เดี๋ยว...เดี๋ยว
สวัสดีครับท่านผู้ที่เข้ามาอ่านทุกท่าน
ผมมีเรื่องจะมาแชร์ให้ทุกท่านได้ฟังกันเรื่องนี้เป็นประสบการณ์ตรงของผมเองเหมื่อ4ปีก่อน
ต้องออกตัวก่อนนะครับว่าตัวผมเองก็ไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีๆซางๆเท่าไรหรอกนะครับจนผมได้มาเจอกับตัวจนทำให้ผมจำไม่มีวันลืม
ต้องย้อนไปเมื่อ 4 ปีที่แล้ว
ช่วงนั้นเป็นช่วงสงกรานต์พอดีจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันที่12 เมษา มีสายโทรศัพท์โทรเข้ามาปรายสายถามว่าปีนี้จะกลับบ้านไหมปีนี้เจ้แกกลับบ้านมาฉลองเป็นเกิดด้วยนะว่าจะพาแฟนมาให้ทางบ้านรู้จักด้วย..
ใช่ครับปรายสายคือแม่ผมเอง
แกโทรมาบอกว่าพี่สาวผมปีนี้จะกลับบ้านมาฉลองวันเกิด
พี่สาวผมเกิดวันที่ 14 เมษาตรงกับวันสงกรานต์พอดี
ผมเลยตอบแม่ไปว่าจะกลับพรุ่งนี้ตอนเช้าผมก็ได้แต่คิดในใจว่าปีนี้พ่อกับแม่น่าจะดีใจที่จะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันสักทีเพราะลูกสาวแกไม่กลับบ้านมา5ปีแล้ว
หลังจากวางสายจากแม่ผมเลยเดินเข้าไปบอกแฟนผมว่าพรุ่งนี้จะกลับบ้านนะจะไปด้วยกันไหมปีนี้แม่บอกว่าเจ้ปรางค์จะมาแฟนผมได้ยินแบบนั้นก็ดีใจ 2 คนนี้เขาสนิทกันแต่แฟนผมบอกว่าให้ผมกลับไปก่อนส่วนแฟนจะตามไปวันหวังเพราะต้องอยู่เครีย์ร้านก่อน
ลืมบอกไปว่าพื้นเพผมเป็นเป็นคนร้อยเอ็ดมาได้แฟนที่จังหวัดมหาสารคาม
พอถึงวันกลับผมก็ขับรถกลับตามปกติจอดแวะข้างทางสูบบุหรี่บ้างอ่อรถที่ผมขับกลับบ้านเป็นรถมอเตอร์ไซค์ผมเป็นคนชอบใส่หมวกกันน็อคเติมใบถ้าคนสูบบุหรี่จัดๆจะรู้ดีว่าถ้าขับรถอยู่ดีๆเกินอยากสูบบุหรี่ขึ้นมาต้องได้จอดแวะข้างทาง
ขับมาจนกระทั่งถึงบ้านกราบพ่อแม่ทักญาติพี่น้องดื่มกันนิดหน่อยกินข้าวเสร็จผมเลยขอตัวเข้าไปนอนพัก
พอถึงเวลาสัก 4 โมงเย็นพี่สาวผมก็มาถึงพอดีพี่สาวผมก็ได้แนะนำแฟนแกให้ทุกคนรู้จักญาติผู้ใหญ่ก็มารวมกัน
ปกติผมไม่ค่อยชอบคนเยอะเห็นอย่างนั้นเลยหนีไปกินเหล้าที่บ้านเพื่อนปล่อยให้ผู้ใหญ่เขาคุยกัน
กลับบ้านมาอีกทีก็เกือบทุ่ม
ผมเข้ามาจอดรถที่หน้าบ้านเห็นแม่นั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อนส่วนญาติๆกลับบ้านกันหมดแล้วจากนั้นผมก็โดนแม่ด่าเป็นชุด
เห็นญาติมาพี่มาแทนที่จะอยู่บ้านต้อนรับแขกกลับหนีไปกินเหล้า
ญาติผู้ใหญ่เขาคุยเรื่องสำคัญเรื่องพี่สาวแกจะแต่งงานทำไมไม่อยู่...........@###@#
วันนั้นแม่ด่าผมแรงมาก
ผมเลยหยิบโทรศัพท์โทรต่อหน้าแม่บอกแฟนผมว่าพรุ่งไม่ต้องมาผมจะกลับสารคามแล้วผมพูดแค่นั้นก็วางสายแล้วค่อมรถยิดกุญแจขับออกไป
ในใจผมก็พูดไปอย่างนั้นเองว่าผมจะกลับแต่ที่จริงแล้วผมก็พูดไปอย่างนั้นเอง
ผมขับรถออกมาเรื่อยๆยังคิดอยู่ว่าจะกลับไปขอโทษแม่หรือจะกลับมหาสารคามดี
ในระหว่างทางเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นสายของแฟนผมโทรมาถามผมว่าทำไมถึงจะกลับตอนนี้ผมเลยเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้แฟนผมฟังแฟนผมเลยบอกว่ากลับบ้านเดี๋ยวนี้มันดึกแล้วช่วงเทศกาลรถยิ่งเยอะอันตรายกลับไปขอโทษแม่เดี๋ยวแม่ก็หายโกรธ
ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมขับรถออกมาไกลมากออกจากบ้านมาน่าจะเกือบ 45 กิโลได้ผมได้แวะจอดที่ปั๊มน้ำมันที่อำเภอเมืองสรวงคุยโทรศัพท์กับแฟนผมอยู่นานจนเวลาผ่านไปถึง 5 ทุ่ม
ใจเย็นลงผมเลยขับรถกลับบ้านเพื่อจะไปขอโทษแม่
ผมก็ขับรถกลับบ้านช้าๆกะว่าให้แม่เข้านอนแล้วจะแอบย่องเข้าบ้านตื่นเช้ามาค่อยคุยกันระหว่างที่ผมขับรถไปผมได้จุดบุหรี่สูบไปด้วยขับไปโชคดีหน่อยที่ไม่ได้จอดเพราะว่าตอนออกมาไม่ได้ใส่หมวกกันน็อคออกมาด้วยผมก็กลับมาได้เรื่อยๆมองสองข้างทางที่เป็นทุ่งนาในใจก็คิดด้วยว่าจะไปพูดกับแม่ยังไงจะไปขอโทษแม่ยังไงดี
ผมเหลือบไปเห็นข้างหน้ามีไฟสีส้มที่ติดตามไหล่เรียงกันอยู่หลายดวงก่อนจะเป็นหมู่บ้านอะไรสักอย่างผมเลยกะว่าจะจอดต่อบุหรี่อีกมวนเพราะบุหรี่ในมือผมก็จะหมดพอดีผมเป็นคนสูบบุหรี่จัดชนิดว่ามวนต่อกันเลย
คนสูบบุหรี่จัดๆมวนเดียวไม่พอจริงๆ
ผมเลยเข้าไปจอดตรงเสาไฟต้นที่3
แสงสว่างทำให้ผมมองเห็นสิ่งที่อยู่รอบตัวได้อย่างชัดเจนสองข้างทางเป็นทุ่งนาและต้นไม้ทั้งเล็กใหญ่มองไปข้างหน้าประมาณ 60 เมตรก็เป็นหมู่บ้านคน
พอผมจอดรถเอาขาตั้งลงผมก็ดึงบุหรี่มวนใหม่ออกจากซองคาบไว้ในปากแล้วเอามวนเก่าที่ไกล้จะหมดขึ้นมาจ่อ
ก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดว่า
เดี๋ยว...เดี๋ยว...
ตอนนั้นเป็นจังหวะที่ผมต่อมวนใหม่เสร็จและเอามวนเก่าทิ้งหลงพื้นแล้วกำลังจะเหยียบให้ดับพอดี
ผมก็ชะงักและหันไปในทิศทางที่มาของเสียงนั้นคิดว่าคงจะเป็นคนเขามาหานกหาหนูจะเจ้ามาขอบุหรี่แต่ก็ไม่เห็นมีแสงไฟจากไฟฉ่ายคาดหัวส่องมาที่เรา
เพราะปกติแล้วคนหานกหาหนูตามทองนาถ้าเขามองมาที่เราแสดงไฟมักมาก่อนเสียงเสมอหรือว่าจะเป็นคนเมาในใจตอนนั้นผมกลัวคนเมามากกว่าคิดได้อย่างนั้นผมก็บิดกุญแจเตรียบสตาร์ทรถขับออกไปทันทีแต่เจ้ากำรถสตาร์ทไม่ติด
และเสียง เดี๋ยว... ที่ได้ยินรอบนี้มันไม่ใช่เสียงที่คนเรียกกันปกติแต่มันเป็นเสียงตะโกนอย่างสุดเสียง..
เดี๋ยว....กูบอกว่าเดี๋ยว
พร้อมกับเสียงกิ่งไม้หักและมีเสียงหล่นดังตู่บ..สิ่งที่อยู่ผมเห็นคือชายร่างท่วมไม่ใส่เสื้อห่างจากผมไม่น่าเกิน20เมตรวิ้งลากกิ่งไม้ขนาดเท่าขาวิ่งมาที่ผม
ผมร้องด้วยความตกใจขึ้นสุดเสียง
ตอนแรกผมคิดว่าคนบ้ามันวิ่งลากไม้มาจะทำร้ายผมในใจตอนนั้นไม่ได้คิดเรื่องผีเลยแต่พอร่างนั้นวิ่งเข้ามาไกล้จะถึงผมเท่านั้นแหละแสงไฟกระทบร่างของชายคนนั้นผมถึงได้แล้วว่า..
เชือกที่ผูกอยู่ที่คอร่างนั่นต่างหากที่ลากเอากิ่งไม้นั้นมาด้วย
ทุกอย่าเกิดขึ้นไวมากผมเห็นแบบนั้นสติผมแทบแตกผมได้แต่กำแบรกมือแล้วกดปุ่มสตาร์ทย้ำๆแต่ทำยังไงก็ไม่ติดในใจตอนนั้นผมคิดได้อย่างเดียวคือวิ้งแต่พอผมกำลังจะทิ้งรถวิ้งตาผมเหลือบไปเห็นขาตั้งรถผมไม่ได้เอาขึ้นผมรีบเอาขาตั้งรถขึ้นแล้วสตาร์ทอย่างไวรอบนี้ติดแล้วบิดออกไปอย่างไวมีเท่าไรใส่ให้หมด
และเรื่องนี้ผมไม่เคยพูดให้ใครฟัง
และผมก็ไม่สูบบุหรี่อีกเลย
เรื่องราวทั้งหมดก็มีเพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
