เริ่มที่ “ ศีล “ ค่ะ
“ รักษาศีลไว้ไม่ให้มีความร้อนใจ “
.
[ณ เชตวัน ใกล้นครสาวัตถี พระอานนท์ได้ถามพระพุทธะว่า]
.
อ: ภันเต การรักษาศีลนั้นทำให้เกิดผลอะไรหรือ?
พ: การรักษาศีลทำให้ไม่มีความร้อนใจจากการทำผิด (อวิปฏิสาร)
.
อ: การไม่ร้อนใจจากการทำผิดทำให้เกิดผลอะไรหรือ?
พ: การไม่ร้อนใจจากการทำผิดทำให้ใจเบิกบาน ปลื้มใจ (ปราโมทย์)
.
อ: ใจที่เบิกบานทำให้เกิดผลอะไรหรือ?
พ: ใจที่เบิกบานทำให้อิ่มเอม ดื่มด่ำ (ปีติ)
.
อ: ใจที่อิ่มเอมทำให้เกิดผลอะไรหรือ?
พ: ใจที่อิ่มเอมทำให้เกิดความสงบ (ปัสสัทธิ)
.
อ: ความสงบทำให้เกิดผลอะไรหรือ?
พ: ความสงบทำให้เป็นสุข
.
อ: ความสุขทำให้เกิดผลอะไรหรือ?
พ: ความสุขทำให้เกิดสมาธิ
.
อ: สมาธิทำให้เกิดผลอะไรหรือ?
พ: สมาธิทำให้สามารถเห็นสิ่งต่างๆ ตามความเป็นจริง (ยถาภูตญาณทัสสนะ)
.
อ: การเห็นสิ่งต่างๆ ตามความเป็นจริงทำให้เกิดผลอะไรหรือ?
พ: การเห็นสิ่งต่างๆ ตามความเป็นจริงทำให้เบื่อหน่ายคลายความอยาก (นิพพิทาและวิราคะ)
.
อ: ความเบื่อหน่ายคลายความอยากทำให้เกิดผลอะไรหรือ?
พ: ความเบื่อหน่ายคลายความอยากทำให้เกิดการรู้เห็นได้ว่าจิตหลุดพ้นจากกิเลสแล้ว (วิมุตติญาณทัสสนะ)
.
อานนท์ ศีลที่รักษาไว้ดีแล้วย่อมทำให้พ้นทุกข์ (บรรลุอรหันต์) ได้ตามลำดับที่กล่าวไปนี้
ที่มา: เรียบเรียงจากพระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ 38 (พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต กิมัตถิยสูตร ข้อ 1), 2559, น.1-3 และ 505-507
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
