่งที่เจ้าเปล่งออกมา เพราะคำพูดที่มากเกินไปอาจนำพาเจ้าสู่หายนะ ดั่งนกแก้วที่พูดเก่งจนถูกจับขังกรง ทางที่ดีควรหลีกเลี่ยงการสนทนาที่ไร้สาระ พูดเฉพาะสิ่งที่จำเป็น และปล่อยให้ความเงียบเป็นครู
🔸จิต—นายของร่างกาย หากไร้การควบคุม ย่อมนำพาไปสู่ทุกข์
เป็นเพราะจิตนี้เองที่ทำให้เจ้าต้องเวียนว่ายในสังสารวัฏ จิตคือรากเหง้าของกิเลสทั้งห้า—โลภะ (ความอยาก) โทสะ (ความโกรธ) โมหะ (ความหลง) มานะ (ความถือตัว) และวิจิกิจฉา (ความลังเลสงสัย) หากปล่อยให้มันโลดแล่นดั่งลิงป่า มันย่อมนำเจ้าไปสู่ความทุกข์ไม่รู้จบ แต่หากเจ้ารู้จักเฝ้าดูจิต พิจารณามันทุกขณะ เมื่อความคิดชั่วร้ายเกิดขึ้น ให้ใช้ปัญญากำราบมัน เช่น
ลดความเห็นแก่ตัว เพื่อละโลภะ
เจริญเมตตา เพื่อละโทสะ
พิจารณาเหตุปัจจัยของสังสารวัฏ เพื่อละโมหะ
การปฏิบัติธรรมที่แท้ คือการฝึกจิตให้มั่นคง หากจิตอยู่ในศีล สติและปัญญาย่อมนำทางไปในทางที่ถูกต้อง
"หัวใจของความเพียรพยายาม คือการเฝ้าระวังจิต
หากปราศจากสิ่งนี้ ความเพียรพยายามจะมีประโยชน์อันใด?"
🔸โยคีเร้นลับ—ผู้ละทิ้งทุกสิ่ง เพื่อตามหาสัจธรรม
ผู้ที่มุ่งสู่หนทางหลุดพ้น มิได้แสวงหาชื่อเสียง มิได้ต้องการผู้ติดตาม หากแต่มีเพียงความกระหายใคร่รู้ในธรรม และความตั้งใจแน่วแน่ที่จะตัดขาดจากสังสารวัฏโดยสิ้นเชิง
บางคนอาจหวาดกลัวกับการละทิ้งสิ่งที่เคยยึดถือไว้ พวกเขาอาจคิดว่า
"หากข้าละทิ้งทุกสิ่ง ข้าจะอยู่อย่างไร? ข้าจะหาทางเลี้ยงชีพได้อย่างไร?"
แต่หากเจ้าปล่อยให้ความกลัวเหล่านี้ครอบงำ เจ้าจะถูกพันธนาการอยู่ในสังสารวัฏไปชั่วชีวิต ความเคยชินที่ฝังรากลึกในโลกียะ ย่อมทำให้เจ้าต้องเวียนว่ายอยู่ในห้วงทุกข์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เว้นเสียแต่ว่า
เจ้าจะเบื่อหน่ายในโลกียะอย่างแท้จริง
และสามารถพึงพอใจในสิ่งที่มีอยู่ ณ ขณะนี้
เจ้าจึงจะเป็นนักปฏิบัติธรรมที่แท้จริงได้
— ท่านดิลโก เคียนเซ รินโปเช
พระพุทธศาสนาฝ่ายวัชรยานในทิเบต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
