[ตั้ม หลังแอ่น] ในวันที่เราเหนื่อยมากๆ จนรู้สึกว่าทุกอย่างมันหนักไปหมด ผมไม่ได้ปลอบใจตัวเองด้วยคำพูดเท่ๆ หรือพยายามหาแรงบันดาลใจจากภายนอกนะ... ผมแค่ "หยุด" หยุดรับเสียงทุกอย่าง หยุดจับโทรศัพท์ หยุดแม้แต่จะคิดว่าต้องฮ

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

9 เม.ย. เวลา 05:35 • ความคิดเห็น

ในวันที่เราเหนื่อยมากๆ จนรู้สึกว่าทุกอย่างมันหนักไปหมด ผมไม่ได้ปลอบใจตัวเองด้วยคำพูดเท่ๆ หรือพยายามหาแรงบันดาลใจจากภายนอกนะ... ผมแค่ "หยุด"

หยุดรับเสียงทุกอย่าง

หยุดจับโทรศัพท์

หยุดแม้แต่จะคิดว่าต้องฮึด

ผมนั่งนิ่งๆ เงียบๆ แล้วแค่ฟังเสียงของตัวเอง

เสียงที่บางครั้งก็ดังแผ่วๆ มาจากในท้องนั่นแหละ — มันคือ gut feeling หรือที่เขาเรียกกันว่า “สมองที่สอง” ของมนุษย์

เพราะความจริงแล้ว ลำไส้ของเราผลิตสารแห่งความสุขอย่าง serotonin ถึง 95% และ dopamine อีกกว่า 50%

ซึ่งหมายความว่า ความรู้สึกดีๆ หรือแย่ๆ ของเราหลายครั้ง... มันไม่ได้เริ่มที่หัวใจ แต่มันเริ่มที่ “การอยู่ไม่สุข”

คุณเคยรู้สึกมั้ยครับ ว่าบางวันเราไม่ได้เครียดเพราะมีปัญหาใหญ่

แต่เราเครียดเพราะสมองมันหิว dopamine

หิวสิ่งใหม่ หิวคลิปสนุกๆ หิวอะไรเร็วๆ ง่ายๆ

แต่ชีวิตจริงมันไม่มีอะไรเร็วแบบนั้น — แล้วเราก็เลยหงุดหงิดโดยไม่รู้ตัว

พอผมเข้าใจตรงนี้ ผมเลยไม่พยายามแก้ความเหนื่อยด้วยความตื่นเต้นอีกต่อไป

แต่กลับมาที่ “ความสงบ”

ผมนั่งเฉยๆ แล้วหายใจ

ให้ลมหายใจมันพาเรากลับมาสู่ปัจจุบันจริงๆ แบบไม่ต้องรีบ

ผมชอบประโยคหนึ่งที่อ่านเจอในหนังสือ Silence มากครับ เขาบอกว่า

"เมื่อคุณเงียบมากพอ คุณจะได้ยินสิ่งที่สำคัญจริงๆ"

ตอนแรกผมไม่เข้าใจหรอกว่า มันคือเสียงอะไร

แต่ทุกครั้งที่ผมนั่งเงียบพอ ใจมันค่อยๆ ตอบเอง

เราจะรู้เลยว่า อะไรในหัวเราควรฟัง

อะไรควรวางไว้เฉยๆ

และอะไรควร “ให้อภัย” แล้วเดินต่อ

บางครั้ง... การปลอบใจที่ดีที่สุด คือการไม่พยายามปลอบเลย

แต่แค่อยู่ตรงนั้นกับตัวเองอย่างเงียบๆ

แล้วเราจะได้ยินเสียงที่ชัดเจนที่สุดในชีวิต —

เสียงของตัวเราจริงๆ นั่นแหละ

โฆษณา