สิ่งหนึ่งที่อยากแบ่งปันในฐานะคนที่เคยล้มพับกับการ “หางาน” มาแล้วหลายรอบคือ
อย่าเพิ่งรีบมองหางานให้เจอ ถ้ายังไม่รู้จัก “ตัวเอง” ดีพอ
ผมเคยพยายามวิ่งหางานแบบที่คนอื่นบอกว่าดี งานที่มั่นคง รายได้ดี มีชื่อเสียง แต่สุดท้ายพอเข้าไปจริงๆ กลับรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่ชิ้นส่วนหนึ่งในเครื่องจักร ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไปเพื่ออะไร
สิ่งที่อยากแนะนำจากใจ คือ… ให้ลองหยุดไล่งาน แล้วเปลี่ยนมาถามตัวเองก่อนว่า
“อะไรที่เราทำแล้วมีพลัง?”
“เรื่องไหนที่ทำแล้วลืมเวลาไปเลย?”
“ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีใครมาตัดสิน เราอยากทำอะไรมากที่สุด?”
มันอาจไม่ได้พาเราไปเจองานที่ใช่ทันที แต่จะพาเราไปใกล้ “ความเป็นตัวเรา” มากขึ้น
และบางที ความเหนื่อย ความท้อ ที่กำลังรู้สึกตอนนี้
อาจไม่ใช่เพราะว่า “หางานไม่เจอ”
แต่อาจเป็นเพราะเรา “พาตัวเองไปไกลจากสิ่งที่รัก” มากเกินไปแล้วก็ได้
ระหว่างนี้ ถ้าไม่ไหวจริงๆ…
ให้ดูแลร่างกายก่อนเลย กินให้อิ่ม นอนให้พอ และอยู่ในที่ที่ใจไม่รู้สึกโดนกดทับจนหายใจไม่ออก
งานดีๆ หาได้ แต่ร่างกายที่แหลกไปแล้วเรียกคืนยากมาก
สุดท้าย ถ้าพลังใจใกล้หมด ให้พาตัวเองไปอยู่ในที่ที่มีแสง
อาจจะเป็นแสงจากหนังสือดีๆ สักเล่ม แสงจากบทสนทนากับใครบางคน หรือแสงจากธรรมชาติที่ไม่เคยตัดสินเราเลย
ไม่ต้องรีบ… ไม่ต้องแข่ง…
การเริ่มใหม่จากใจที่อ่อนโยนต่อตัวเอง คือจุดเริ่มต้นของงานที่ใช่เสมอ
ขอให้คุณเจอทางของตัวเองในแบบของคุณนะครับ
และจำไว้อย่างนึง
การรู้จักตัวเอง ไม่ใช่ปลายทางของความสำเร็จ แต่มันคือเข็มทิศของชีวิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
