เรื่องทางโลก เราไม่ตอบเพราะเป็นที่รู้ว่า ..อยู่กับโลก ก็ต้องจมอยู่กับอารมณ์ที่เค้าปรุงแต่ง เมื่อเราหันมาทางที่พระชี้ให้ บอกว่า ให้หมั่นสร้างบุญกุศลบารมี ภาวนา ..เราก็แบ่งเวลา ปลีกเวลา ..ที่จะไปหนังดูทีวี ฟังเพลง ยามว่าง เราแบ่งเวลามา นั่งหน้าพระ สวดมนต์ ปฏิบัติธรรม เล็กๆน้อยๆ เท่าที่เราเจียดเวลา มากระทำ ..สะสมเวลา การสร้างบุญกุศล
..บางทีหันไปมองตัวเอง .ตั้งแต่ร้องกระแว้ๆ มาจนโต ..เอ…เราเคยแบ่งเวลามาเป็นเวลาของการสร้างบุญกุศลเลย เมื่อเราไม่แบ่งเวลา มาปฏิบัติธรรม เราจะมีปัญญารู้จักธรรม ที่นำพาให้พ้นทุกข์ พ้นการเกิดแก่เจ็บตาย อะไรทำให้เกิดแก่เจ็บตาย .เป็นเพราะอะไร ถึงต้องมาเกิด ทำไมต้องมีอารมณ์ นั้นอารมณ์นี้เกิดขึ้น ทำไมต้องไปอิจฉาริษยา ติเตียนคนนั่นคนนี้ วิจารณ์ ..เป็นเหมือนผู้รู้ ..
บางคนก็โอ้ว..ว่าเป็นผู้ที่รู้ธรรม เที่ยวว่าคนนั้นคนนี้ มีวาจาผรุสวาท .นั่นไม่ใช่น้ำเสียง ..เสียงของผู้ที่มีธรรม แต่กลับกลายเป็นเสียงของกรรม ที่ตนเองกำลังสร้างเอง จากวาจาของตนเอง ..หูของตนเองได้ยินเสียง ตนเองเก็บคำพูดต่างเป็นหลักฐาน ..ว่าสร้างกรรม หรือ ยุติวาจาที่เปกรรม
..แต่ไม่รู้จักตัวเอง ที่เพลิดเพลิน กินนอนอยู่นั้น มันเป็นกรรม ..ก็ไม่เคยรู้จักที่ว่า อยู่กับกรรม ก็ไม่รู้จักกรรม ก็เสาะแสวงหาสิ่งมาบำรุงบำเรอกาย ..บำรุงอย่างไรมันก็นยังแก่ มีความเจ็บปวด ปวดเมื่อยเกิดขึ้น ก็ทนอยู่กับกรรม แต่ก็ไม่รู้จักกรรม เจ็บป่วยก็รักษา ..ไปหาหมอกินยา บ้างก็ไปให้ ..จ้างเค้ามาเฉือนตรงนั้นตรง
บางที่มันก็ดีอยู่ ..แต่คนเค้าชมว่าไม่สวย ก็ต้องหาเงินทอง จ้างเค้า ..เอาอะไรมาเสริมมาแต่ง ..ให้สวยให้งาม ..โอ้ว ..เวลาใช้กายมานาน มันเหี่ยวมันย่น ..ก็ต้องไปจ้างเค้าดึง ขึงให้มันเต็งมันตึงเข้าไว้ ตึงที่หน้าที่ตา แต่กิริยาท่าทาง ..ก็ไม่เป็นดังใจปรารถนา ..เดินเหินก็เชื่องช้า จะคิดจะนึกอะไร ก็ช้า..บางทีก็ลืมนั้นลืมนี้ จะออกจากบ้าน ก็ลืมแว่นตา ลืมนั่นลืมนี้ ทั้งที่ตำเป็นต้องใช้
..นั่นเป็นเรื่อวเวลาที่พัวพันอยู่กับโลก คราวนี้ ..พอจะนำกายมา ..กราบพระ สวดมนต์ ภาวนา ถึงเวลาที่จะทำ ..ไอ้ตัวขี้เกียจ สวดมนต์ มันก็ชวนไปดูทีวี ฟังเพลง เพลินจนลืมเวลา ที่ตั้งใจไว้ ว่าจะสวดมนต์เวลานี้ พอถึงเวลา ไอ้ความขี้เกียจ ก็ชวนไปทำอย่างอื่น ..ไม่ให้เวลามาสวดมนต์ ภานาย
เรื่องของความขยัน ให้เวลาตัวเอง มาสวดมนต์ ภาวนา เอากายมานั่งนิ่งๆ จิตเฉยๆ คนฉลาดทางโลก เค้าก็ว่า ไปทำอย่างนั้นทำไม เสียเวลาทำมาหากิน เที่ยวที่นั้นที่นี่ .เราก็ว่า เค้ามันคนฉลาด ก็ปบ่อยเค้าไป ส่วนเรานั่นมันโง่เต็มตัว เราก็ไปนอบน้อม หาองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่ามีปัญญา ทำกายทำจิตจนพ้นทุกข์
เราก็แบ่งเวลา..มาฝึกหัด ตามรอยท่าน ..ท่านก็บอกง่ายๆ ยืนเดินนั่งนอน ไม่ต้องคิดนึกอะไร ..พาวนาพุทโธขึ้นมา ก็จะเป็นผู้ที่จะมีปัญญา กระทำให้การเกิดแก่เจ็บตายนั้นน้อยลงไป เค้าบอก เป็นเครื่องหมายง่าย เหมือนพระปฏิมากร นั่งกายนิ่งๆ จิตเฉย . ก็จะมีปัญญาเกิด ปัญญาที่ทำให้กายนิ่ง จิตนิ่งได้ ลองทำดู.จะเกิดคำว่า ..สติปัญญาในธรรม..ทำดู ..ให้รู้จักกายนิ่ง นิ่งเฉย นั้นจิตได้รับอะไรขึ้นมา .
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
