เมื่อก่อน พอโตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว พ่อแม่มักอยากจะให้แต่งงาน เพราะการแต่งงาน เป็นเหมือนตัวแทนความสำเร็จ ที่บ่งบอกว่า คนๆนั้นเป็นผู้ใหญ่แล้ว รับผิดชอบครอบครัวได้แล้ว
ใครแต่งงานก็ต้องมีลูก ลูกเป็นสัญลักษณ์ครอบครัว หลายคนอยู่ในครอบครัวใหญ่ มีลูกหลานเต็มบ้าน บ่งบอก ความสำเร็จของตระกูล ตระกูลที่ยิ่งใหญ่จะมีลูกหลานมากมาย
ดังนั้น เมื่อโตเป็นหนุ่มสาว พ่อแม่มักหาคู่ครองให้ หรือให้แม่สื่อช่วยหา หลายคนแต่งงานกับคนแปลกหน้า ที่ตนเองพึ่งเจอครั้งแรก
ความรักของคนสมัยก่อน ถ้าพ่อแม่ไม่เห็นด้วย ก็เหมือนไอ้ขวัญอีเรียม หรือ สะพานรักสารสิน ไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่กับคนที่ตนเองรัก ความรักเป็นเรื่องต้องห้าม สำหรับคนที่ไม่คู่ควร
ต่างกับสมัยนี้ ครอบครัวไม่ใช่ตัวแทนความสำเร็จอีกต่อไป ไม่จำเป็นต้องแต่งงานก็ได้ เงินต่างหาก เป็นตัวแทนความสำเร็จ ขอแค่ความร่ำรวยก็พอ
ผู้หญิงสมัยก่อน 30ถือว่าแก่แล้ว ผู้หญิงแต่งกันตั้งแต่20 อย่าลืมว่า สมัยก่อนการศึกษาไม่ได้สูง ต่างกับสมัยนี้ 20 ยังเรียนอยู่เลย 25 พึ่งจบ ยังไม่ทันทำงานเลย จะรีบแต่งทำไม ผู้หญิง30 สมัยนี้ถือว่า ยังไม่แก่ ยังดูสาวอยู่เลย
ความรักเป็นเรื่องส่วนตัว ที่พ่อแม่ไม่อยากจะยุ่ง ปล่อยให้ตัดสินใจเลือกคนรักเอง คบๆเลิกๆก็เรื่องของลูก จะแต่งก็เก็บเงินไปสู่ขอกันเอง พ่อแม่ไม่เกี่ยว
ครอบครัวสมัยนี้ เป็นครอบครัวเดี่ยว แยกกันอยู่ ไม่รวมตัวเป็นวงศ์ตระกูล บ้านใคร บ้านมัน จะไปอยู่ไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องอาศัยอยู่รวมกันเป็นหมู่บ้าน
น่าแปลก ความรัก ยิ่งเสรี ยิ่งหาไม่เจอ ยิ่งมีโอกาสเลือกมาก กลับเลือกใครไม่ได้เลย คนสมัยก่อนไม่มีสิทธิ์เลือก คุมถุงชน ก็อยู่ด้วยกันจนแก่เถ้า แต่รักกันเอง หากันเอง คบกันเอง ไม่กี่ปีเลิกแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
