ตอนที่ 4: กาแฟของคนพิเศษ
(จากซีรีส์ "ร้านกาแฟริมทางฝน")
หลังฝนตกหนักเมื่อคืน อากาศเช้านี้สดใสเป็นพิเศษ
ร้าน “เฌอขวัญ คาเฟ่” เปิดช้าเล็กน้อย เพราะเจ้าของร้านยังไม่ลืมกล่องขนมที่ได้รับเมื่อวาน
เฌอขวัญเปิดกล่องช้าๆ อย่างระวัง ด้านในเป็นขนมโบราณห่อใบตองกลิ่นหอมอ่อนๆ
มีโน้ตเล็กๆ แผ่นหนึ่งแนบไว้
“ถ้าคุณยังต้มกาแฟตอนเช้าอยู่ ผมจะดีใจมากที่ได้เป็นคนจิบมันคนแรก :) - คิริน”
เธอยิ้มกับตัวเอง แล้วรีบจัดร้าน เปิดเพลงเบาๆ รอใครบางคนที่จะ “จิบเป็นคนแรก”
สายๆ คิรินก็โผล่มาจริงๆ — ไม่ได้มาส่งของ
เขามาในเสื้อกันหนาวไหมพรมสีเข้ม ดูอบอุ่นและมีเสน่ห์กว่าทุกวัน
“วันนี้ไม่มีของส่งครับ แค่อยากแวะมาดื่มกาแฟกับคุณ”
เขาพูดพลางมองตาเธอแบบตรงๆ
ขวัญหน้าแดงนิด ๆ แต่เก็บอาการได้ดี
“งั้น...รบกวนเป็นลาเต้แบบพิเศษนะครับ
พิเศษตรงที่อยากเห็นรอยยิ้มคุณตอนทำมัน”
หลังร้านมีกล่องกระดาษวางเรียง
คิรินช่วยเธอยกเข้าไปเก็บ เสี้ยววินาทีที่เขายื่นมือมา เธอลื่นเล็กน้อยเพราะพื้นเปียก
เขาคว้าเธอไว้ทัน
ระยะห่างระหว่างกัน…เหลือเพียงลมหายใจเดียว
“คุณโอเคไหม?”
เสียงเขาแผ่วเบา ใกล้เสียจนได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้น
ขวัญพยักหน้า เงยหน้าขึ้น
และวินาทีนั้น…สายตาพวกเขาสบกัน
ไม่มีคำพูด
แต่ความรู้สึกชัดเจนเกินกว่าจะหลบตา
คิรินยกมือขึ้น ลูบผมเธออย่างแผ่วเบา
“ผมอยากดูแลคุณ...ไม่ใช่แค่ร้านนี้ แต่ทุกอย่างที่เป็นคุณ”
“ถ้าคุณไม่ปิดใจ ผมก็จะไม่ไปไหนเลย”
ขณะเดียวกันที่หน้าร้าน…
เฌอมาลย์ยืนมองผ่านบานกระจก เธอเห็นทุกอย่าง
มือกำแน่น หยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์
“แม่…เราต้องคุยกันเรื่องผู้ชายคนนั้น”
เสียงของเธอเย็นยะเยือก ต่างจากใบหน้าสวยใสที่ใครๆ หลงใหล
สองวันถัดมา ร้านเปิดช้ากว่าปกติ
ขวัญตื่นมาด้วยอาการวิงเวียน คล้ายอาหารเป็นพิษ
ขณะนั้นเอง เฌอมาลย์ก็เข้ามาในร้านพร้อมถุงยาและข้าวต้มร้อน
“พี่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวมาลย์จัดการร้านให้เองนะ”
เธอพูดพร้อมเช็ดเหงื่อให้พี่สาวด้วยท่าทางอ่อนโยน
เฌอขวัญพยักหน้า ทั้งยังมึนๆ
เธอไม่ทันสังเกตว่าเฌอมาลย์ใส่เสื้อสีขาวที่ดูเหมือน "เจ้าของร้าน"
และยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์...รอใครบางคนอย่างจงใจ
ไม่นาน คิรินก็เดินเข้ามา
เฌอมาลย์ยิ้มหวาน รีบออกมาต้อนรับ
“คุณคิรินคะ...วันนี้ลองเมนูใหม่ไหมคะ มาลย์ชงเองเลยนะ”
“พี่ขวัญไม่ค่อยสบายนิดหน่อย เดี๋ยวมาลย์ดูแลแทนให้ค่ะ”
คิรินชะงักไปเล็กน้อย
เขามองไปรอบร้าน เหมือนกำลังตามหาเฌอขวัญในทุกเงา
ขณะเฌอมาลย์กำลังเทนมลงถ้วย
น้ำเสียงเธอเบาลง แต่แฝงพิษลึก
“คุณคิริน...รู้ไหมคะ ว่าพี่ขวัญเคยอกหักหนักมากจนคิดจะไม่รักใครอีกเลย?”
“บางทีเธออาจไม่ได้เปิดใจให้ใครง่ายๆ อย่างที่คุณคิดก็ได้นะคะ…”
เธอยื่นลาเต้ให้เขา พร้อมยิ้มหวาน
แต่ในใจ คำพูดเหล่านั้นคือหอกเล็กๆ ที่หวังให้เขาระส่ำ
คิรินรับแก้วมา
แต่สายตายังคงแน่นิ่ง
“ผมรู้ครับ ว่าเธอเจ็บ…แต่ผมก็พร้อมรอ จนกว่าเธอจะเชื่อว่าผมไม่ใช่คนที่จะทำให้เธอเจ็บอีก”
#series #นิยาย #เรื่องสั้น #ร้านกาแฟริมทางฝน #storyheart #ปลายปากกาจินตนาการ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
