ทรัมป์=คูลิดจ์
นิติการุณย์
มิ่งรุจิราลัย
ค.ศ.1924-1929 หุ้นในสหรัฐฯสูงขึ้นร้อยละ 22 คนอเมริกันได้รับข่าวสารกรอกหูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ว่าถ้าจะให้ชีวิตดีมีความสุข ก็ต้องเล่นหุ้น คนอเมริกันจึงเข้ามาเสี่ยงโชคในตลาดหุ้นมากเป็นประวัติการณ์
กระทั่งอังคารวันที่ 29 ตุลาคม 1929 ตลาดหุ้นก็พินาศย่อยยับอับปาง ในเวลาต่อมาเราเรียกวันนั้นกันว่า Black Tuesday
Black Tuesday สร้างความเสียหายให้คนอเมริกันมากถึง 3 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ คนอเมริกันส่วนใหญ่หมดตูด
จำนวนไม่น้อยก็มีหนี้สินล้นพ้นตัว เพราะธนาคารปล่อยกู้บานเบอะเยอะแยะ เพื่อให้คนเอาไปเล่นหุ้น
หนี้เสียกองพะเนินเทินทึก จนธนาคารหลายพันแห่งประคองธุรกิจไปไม่ไหว เจ้าของและผู้บริหารธนาคารต่างหนีเอาตัวรอด
ข่าวตลาดหุ้นพัง ธนาคารล้ม ทำให้ประชาชนเกิดความตระหนกตกใจ รีบสาวเท้าก้าวไปที่ธนาคารเพื่อทำการถอนสตางค์
แต่ไปถึงก็พบว่า อ้า ประตูธนาคารปิด ไม่มีใครอยู่ในนั้น อ้าว เฮ้ย เศรษฐกิจสหรัฐฯฉิบหาย กลายเป็นขยะไปซะแล้ว
เพราะตลาดหุ้นโตอย่างพุ่งกระฉูดส่งตูดจัมโบ้ ธนาคารก็หาสตางค์จากการให้คนกู้เงินไปซื้อหุ้น
เมื่อหนี้เสียลามไปทุกตรอกซอกมุมของแผ่นดิน คนออมที่ไม่ได้เกี่ยวดองหนองยุ่งกับหุ้นก็พลอยล้มละลายไปด้วย
ค.ศ.1923 ประธานาธิบดีวอร์เรน จี. ฮาร์ดิง แห่งพรรครีพับลิกัน ตายกลายเป็นผีขณะดำรงตำแหน่ง
รองประธานาธิบดีที่ชื่อคาลวิน คูลิดจ์ ขึ้นมาเป็นผู้นำประเทศแทน และได้เป็นประธานาธิบดีเต็มวาระระหว่าง ค.ศ.1924–1929
คูลิดจ์เป็นคนมีความมั่นใจสูง ความคิดความอ่านของแกมักจะขัดแย้งกับผู้เชี่ยวชาญและหน่วยงานราชการ
บริหารงานโดยสัญชาตญาณมากกว่าใช้ข้อมูลเชิงลึก มักจะพูดถึงตัวเองในแง่บวกและชอบว่าตัวเองพบความสำเร็จ
คูลิดจ์เชื่อว่าสหรัฐฯต้องโดดเด่นเป็นชาติเบอร์ต้นของโลก แกคิดว่าไม่ว่าใคร ชาติไหน ก็ต้องง้อสหรัฐฯ จึงตั้งกำแพงภาษีสูงปรี๊ด เพื่อกีดกันการค้าจากต่างประเทศ สหรัฐฯจึงถูกตอบโต้ทางการค้า จากประเทศอื่น
สมัยนั้นมีหลายประเทศผลิตสินค้าได้ไม่แพ้สหรัฐฯ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศทางยุโรป สินค้าที่ผลิตในสหรัฐฯขายไม่ออกเพราะราคาแพง ต้นทุนการผลิตสูง ตลาดในประเทศก็ไม่ใหญ่โตมโหฬารเพียงพอ
แต่เพราะความเชื่อบ้าๆ ว่าอเมริกายิ่งใหญ่ของคูลิดจ์ ทำให้แกไม่ลดภาษีศุลกากร แถมอาละวาดฟาดงวงฟาดงาประเทศที่ตั้งกำแพงภาษีท้าทายกับสหรัฐฯ
สหพันธ์แรงงานที่รวมตัวเรียกร้องค่าแรงเพิ่มก็โดนรัฐบาลด่า ประชาชนทั่วไปก็ด่าตาม ทำให้สังคมขาดความสามัคคีปรองดอง สังคมของอเมริกันอ่อนแอ
ความทะนงหลงตัวว่าสหรัฐฯยิ่งใหญ่แล้ว ทำให้ไม่มีการนำเครื่องจักรหรือเทคโนโลยีใหม่ๆ มาใช้ในการผลิต สินค้าที่ผลิตแบบเก่า ไม่ดึงดูดให้คนซื้อหามาใช้ ไหนจะแบบเก่า ไหนจะราคาแพง
ตลาดหุ้นพังครบ 1 ปี มีธนาคารประมาณ 1,300 แห่งปิดตัว จนถึง ค.ศ.1932 ธนาคารก็ปิดไปอีก 6,000 แห่ง เมื่อคนสูญเสียเงินออม ก็เกิดวงจรความหายนะทางการเงิน
สี่ปีแรกที่ประธานาธิบดีตั้งภาษีขาเข้าสูงปรี๊ด+ตลาดหุ้นพัง (ค.ศ.1929-1932) ทำให้ผลผลิตมวลรวมของสหรัฐฯลดลงเฉลี่ยร้อยละ 10 รายได้ประชาชาติลงจาก 81,000 ล้านดอลลาร์ เหลือเพียง 41,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ
ธุรกิจที่เลิกกิจการในห้วง 4 ปีที่ว่ามีมากถึง 85,000 แห่ง มีคนมาลงทะเบียนว่าเป็นคนตกงานเพิ่มขึ้นโดยเฉลี่ยสัปดาห์ละ 1 แสนคน
ค.ศ.1929 ตัวเลขของรัฐบาลที่เก็บจำนวนคนตกงานมี 1.5 ล้านคน พอถึง ค.ศ.1933 มีมากถึง 15 ล้านคน (ไม่นับแรงงานที่ทำงานแบบไม่เต็มเวลา)
เพราะความมุทะลุดุดัน เอาแต่ใจตนเองของผู้นำจากพรรครีพับลิกันเพียงคนเดียว ทำให้คนอเมริกันเผชิญวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์
คนอเมริกันสมัยนั้นต้องหันไปทำอะไรสักอย่างเพื่อประทังชีวิต เช่น ขัดรองเท้า ขายแอปเปิ้ลข้างถนน ลักเล็กขโมยน้อย ขอทาน ฯลฯ
อดีตเจ้าของกิจการก็แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าดีๆ ที่เคยใช้สมัยมีฐานะไปยืนขายของข้างถนน
โรงพยาบาลจิตเวชเต็มไปด้วยผู้ป่วย
คนอเมริกันจำนวนไม่น้อยฆ่าตัวตายหนีความจน.
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
